Dragon life {voltooid(?)}

The queen of dragons

Ze bleven maar komen. De hele tijd. Ik zag tony nog even tweifelen voor hij naar de stark tower vloog. De andere Avengers gingen ook na een tijdje. Kennenlijk overgehaald door tony. Ik spuwde weer vuur naar de mensen massa. Er werd naar me geschoten en ik probeerde het zo goed mogenlijk te ontweiken. Maar opeens kwamen ze met zo'n geweer die super vaak achter elkaar schoot. Het doorzeefde mijn vleugels en ik viel naar de grond. Gelijk werd ik vast gepind en liep er een verlammende stroom schok door de touwen. Ik probeerde mezelf los te vechten. Ik kan niet opgeven. Ik mag niet opgeven. Met een beweging kreeg ik mezelf los.
Voor ik het gevecht in was gegaan had ik de kracht van Natan opgeslagen. Ik heelde mijn vleugels en vloog weer op. Ik merkte toen pas dat er iemand op mijn rug zat. Hij had een touw om mijn nek gekregen. Ik probeerde hem er af te krijgen maar het lukte niet. Snel veranderde ik mezelf weer terug in een mens en hij viel van me af maar trok me gelijk mee naar beneden via het touw. Snel veranderde ik mezelf weer naar een draak en de man bungelde in de lucht aan het touw. Met een beweging gooide ik de man in de lucht en sloeg hem weg met mijn staard. Ze bleven maar komen.
De enigste reden dat ik de Avengers weg had gestuurd was omdat ze anders zouden vechten tot het hun dood zou worden.
Opeens kwam er iets naar me toe gevlogen en ging als een soord oortje in mijn oor zitten. 'Nou netjes gedaan' brulde ik. 'Peter wat zei ze?' Hoorde ik tony vragen. 'Dat je het netjes had gedaan maar dan zeer sarcastisch' antwoorde Peter. Ik lachte binnensmonds. 'Er is een manier om ze te verslaan maar als het fout loopt is alles voor niets geweest' Hoorde ik via het oortje. 'Dan moeten we het goed uitvoeren. Wat is het plan?' Brulde ik weer. '... Peter?' Ik hoorde Peter lachen. 'Ze wil weten wat het is' 'oh. Oké. Iemand moet kijken waar ze vandaan blijven komen en dan hetgeen kapot maken, of vermoorden, wat ze maakt.' 'Ik ga' Hoorde ik Peter zeggen. 'NEE!' Brulde ik hard en boos samen met tony. 'Ik ga ik ben het dichtstbijst en ik heb de meeste kans om vijlig over de menigte te vliegen' brulde ik. 'Nee ik kan je niet laten gaan' zei Peter. 'Dan had je eerder moeten zijn' zei ik voor ik weg vloog. 'Jullie kunnen ze beter tegen gaan houden, ik ben er vandoor' brulde ik. 'NEE!' Hoorde ik Peter roepen, deels bezorcht. Ik gooide het oortje uit. Ik vloog over de menigte met mensen die maar bleef komen. Ik spieuwde vuur hier en daar. Ik begon met sneller te vliegen. Er werd wat in mijn poot geschoten. Ik negeerde het zo goed mogenlijk en vloog zo snel als ik kon door. Opeens voelde ik iets in mijn borstkas glijden. Ik keek en zag een speer. Mijn adem stokte en ik viel naar de grond. Alles werd nog zwart voor ik de grond uberhoupt kon laten.

