Dragon life {voltooid(?)}

The dragon wants to die

Ik werd waker en zag peter half dood naast me liggen. Ik denk dat hij pas net is gaan slapen. Ik keek naast me op de wekker en zag dat het 6 uur was. Ik ging zo stil mogenlijk uit mijn bed om peter niet wakker te maken. Ik kleedde me snel om naar een jogging broek en een sport shirtje. En ging naar beneden. Ik ging regel recht naar de trainingszaal. Ik zag de messen liggen en pakte er een. Hij is zo scherp en puntig. Hij is dodelijk. Ik ging langzaam met mijn vingers over de scherpe kant. Hij Was echt super scherp. Ik drukte iets harder met het mes op mijn hand en zag dat er een klijne snee in mijn vingers kwam. Het begon met bloeden. Ik keek naar het bloed dat langzaam op over mijn hand glee. Het zag er zo mooi uit. Zo rood. 'Wat doe je hier?' Ik schrok me dood draaide me snel om en verstopte mijn hand achter mijn rug. 'N...niks hoor' ik zag Tony. (De wond op mijn hand was ondertussen al dicht. Go go draak!....) ik veegde snel het bloed af aan mijn zwarte shirtje. Ik zag de hegting boven zijn hoofd. 'Kom hier.' Zei ik. Ik liep naar Tony en begon de wond op zijn hoofd te helen. Hij keek me aan. 'Moeders kant' antwoorde ik voor hij iets kon vragen. Opeens schoot bucky weer door me heen. 'B...breng me naar bucky...' zei ik. Tony knikte en nam me mee. Cap en Bruce stonden daar ook. Ik liep zonder woorden naar bucky. Cap hield me tegen. Ik keek hem sirieus aan en dieuwde zijn arm weg. Ik Lien verder naar bucky en pakte een stoel. 'Wat ga je doen?' Vroeg cap. Ik negeerde de vraag en begon met wat ik bij peter en Tony al had gedaan. Het waren veel diepe wonden bij bucky. Ik was echt los gegaan. Ik stopte en zag een herinnering van het gevecht. Ik zelf was ook zwaar gewond. Ik kwam weer bij het nu en ging weer verder met tranen in mijn ogen. Ik keek naar bucky en ik zag dat hij wat wou zeggen. 'Shh' zei ik zacht. Hij bleef stil. Ik ging door met zijn wonden. Ik werd steeds moeër ik had nog iets niet verteld aan de andere. Als ik een wond heelde kreeg ik ze zelf op de zelvde plaats op mijn lichaam terug. Het was een soord ruil. De ene zijn pijn weg voor de andere zijn gezondheid. Ik voelde mijn shirt warm worden door een bloedende wond. Ik ging door alsof er niks aan de hand was. Het werd steeds moeilijker om waker te blijven. Er verschenen steeds meer diepe wonden in mijn lichaam. Toen ik bijna klaar was kon ik het niet meer vol houden. Ik zakte in elkaar en viel op de grond. Ik kreunde van de pijn wat snel veranderde in een gil. Ik viel flouw.

Toen ik bij kwam lag ik in een bed. Ik zag bucky al weer staan en ik haalde opgelucht adem. 'Je had het ons moeten vertellen dat er een maar aan zat!' Riep Tony. Ik keek opzij en ik zag peter zitten. 'Sorry.. maar anders zouden jullie het mij nooit laten doen' antwoorde ik 'nu kan ik toch nog een beetje goed maken' ik kek naar mijn buik en zag een hechting. 'Was het echt zo diep?' Vroeg ik. Eigenlijk meer aan bucky 'ja' antwoorde hij. Ik begon weer met huilen. De wonden op mijn buik waren weer langzaam aan het helen. Opeens schoot er weer wat door me heen. Hetgeen wat gebeurde voor ik iedereen vermoorde. 'Hydra? Nee...Stoel... pijn.... boos...' fluisterde ik terwijl ik de hetinndering zag. Ik voelde een hand op mijn schouder en ik werd weer uit mijn herinnering getrokken. Ik keek bucky aan. En het was heel lang stil. Ik keek snel weer weg. Ging rechtop zitten en liep weg. Ik hoorde iemand achter me aan lopen maar ik rende snel weg en sloot mezelf op in mijn kamer. Zette het raam open en keek of er iemand ind e buurt was. Ik sprong. Veranderde me in een draak. Sterker en groter dan normaal. En vloog weg. De laatste krassen op mijn buik verdwenen. Ik vloog langs het ziekenhuis. Er kwam een ziekenwagen aan geraasd. Ik keek wat er aan de hand was. Ik stopte in een steegje en liepe r snel heen. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik. 'Niks voor kinderen' 'alsjeblieft als het ernstig is kan ik hem helpen!' 'Ik denk dat hij hier neger af is dan bij een kind' ik werd boos. 'Geloof me ik kan hem helpen' ik zei het zo sirieus dat zelf de man ervan schrok. Ik zag een kind vallen en ik rende er snel heen. De man van de ambulance rende er ook heen. 'He... kijk het is maar een klijn krasje. Let op. Zo is alle pijn weg!' Ik zag dat ze wat minder hard huilde. Ik ging met mijn hand over de schaafwond. 'Zie je. Geen pijn meer' zei ik lachend. Het meisje gaf me een knuffel en rende naar haar moeder. De man van de ambulance keek me aan. 'Ik kan hem helpen.' Zei ik. De man knikte en nam me mee.
'Wat is er gebeurd??' Vroeg ik. 'Fiets aanrijding. Met en vrachtwagen.' Er zaten sneeën in zijn gezicht. Zijn arm was gebroken en er zat een snee ik zijn been. 'Ik ga beginnen' ik hoop dat ze niks gaan merken. Ik begon met de snee in zijn been. Die zag je het minst. Daarna het gezicht en daarna zijn arm. Anders kan ik niks meer. 'H.. hij moet nog W..waker worden daarna komd alles goed...' ik wou het uitgillen van de pijn. Letterlijk. Hoe kan iemand, zelfs in een coma, HIER DOORHEEN SLAPEN. HIJ WAS GERAAKT DOOR EEN VRACHTWAGEN!! Ik zag de docter naar me toe lopen. 'Gaat het?' 'J..ja. Ik moet gewoon even tot rust komen...' mijn arm was niet eens gebroken. Hij was gewoon verbrijzeld. 'Je gezicht..' 'd... dat is niks..' antwoorde ik snel. 'Ik moet je na laten kijken.' 'Nee hoor hieft echt niet' 'sorry maar he tmoet echt. 'Nee' 'ja' 'IK ZEG NEE!' Riep ik boos. 'S.. sorry...' ik rende weg en toen ik buiten was veranderde ik me mezelf in een draag en vloog ik weg. Mijn poot hing slap naast mijn lichaam. Ik voelde een net tegen mijn zij komen en ik werd het bos in gekattebulst. 'PETER!' Brulde ik zo hard als ik kon.