VII

709 124 6
                                    

Үүр цайхад Имбёол сандлнаасаа өндийн салфетикаар нүүр гараа арчаад,  цүнхээ аван машинаас буулаа. Тэгээд шатаар доош уруудан автобусны буудал руу алхаж байтал хажууд нь танил үнэр үнэртэх нь тэр.  Лаванда цэцгийн анхилам үнэрэнд мансуурах дөхсөн Имбёол толгойгоо сэгсрээд өөрийгөө ч мөн омега гэдгийг санав.  Дээш харвал хэдийн танил болсон хар үст зогсож байх бөгөөд охины өөдөөс харан инээмсэглэлээ.

"Чи яагаад үсээ ч самнаагүй явж байдаг билээ тоорхон  минь? "  өөрийг нь үнэрээр нь дуудсанд бага зэрэг цочирдсон Имбёол нүдээ бүлтийлгэн амаа дарлаа.

"Надаас тоор үнэртэж байна уу? " урт үст цамц,  үс хамаг юмаа үнэрлэн ийн асуутал Жимин

"Үгүй ээ,  чамаас хир үнэртэж байна" гэлээ. Үүнийг сонссон охин ч мөн адил хошуугаа унжуулна. 

"Чи хаана амьдардан юм? Амаа ч угаагаагүй,  аав чинь ажилгүй болоо юу"  хар үст охины өндөрт тааруулан зогсоод эвтэйхэн ярьж эхлэхэд Имбёлл шууд л

"Аав бид хоёр машинд амьдарч байгаа.  Гэр орон,  идэх юм ч алга.  Мянга таван зуун воны гоймонгоор амьдраад л... " хэмээн толгойгоо маажлаа. Тэр хэд хоног усанд ороогүй шүү дээ. 

"Ерөөсөө болохгүй нь ээ,  хичээлээ тараад нөд руу залгаарай" хар үст охинл дугаараа тэмдэглэж өгөөд явлаа. 

---

Дөрвөн цагийн үед Имбёол анхилам лаванда руу залгахад өөдөөс нь одоо очлоо гэх хариу ирсэн юм. 

Сувдан цагаан Sonata 8 маркийн авто машиэ урд нь тооромслоход урт үст амаа урагдтал инээл машинд суугаад аавынхаа байгаа газрыг зааж өгөв.  Нээх удалгүй ирээд охин арынх суудалнаас ганц байх том цүнхээ аваад машины багажинд хийлээ.  Харин Тэхён танмл царайг харан ичингүйрэн зогсоно.  Түүний луйвардах гэж байсан хүн өөрт нь туслаад байгаа болохоор хэн ч гэсэн ичих л байх.

Бор үст чадахаараа эсэргүүцсэн ч одоо Жиминий гэрт зогсоно.  Хар үст хөргөгчнөөс өмнө нь бэлдэж тавьсан материалуудаа гаргаад нээх удсан ч үгүй оройн хоол бэлэн болоход хэд хоног гэрийн хоол идээгүй хоёр тэр дороо л дайрах нь тэр. Хачирнуудыг яг ижил дараалалтай идэж байсан нь тэднийг төстэй зүйлээр таашаал авдагийг илтгэнэ.

Тэд хамт амьдардаггүй байсан ч хийж байгаа үйлдэл,  хэлж байгаа үгс зэрэг нь адилхан байсанд хар үст "бэлгийн замаар бүх зүйл дамждаг бололтой" гэж бодоод инээмсэглэв.  Оройн зоогийг тасалдуулан хаалга дуугаран танихгүй хөлийн чимээ гарав.  Жимин ширээнээс босон үүд рүү харахад аав охин хоёр ч мөн харлаа. 

Нэлээн өндөр цэвэрхэн хувцаслалттай,  гаа сэнгэнүүлсэн залуу үүдэнд хана налан зогсоход хар үст ам нээв. 

"Гарцгаая Намжүүн,  гарч ярилцъя" гээд чирээд гарах нь тэр. 

Гадаа~~~

"Би буруу санаагүй бол энэ хөзрөөр мэргэлдэг охин мөн үү? "  Намжүүн гэгч ийн машинаа налвал хар үст үсээ хойш илээд

"Мөн,  тэгээд юу гэж,  яагаад гэрт дураараа орж ирээд байгаа юм? " гэв. 

"Нэг л юмаа асуу л даа хонгор минь,  чиний хурц лавандан үнэр чинь миний сэрлийг одоо ч өдөөж байхад тэр залуу чинь яадаг л бол,  болгоомжтой л байгаарай даа.  Эцэггүй хүүхэдтэй болчихов! " гээд хээнцэр унаандаа суугаад явж одлоо. 

---

"Мин Имбёолыг асран хамгаалагч уу?  Би Ханыл эмнэлгийн Ким Согжин байна.  Та яаралтай ирж уулзана уу? "

|би зүгээр л одоо бичтж бгаа зүйлсээ дуусгаад   😪😪

•Our Baby•||Taegi\Completed\Where stories live. Discover now