Ik werd wakker in een bed en zag Niemand was in de buurt. Ik zag verband om mijn middel. 'Hallo?' Vroeg ik schor. 'Hallo Olivia' hoorde ik Jarvis zeggen. 'Jarvis! Wat is er gebeurd?' Vroeg ik snel. 'Dr. Strange kwam net optijd en ving je op door een van zijn portalen.' 'Ik ben altijd blij dat je ook normaal kan praten.' Ik stond op zakte bijna gelijk door mijn benen. 'Je bent nog niet sterk genoeg om te lopen' Hoorde ik Jarvis zeggen. Ik negeerde hem en liep naar het raam. Heel ny lag in puin. De mensen waren veel dichterbij gekomen. Ik schrok toen ik een open pak van tony zag liggen en het schild van cap. Ik zag Peter achter een auto op adem komen. Zo zag het er uit op mijn droom. Ik bleef naar Peter kijken. Hij stond niet meer op. Snel sprong ik dood het raam en vloog naar hem toe. Ik stopte bij hem. Zijn ogen gingen langzaam open. 'Komt goed hoor. Ik neem even pauze.' Ik zag tony verderop ook tegen een auto aan liggen. Snel rende ik naar hem toe. 'Tony. Word wakker' zei ik een beetje in stres. Ik sloeg hem in zijn gezicht. Zijn ogen gingen langzaam open. 'Godzei dank.' Zei ik met een opgeluchte zucht. Ik merkte dat ik een oortje in had. 'Wie staat er nog?' Vroeg ik door het oortje. 'Ik' antwoorde cap naast me. Hij had zijn schild weer beet. 'Breng tony naar de tower' zei ik tegen hem. 'Hey Olivia' zei bijna iedereen in Koor via het oortje. 'Je hoord nog in bed te liggen. Je mag niet mee doen met dit gevecht' Hoorde ik. Ik zuchte. 'Weet ik maar peter staat niet meer op en tony is uit zijn pak en wilt niet meer wakker worden. Ik heb geen keus' even was het stil. Ik kreeg een flash back naar mijn droom. 'We komen naar jou' 'nee. Blijf waar jullie zijn. Dit is al eerder gebeurd en ik ben er al voor gewaarschuwd' 'we komen naar jou. Punt uit' nog geen paar minuten later kwamen ze naar tony en Peter. Cap en ik hadden ze naast elkaar gezet achter een auto. Ademhalen werd weer moeilijk voor me. Er liep bloed door het verband om mijn middel. Mensen kwamen naar ons. 'Het is me niet gelukt om het kapot te maken. Sorry' zei ik voor ik op de grond zakte. 'Gaat goed. Ik moet het nog eens proberen. Hou ze op afstand' zei ik. 'Nee ja gaat niet terug' zei Peter. Met het kleine beetje kracht dat hij had pakte hij mijn arm. 'Anders ga je dood Peter!' Gilde ik. 'Ik kan je niet laten gaan. Niet nog eens!' Riep ik boos. Er begonnen tranen over mijn wang te lopen. Peter zijn hand ging naar mijn hand. Hij trilde. Hij veechte mijn traan weg. 'Het komd goed.' 'NEE DAT KOMD HET NIET. JIJ EN TONY GAAN BIJNA DOOD! DE REST IS ZWAAR GEWOND EN GEHEEL NEW YORK IS VERWOEST!!' Ik was even stil. 'En dat is mijn schuld' zei ik voor ik weg vloog. Over de aankomende menigte. 'Olivia. Alsjeblieft. Kom terug' Hoorde ik Peter fluisteren door het oortje. Er liepen tranen over mijn gezicht. Ik vloog zo snel als ik kon weg. Over de menigte. Ik kwam een grote mashine tegen. Licht maakte weer nieuwe mensen. Hoe? Snel vloog ik er op af en maakte ik het kapot. De andere mensen rende naar New York. Er werden touwen over me heen gegooid. Ik probeerde me los te vechten maar dat lukte niet. Ik was te moe. 'Olivia. Kom terug' Hoorde ik Peters stem zacht vragen. 'Het spijt me' zei ik nog voor ik een kogel in mijn buik voelde. Alles werd zwart.

'Olivia. Nee. Sta op en red de andere' Hoorde ik een stem zeggen. Opeens zag ik een vrouw staan. 'Dit is je laatste taak. Je moet ze redden. Zonder hun is de wereld niks. Dit had nooit mogen gebeuren. Peter en tony mogen vandaag niet sterven. De Avengers kunnen dit gevecht niet winnen zonder jou.' Alles was weer zwart. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik kon niet bewegen. 'Ik hou van je schat' opeens voelde ik een energie door me heen stromen.

Mijn ogen schoten open en mijn pupillen veranderde in spleetjes. Ik brulde hard en rukte me los. Ik sloeg mensen weg en ik vloog zo snel als ik kon naar de Avengers. Nergens was meer iemand te bekennen. Maar Uitijndelijk vond ik de plek weer terug waar ik ze had achter gelaten. Ze waren nogsteeds aan het vechten. Ik lande in het midden van de Avengers. Ik veranderde mezelf naar een mens met vleugels. Mijn vleugels waren met goude tekens bedekt. Mijn haar golfde en was ook aan de onderkant goud. Mijn ogen waren zwart met goude irissen. Iedereen staarde me aan.