When We Met The Bad Boys

chapter 13

Sunny's POV

I thought when you forgive, you will heal but it was wrong. The pain was just sleeping and the moment it's awake, it will hurt again. I've trained my mind to be stronger against my negative thoughts but I thought I was strong enough but after I saw him with his girl, I breakdown again.

Unti-unti kong binubuo iyong sarili ko mula sa pagmamahal niya pero siya na rin mismo ang sumira nito. Akala ko magiging buo ako kapag ipagpapatuloy namin iyong pagmamahalan namin. Pero nagkamali ako, binubuo ko iyong sarili ko sa pagmamahal niyang hindi naman pala totoo. When is the right time where  the love is not made in China?

Maswerte ako kasi hindi nila napansin iyong pagtakbo ko. Masyado silang busy sa pag-uusap kaya hindi nila ako napansin. Pero iyong mga kasama ko, nagulat sakin. Tinatawag nila Yuri iyong pangalan ko pero hindi ako lumingon. Gusto ko na lang tumakbo nang tumakbo hanggang makaalis ako sa lugar na puro lang naman kasinungalingan.

Wala akong dalang sasakyan. Iisa lang kasi ang ginamit namin nila Yuri at Althea papunta rito. Naiwan ko iyong bag ko sa pagmamadaling tumakbo at umalis sa lugar na iyon. Wala akong pera para sana magtaxi na lang.

Nakakainis naman! Bakit epic iyong nangyayare sakin kapag may nangyareng masakit? Gusto ko na lang saktan iyong sarili kong katangahan.

Tumigil ako sa pagtakbo. Tinakpan ko iyong bunganga ko para hindi makalabas ng ingay habang umiiyak ako. Nakakahiya lang kasi maraming nakatingin sakin at iiwas tsaka magbubulungan.

Hindi nila kasi alam iyong pakiramdam na napaglaruan. Iyong akala mo na magiging happy ka na pero permanent lang pala iyon. You couldn't feel the temporary happiness when you were still in the permanent person. Wrong people come and go but the right would stay with you wherever you are. But Moon couldn't be that person. He was just my permanent person. He makes me realized that there's a man that wouldn't make you a princess as what they said, they were just making you stupid as they planned. They could be the sweetest candy. Moon was the sweetest candy and I was so stupid to believed that I am just his only one.

Naramdaman ko sa balat ko iyong patak ng ulan. Napansin ko rin iyong mga tao na nagtatakbuhan para makasilong. Hindi ko umalis sa kinatatayuan. I let myself to cry with the dark sky. Parang alam nya iyong nararamdaman kong sakit. Kaya maswerte ako kasi may kasabay ako sa pag-iyak.

Ako na lang ang mag-isa sa gitna kung saan kanina ay may maraming tao ang naglalakad. Okay lang naman sakin kasi mukhang kailangan ko. Ilang menuto akong nakatayo run habang umiiyak. Hindi alintana na baka magkasakit ako kinabukasan kasi basang basa na ako ng ulan. Pero napatigil ako nang biglang tumigil iyong pag-ulan. Tumingala ako pero may payong sa ulonan ko. Lumingon ako at nakita ko si Moon.

Umalis ako sa harapan niya pero pinigilan niya ako gamit ang kamay niya, pumalag ako at tinignan siya nang masama.

"Sunny, why are you here?" tanong niya.

"Stop making me fool, Moon! And don't ask me why am I here?!" matigas na sabi ko sa kanya. Tinignan niya lang ako sa mga mata ko.

Please, don't look at me like that! Nahulog na ako sa mga matang iyan at ayoko nang maulit iyon. Masakit, e!

Kaya tumalikod at sinubukang umalis pero hindi ko nagawa iyon dahil niyakap niya ako mula sa likuran ko. Muli kong naramdaman iyong patak ng ulan sa mga balat ko. Bumilis na naman iyong tibok ng puso ko dahil sa ginagawa niya. Alam niya talaga mga kahinaan ko at ang lakas ng loob niyang gamitin iyon sakin. Pinilit kong makaalis pero hinigpitan lang niya.

"What's wrong?" he asked me again. "Tell me what's going on? Hindi ako manghuhula para hulaan kung anong problema?" umiling ako. Hindi ako sumagot. Pwede naman niyang sabihin na lang na may iba na siya pero bakit hindi niya magawa? "Sunny."