Dragon life {voltooid(?)}

The dragon goes black

Ik vloog een steegje in waar ik mijn vleugels weer liet verdwijnen. Hey, soal sister. Dat is wel een leuk lietje. Ik liep het steegje uit. Mijn gevoelens waren iets tussen verdrietig en boos. Ik werd er gek van. Waarom vertrouwen ze me niet meer? Waarom niet?! Ik werd super boos en ik veranderde is een draak zonder dat he de bedoeling was. Maar dit keer een andere dan normaal gesproken. Ditkeer niet de mooie zwarte. Nee ik was nu Vuurrood. En mijn ogen zwart voledig zwart. Ik hoorde mensen gillen maar het boeide me niet. Ik spieuwde vuur naar een paar die aan het filmen waren. Er viel er een van op de grond met een verbrande arm. 'Lekker voor je!' Wou ik roepen maar het klonk eerder als een duistere brul. Toen ik mijn vleugels uit sloeg had ik vleugels van vuur. 'Deze vorm bevalt mij veel meer!!' Brulde ik weer. Een paar mensen gilde en rende weg. De rest stond versteend op een plek. Tot de rest ze mee trok. Ik liep over een auto heen en die werd geplet onder mijn voeten. Ik sloeg met mijn andere hand lantarenpalen omver en sloop klijne winkeltjes. Ik vloog op en spieuwde vuur naar de grond. Er stonden nu overal dingen in brand. 'Zo ziet het er beter uit!' Brulde ik weer met een duistere brul. Opeens hoorde ik iets. Ik keek om me heen en zag iets op me af vliegen. 'Nuh Uh!' Ik vloog met een rot gang omhoog. Het ding dat me echterna zat knalde tegen mijn zij aan en ontplofte. 'AAAAHHHH!' Brulde ik. Ik viel naar beneden tegen een gebouw. Die gelijk kapot was. Ik zag iemand naar me toe komen. Ik vloog snel weer weg. Nog voor ze me in konden halen verdween ik uit hun zicht. En veranderde ik terug naar mens. Ik zette een stap maar ik werd opeens heel duizelig en viel flauw.

Ik kwam weer bij. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik aan mezelf toen ik mijn ogen in een spiegel zag in het steegje. Ze waren nog zwarter dan de nacht. Volledig. Ik liep hinkend het steegje uit. Maar ik schoot snel weer terug. 'Wat doen hun hier?' Cap liep langs het steegje en ik vloog snel omhoog. Toen ik op het dak van een gebouw stond keek ik naar mijn vleugels. 'Wat is dit??' Vroeg ik in stres. Het waren rode vleugels met vlammen. 'Wanneer?' 'Kijk nu ben je nuttig!' Ik draaide me zelf snel om en zag loki. Hij keek me recht in mijn ofen en ik zag dat hij een stap naar achter deed. Vond hij sirieus alleen mijn ogen eng?! Ik vloog op hem af en krapte met een klauw over zijn hoofd. Opeens veranderde ik volledig in een draak zonder dat ik het wist. Toen ik weer mens was zag ik loki op de grond liggen met een klauw spoor over zijn rug. Hij leefde we nog. 'Was ik dat?!' Ik liep naar achter en viel van het gebouw af. Ik viel in een kontener 'getver!' Ik ging er snel uit. Meteen pakte een onbekende man me beed. Ik veranderde weer zonder wil in een draak. Ik hoorde de man gillen maar dat was alles voor de rest zag en hoorde ik niks. Tot ik terug veranderde. Ik zag bloed en botten liggen. 'Nee!' Gilde ik. Ik kroop in een hoek van het steegje. 'I...ik denk dat ze hier is geweest' dat was Bruce. Ik hoorde dat hij zijn adem in hield. Ik bleef zo stil mogenlijk. Ik kon hem zien dus hij zou mij ook kunnen zien. Cap kwam aan gerend. En bleef meteen stil staan toen hij het slagveld zag. Toen zagen ze mij. Ik raakte in de stres. Ik vloog snel weer weg. 'Withney! Blijf!' Riepen ze nog, hoopvol maar nutteloos. Ik lande weer ergens anders. In een bos.

(Time scip)
Ik zat nu al een week in het bos. Ik had mijn normale ogen weer terug gekregen. Ik was rustig en was blij zoals et nu was. Opeens hoorde ik iets van ver weg. 'Zijn ze nogsteeds aan het zoeken??' Zei ik zacht. Ik vloog de hoogste boom in en keek. Ik was al gewend geraakt aan mijn andere verzie draak. Ik keek of ik iemand zag. Nee hoor. Maar toen wer er iets tegen mijn achterhoofd aan geschoten en viel ik uit de boom. 'Jemig!' Zei ik toen ik op de grond lag. Caps schild lag naast me. 'Kut' ik sprong snel op en probeerde weg te rennen maar ik nat stond daar. Ik vloog snel omhoog maar ze trok me naar beneden. 'Nee!' Ze drukte me op de grond en ik keek haar aan met een oog. Ik raakte gestrest. Mijn oog veranderde weer naar zwart. Ze schrok en liet me los. 'Nee!' Riep ik voor ik veranderde in de draak waar ik geen controle over had. Alles was stil. Ik zag weer niks. Ik hoorde van ver weg iets. 'Withney! Dit ben jij niet!' Hoorde ik voor ik brulde en vuur spuwde. Opeens kreeg ik een schok en veranderde ik terug naar een mens. 'Ga alsjeblieft weg!' Riep ik. 'Jullie willen min toch niet!' Voegte ik er aan toe. 'Hoe kom je daar bij?' Ik viel stil. Ik wist daar geen antwoord op te geven. Ik zag opeens iets vanuit mijn ooghoek naar me toe schieten. Ik sprong snel opzij toen ik zag wat het was. 'Je heb mijn broer bijna vermoord!' Riep thor naar mijn gezicht. 'Thor!' Riep cap. Ik sprong weer opzij voor een andere aanval. 'Alsjeblieft! Stop!' Gilde ik bang. 'Stop!!' Maar hij luisterde niet hij bleef aanvallen. 'STOP!!' Gilde ik met een boze zware stem voor ik van de grond af kwam met mijn vleugels en terug veranderde ik de moordende draak. 
Toen ik weer mezelf was zag ik zat er een kras over de rug van thor liep. Cap en Natasha zaten bij de op-de-grond-liggende-thor. 'Jullie hadden nooit moeten komen!' Riep ik. 'We wouden je helpen!' Riep Nat terug. 'Iemand die niet geholpen wilt worden kan niet geholpen worden!' Riep ik sirieus voor ik weg vloog.