Dragon life {voltooid(?)}

The dragon wants the nutella

Ik werd voor de 3e keer wakker in het bed. Er werd wat geroepen en Tony, peter en nog een paar kwamen naar binnen gerend. Ik staarde ze half-dood aan. 'Hoi'' zei ik schor. Ik wou omhoog komen maar 6 paar handen hielden me tegen. 'Je wonden zijn nog niet geheeld!' Riep Tony. Peter pakte mijn hand en ik zag hem huilen van blijdschap. 'Wat is er? Ik leef toch nog?' Zei ik super zacht. 'Je lag 2 weken bewusteloos in dit bed!' Zei hij huilend. 'Je en sommige mensen liggen in een coma van meer dan 7 maanden. Dus rustig maar.' Ik keek hem met een aardig gezicht aan. 'Maar hoe kunnen mijn wonden nog niet geheeld zijn?' Vroeg ik aan Tony. 'De wonden waren echt ernstig. Normale mensen zouden er aan dood gegaan zijn. Meer dan 4 bommen opvangen! Mensen zouden dood zijn na de eerste!' Er klonk jets van boosheid in zijn stem. 'Sowy....' zei ik met een glimlach. 'Ik verwacht nog een week en dan mag je weer lekker rond rennen' zei iemand ergens achterin. 'Zucht...'

(Time scip)
Ik zat in de woonkamer. Nogsteeds met verband om mijn arm en been. Maar mijn middel was weer geheeld. Nu mijn arm nog en daarna mijn been. Zucht. Ik stond op om eten te halen maar ik zakte door mijn been. 'Au...' en ik liep hinkend door. Toen ik bijna bij de keuken was draaide ik me om. 'Wat ging ik okalweer doen??' Vroeg ik. 'Hoe moeten wij dat nou weten?' Antwoorde Tony. En ik liep weer terug. Ik plofte neer op de bank. 'O ja ik ging eten halen...' en ik stond weer op. Iedereen begon met lachen. Ik negeerde ze volledig en pakte een boterham met Nutella. Teminste, dat dacht ik. Want ja hoor thor was weer eens hebberig, hij had zijn hamer boven op de Nutella gezet. 'uhm..... goede opplossing... CAAAAPPPPPPPPPPPPPPPPPP!!!'steve kwam aangesneld. 'help...' ik wees naar de nutella en steve begon te lachen. peter kwam net binnen in de keuken en schoot in de lach. ik keek verward naar hun. 'allo? elp! ich habe elp notig!' zei ik. Tony kwam ook binnen gelopen. En zag mij naar de pot met Nutella wijzen. En ja hoor hij schoot ook in de lach. 'Zucht. Ik doe het zelf wel...' zei ik en liep naar de Nutella pot. Eerst probeerde ik de hamer op te tillen. Daarna probeerde ik hem er af te dieuwen. Ik keek boos naar Steve. 'Kijk ik kan blijven kloten of je haalt hem er gewoon even af...' 'oké dan.' Antwoorde hij. Hij keek peter aan en liep naar de Nutella pot toe. Haalde de hamer er af 'beda....' en peter rende op de pot af, pakte hem en rende er vandoor. 'UHGGGG!!' Riep ik geïrriteerd. Ik rende achter peter aan. Hij was net iets sneller. Ik liet mijn vleugels weer verschijnen en vloog met een rotgang op peter af. Ik tekkelde hem en pakte de pot Nutella af. Ik zag Steve en Tony lachen. Ik ging op de bank zitten met de pot en draaide de dop er af. 'Ik haat jullie...' zei ik geïrriteerd. Ik stak mijn hand in de pot en begon met het opeten. 'Hey! Dat is niet de bedoeling!' Riep Tony. Ik veranderde mijn ogen in draken ogen en siste. Hij liep snel weer terug naar achter. Toen ik hem op had vloog ik op en zette de pot in de keuken. 'Jullie zijn echt vervelend...' zei ik hoofdschuddend met een glimlach. Opeens hoorde ik een erge piep. Dezelfde toen peter me ontdekte. Ik zakte in elkaar en ik gilde. Terwijl de gil in een brul veranderde kwamen peter, Tony en Steve aan gerend. Peter pakte me bij mijn schouders maar ik gaf hem een harde schok. Hij vloog naar achter en ik zag hem kronkelen op de grond. Ik veranderde langzaam in een draak en ik zag vleugels op peters rug. Wacht... wat? Ik rende met pijn in mijn zij naar hem toe en gooide hem op mijn rug. Ik vloog het raam uit en vloog rechtstreeks naar het bos. Terwijl ik ondertussen al in een draak was verandert voelde ik peter klouwen over mijn rug heet trekken. Nogsteeds kronkelend. Ik lande en legde hem op de grond. Presies het moment dat hij volledig veranderde in een draak. Ik zag angst in zijn ogen. 'Peter! Rustig!' Riep ik hij keek me bang aan en rende er vandoor. Rende hier en daar tegen een boom aan en die vielen om. Ik rende zo snel mogenlijk achter hem aan en blokte zijn weg. 'Rustig!' Brulde ik weer. Hij sprong omhoog en vloog onhandig weg. Ik sprong omhoog en zag hem weer het bos in vallen. Ik vloog zo snel mogenlijk naar hem toe. 'Peter alsjeblieft! Word rustig!'