თავი 7

323 27 0
                                    

ოთახში შევედით და ჯესიმ პლაზმურ ტელევიზორთან, რომელიც თითქმის მთელ კედელს იკავებდა, მდგარ ბიჭთან და რამოდენიმე გოგონასთან მიმიყვანა. ჩვენგან მოშორებით, სარკეებთან როგორც მივხვდი ბითიესის წევრები ვარჯიშობდნენ, რამოდენიმე ქორეოგრაფთან და ბექ მოცეკვავეებთან ერთად.

როგორც ჩანს ყველა იმდენადაა ჩაფლული მუშაობაში ჩვენი შემოსვლა ვერც კი შეამჩნიეს.

ჯესიკამ ერთ- ერთ გოგონას ხელი დაუქნია, რის შემდეგაც მან როგორც იქნა შეგვამჩნია და ყველას ჩვენზე ანიშნა.

ყველამ როგორც ერთმა გამოიხედა და მეც ზრდილობიანად თავი დავუკარი.

-ჯესი- თქვა მაღალმა სიმპათიურმა ბიჭმა და ჩვენსკენ წამოვიდა.

სახეზე ძალიან, ძალიან ნაცნობი ტიპი იყო.

შევეცადე სორას ნალაპარაკებიდან და ნაჩვენები ფოტოებიდან გამომეცნო ვინ იყო ის ვინც ამ წუთას ჩემს გვერდით მდგომ სორას ეხუტებოდა.

როდესაც ერთმანეთს მოსწყდნენ, მე შემომხედა და მსუბუქად დამიკრა თავი.

-ეს ლი მიაა- თქვა და ჩემსკენ ღიმილით გამოიხედა.- ის ახალი ტრეინია.

-კი მაგრამ აშკარად კორეელი არა არის და გვარი შეცვლილი აქვს?- ჰკითხა ბიჭმა ჯესის. ეტყობა ეგონა, რომ კორეული არ ვიცი.

-კი შეცვლილი მაქვს- ვუპასუხე და გავუღიმე. ბიჭი შეცბა და ლოყები აუწითლდა.

-ბოდიში მეგონა კორეული არ იცოდი- თქვა და უხერხულად ჩაიღიმა- მე კიმ ნამჯუნი ვარ. შეიძლება მიცნობ კიდევაც, ბითიესის ლიდერი ვარ.- თქვა და ამაყად მანიშნა ჯერ კიდევ მოვარჯიშე ბიჭებისკენ.

მათკენ გავიხედე და უნებლიედ თვალიერება დავუწყე. ყველა იმდენად სიმპათიური იყო, რომ ნებისმიერ გოგონას და შესაძლოა ბიჭსაც მოხიბლავდნენ.

ჩემი ფიქრებისგან ნამჯუნის ხმამ გამომიყვანა.

-ჰეი ბიჭებო.- თქვა ხმამაღლა, რომ ყველას გაეგო.- უკვე ექვსი საათია დასვენების დროა. თქვა და მე თვალები გამიფართოვდა. არ მეგონა ამდენი ხანი თუ ვიყავით აქ. დედაც ალბათვ ნერვიულობს არ გამიფრთხილებია სადმე თუ მივდიოდი.

ერთი ვარსკვლავით მეტიМесто, где живут истории. Откройте их для себя