Tempt Me

27

Nagising siyang magaan at masaya ang pakiramdam. Natatawa at napapangiti siya ng maalala ang mukha nina Emmanuel at Raphael kagabi. Namumutla ang mga ito kagabi at sobrang nandidiri sa mga kinain niya.

"Good morning weirdo!" bati sa kanya ni Raphael ng madatnan niya ito sa kusina na nagtitimpla ng kape.

Agad siyang lumapit dito. "That smells really good." sambit niya at inilapit ang mukha niya sa tasa ng kape na hawak-hawak nito. "And I am not a weirdo, I am pregnant."  inis na wika niya at sinipa ito sa tuhod. 

She miss drinking coffee so much pero bawal ito sa kanya at sa baby niya.

"F------------." halos mapamura naman ito sa sakit habang siya'y tumatawa palaya dito at papunta sa fridge satay kuha ng gatas. 

Seryoso naman itong nakatingin sa kanya.  "Do that again and i'll make you pay Jasmine." 

Lalo lamang lumakas ang pagtawa niya. "Pay my ass." tugon niya dito sabay inom ng gatas na hindi man lamang gumamit ng baso.

Ibinaba nito ang tasa ng kape at lumapit sa kanya.

"I am really happy that you are with us Jasmine." mahinang wika nito sabay yakap sa kanya.

"Ako rin Raphael. If not for you, hindi ko alam kung ano ang magagawa ni Paulo sa akin. I could have been dead if you didn't save me."i pinatong niya na rin ang karton ng gatas sa mesa and hugged him back. 

She feels comfortable when Raphael is around. His tall stature and his broad shoulders, his strong arms wrapped around her and her baby, she feels really safe. Just like when they were younger, when he brought her back to his home. She's safe and Raphael keeps the big bad wolf away from her, he keeps Paulo away from her and her baby.

Alas 2 na at dahil ay umuulan ay nakaramdam siya ng antok. Nagpunta siya sa kwarto niya and decided to take a nap. 

Nasa school is Emmanuel at si Raphael naman ay pinuntahan ang kaibigan nito at may mag-uusapan daw ang dalawa.

Naiinis naman siya ng dahil ng humiga na siya sa kama ay bigla namang hawala ang antok niya. Ilang minuto rin niyang pinipilit ang sarili na makatulog pero ayaw na talaga siyang dalawin ulit ng antok.

Dahan-dahan siyang bumangon sa kama at naglakad patungo sa terrace. Binuksan niya nag pintuan at napapikit. Gumagaan ang pakiramdam niya sa tuwing umuulan. It soothes and calms her to her core. Parang sinasabi ng ulan na magiging ok ang lahat. 

Nakangiting idinilat niya ang mga mata sabay tingin sa kalsada. May nakita siyang kulay itim na sasakyan. She took a few steps forward but then stopped.

Biglang namuo ang galit sa kabuuan niya at agad naman itong napalitan ng takot. Kahit medyo malayo sa kinatatayuan niya ay alam niya kung sino ang nagmamaneho ng sasakyan. Kahit hindi klaro ang pagmumukha nito ay alam niyang nakatingin ito sa kanya. Ramdam niya ang nakakapanghinang mga titig nito.

Nakaramdam naman siya ng malamig na ihip ng hangin at agad nan iyakap ang sarili. I'm safe. Bulong niya pa sa sarili habang nanginginig ang buong katawan niya at para siyang napako sa kinatatayuan niya. Hindi siya makagalaw.

Sa sobrang galit at sakit ng puso na nararamdaman niya ay di niya namalayan na tumutulo na ang mga luha niya. She's afraid of the man she loves and she's so mad at him that he wished for him to just die. 

She wiped her tears at pumasok na sa kwarto niya. Her strength seems to have left her. She crawled in bed and laid there.

She just want him gone. Ayaw niya na itong makita ulit. His face and all of him, kahit buhok nito ay ayaw niyang makita. "We'll be ok baby. I will protect you from him." wika niya habang himas-himas ang tiyan niya.