ერთი ვარსკვლავით მეტი

თავი 19

- კარგი ახლა მხრებზე მოხვიეთ ერთმანეთს ხელები- უკვე მეათეჯერ ამოვატრიალე თვალები და თეჰიონს მხარზე ხელი გადავხვიე, მანაც ჩემს მხარზე ჩამოდო ხელი და ოროვემ კამერას გავუღიმეთ.

უკვე ნახევარი საათია ვტრიალებთ და ვეკრობით ერთმანეთს კამერის წინ. ამ დროის განმავლობაში ერთმანეთისთვის ორი სიტყვაც კი არ გვითქვამს, თუმცა მომაკვდინებელ მზერებს ვესვროდით ერთმანეთს. ამ ყველაფრის მიუხედავად საქმეს შესანიშნავად ვასრულებდით და ფოტოებიც საკმაოდ კარგი გამოდიოდა.

- თეჰიონ, მია ხელში აიყვანე ისე, რომ ფეხსაცმელიც გამოჩნდეს.

- სერიოზულად? ძალიან მძიმე იქნება!- ამოიკვნესა მან და შეწუხებულმა შემომხედა.

- ისე ცოდნისთვის, შენზე ბევრად უფრო მსუბუქი ვიქნები.- ვუპასუხე მე.

- კი, იოცნებე- ჩაიბურდღუნა თავისთვის. კიდევ რაღაცის თქმას ვაპირებდი, მაგრამ ფოტოგრაფმა დამასწრო.

- რისთვის ვარჯიშობ ამდენს, თუ გოგონას აყვანაც კი არ შეგიძლია.

ამ სიტყვების შემდეგ თეჰიონმა კიდევ რაღაც ჩაიბურდღუნა თავისთვის და მე მომიტრიალდა. ერთი ხელი ზურგზე დამადო, ხოლო მეორე ფეხებზე მომავლო და უეცრად ამწია. სახე საკმაოდ ახლოს გვქონდე ერთმანეთთან და ამის გამო ცოტა თავი არაკომფორტულად ვიგრძენი.

- ხედავ?! თურმე შეგძლებია- თქვა ფოტოგრაფმა და კვლავ მოიმარჯვა ფოტოაპარატი.- ახლა ლამაზ პოზებში დადეგით და თქვენი სიყვარული დამანახეთ.

ამ ფრაზაზე ჩამეცინა, მაგრამ ვეცადე თავი შემეკავებინა და სამუშაოზე კონცენტრირება მომეხდინა. თუმცა ეს საკმაოდ რთული იყო იქიდან გამომდინარე, რომ ერთ- ერთ ყველაზე სიმპატიურ და კრეტინ მამაკაცს ეჭირე ხელში და პლიუს ამას, ამ მამაკაცზე შეყვარებული გოგოს როლი მოგერგო. რთულია ხომ ასეა?

თეჰიონმა კამერასთან მუშაობა დაიწყო და მაქსიმალურად "ბედნიერი" და "შეყვარებული" ღიმილით შემომანათა, მეც იგივე გავიმეორე. ხელში უკვე ხუთი წუთია ვუჭერივარ, და ამ მომენტამდე ხმა არ ამოუღია იმის შესახებ, რომ დაიღალა ან რაიმე მაგდაგვარი. მაგრამ, როგორც ჩანს ძალებმა უმტყუნეს და ჩუმად ჩამჩურჩულა.