Bedenim'in Katili...

İNTİKAM...

Sabah uyandığımda karşımdaki pencerenin perdeleri geceden açık olduğu için sabah sabah uçuşuyordu. Güneş bir açılıp bir kapanıyordu... ben yatağımdan  doğruldum ve  her iki kolumu  havaya kaldırıp uzunca esnemeye başladım.  Banyoya girip ellerimi ve yüzümü yıkadım. Açık kalan su  sesi ile tekrardan aynaya baktım.  yüzümü ince ince süzdükten sonra banyodan çıktım. O. an düşündüğüm.

"İNTİKAM..."dı.

Ben aklımdakini düşünürken aşağıda Emir'in kahvaltı hazırladığını anladım.Üzerime siyah uzun tişört, siyah file çorap,siyah çizmelerimi giydim.
Saçlarımı  yukardan toplayıp dağınık bir topuz yaptım. Üzerinde kuru kafa olan saç bandanasını başımın etrafında doladım.  Makyajım her zaman ki gibi siyah maskara,likit ti...Ben merdivenleri yavaş yavaş inerken birden duyduklarım karşısında basamağın üzerinde durakladım. Emir salonda telefonda biri ile konuşurken birden emirin bağîrış seslerini duydum.Emir

"nasıl olurda kamera kayıtları silinmiş lan!"

"..."

"PEKİ tamam şimdi beni  o kayıtları bulmadan rahatsız edersen mezarını şimdiden hazırla..."

"..."

"bulacaksın lannn!!"

"..."

ben merdivenleri indim ve Emirin yanına gittim.Nekadar da sinirli olduğunu saklamaya çalışsa benim anladığımı anladı. Ve onun suratına bakıp

"Arayan kimdi emir?"

"Kimse aramadı ki beni"

"yalan söyleme emir seni tanıyorum yalan söylemeyi asla beceremessin hadi şöyle bana arayan kimdi?"

"barın etrafında tuttuğum kamera kayıt güvenlikleri idi."

"Ne olmuş kayıtlara?"

"Silinmiş"

"Kimin yaptığını öğren din mi?PEKI "

"Henüz deyil ama bulucam ve bunun bedelini de ağır ödeyecek"

Emire o an bakınca, beni ne kadar sevdigini anladım. Benim için canını bile hiçe sayıyordu.Nedenini bilmem ama ben onu hiç arkadaş olarak bakmıyordum. Çünkü o benim bu hayata ki tek ABİM'Dİ...

"Teşekkür ederim...Emir"

"Niçin? "

" Kararıma destek olduğun için"

"Merak etme kardeşim... ben sana acı çektirenlere aşık oldum... onları öpmeden bırakmam..."

hafif bir gülümseme ile karşılık vermekle yetindim. Kolunu omuzuma atıp mutfağa yöneldik. masaya oturduk, sesiz sedasız  kahvaltı yaptık... Emir masadan kalkıp duş almak için yukarıya çıktı. bende ortalığı toparlayıp salona geçtim.L şekli olan koltuğun bir ucuna oturdum.sağ bacağımı sol bacağımın üzerine attım. Kolları mı çiçek şekli yapıp baş parmağımı kemirmeye başladım. Ve derince düşündüm.Aklımda;

"büyük boss neden o arabadaydı ?yada o üç şerefsizle ne işi olurdu? o gece olanlardan haberi varmıydı?"

ben bu gibi düşüncelerle kafa yorarken Emir'in merdivenlerde bana doğru yankılanan ayak seslerini işittim.kafamı o tarafa çevirirken elinde mat görünümlü bir silahla indi hemen ayaklanıp,

"Senin mi?"

kafasını olumlu şekilde salladı.
yanıma oturdu ve silahı önümüzde duran yerden masaya kattı.Kafasını çevirip bana,

"Ama artık senin..."

ben bu cümlenin ardından

"Gerek yok!"