ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

54. (Τέλος?)

ΚΛΕΙΩ

Κοίταξα το δαχτυλίδι που βρισκόταν στο δάχτυλο μου. Χαμογέλασα. Έστρεψα το σώμα μου προς την άλλη πλευρά του κρεβατιού περιμένοντας να αντικρίσω τον Κρις να κοιμάται. Το κρεβάτι όμως ήταν άδειο. Σηκώθηκα γεμάτη περιέργεια. Άνοιξα την πόρτα του υπνοδωματίου μου για να βρεθώ έκπληκτη μπροστά σε ένα πλήθος γυναικών που πηγαινοέρχονταν από το σαλόνι στην τραπεζαρία και έπειτα στην κουζίνα. Μιλούσαν γρήγορα και δυνατά. Οι περισσότερες εντολές προερχόντουσαν από την Μαριάν. Πέρασα στο εσωτερικό της κουζίνας και κάθισα σε ένα σκαμπό ακουμπώντας τα χέρια μου πάνω στον ψηλό τοίχο που βρισκόταν μπροστά μου. Κοίταξα την Έλοντι απέναντι μου.

«Σήμερα είναι η φιλανθρωπική δεξίωση που οργανώνει η μητέρα μου» μου υπενθύμισε. Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και έπειτα κοίταξα τριγύρω μου.

«Οι υπόλοιποι που βρίσκονται;» ρώτησα γεμάτη απορία κυρίως για τον Κρις.

«Ο πατέρας σου έχει πάει βόλτα με τα δίδυμα» απάντησε δείχνοντας τριγύρω τον χαμό που γινόταν. Σαν να ήταν μια δικαιολογία για την απουσία τους.

«Και ο Κρις;» ρώτησα όλο θάρρος.

«Γύρισε νωρίς το πρωί. Μάζεψε τα πράγματα του και γύρισε πίσω στο Λος Άντζελες. Κάτι συνέβη με το συγκρότημα από ότι κατάλαβα...» γράπωσα το μάρμαρο του πάγκου με τα χέρια μου φοβούμενη πως θα κατέρρεα εκείνη ακριβώς την στιγμή. Γύρισε στο Λος Άντζελες; Πως ήταν δυνατόν να μην είχε σκεφτεί πως θα ήθελα να γνωρίζω κάτι τέτοιο; Και ήμουν σχεδόν έτοιμη να λιποθυμήσω από το άσχημα αίσθημα του τρόμου ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε όταν σκέφτηκα πως ήταν πιθανόν να μου έχει αφήσει κάποιο μήνυμα στο δωμάτιο μου ή στο κινητό. Σηκώθηκα σε ταχύτητα φωτός ενημερώνοντας πως θα έπαιρνα το πρωινό μου εκτός σπιτιού και χώθηκα στο δωμάτιο μου. Άρπαξα το κινητό μου από το κομοδίνο που βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι μου και έψαξα τις κλήσεις και τα μηνύματα μου. Όμως σύντομα διαπίστωσα πως ο Κρις δεν είχε αφήσει τίποτα από τα δύο. Αμέσως κάλεσα τον αριθμό του για να συνειδητοποιήσω πως ήταν απενεργοποιημένος. Πράγμα λογικό Κλειώ αν βρίσκεται στο αεροπλάνο, σκέφτηκα και προσπάθησα να ηρεμήσω. Και αυτός ήταν ο λόγος που ντύθηκα και έκανα μια βόλτα στο Παρίσι. Επισκέφθηκα όλα τα αγαπημένα μου μέρη σε μια προσπάθεια να ξεχάσω πως εκείνος είχε φύγει δίχως μια λέξη. Σε μια προσπάθεια να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να καταρρεύσει εξαιτίας του δυσάρεστου προαισθήματος που είχε δημιουργηθεί.