Defne'den
Ömer uyuduktan sonra ona baktım uykuya dalmıştı bile ellerimi sakallarına götürdüm gözlerimi kapattım. Kokusunu içime çekiyorum. Bir yandan ise dediği şeyler aklımdaydı
Ömer:Evet sana en başından beri söylemem lazımdı bir oğlum olduğunu. Ama yapamadım Defne seni kaybetmekten korktum çekip gidersin diye korktum. Ben annemden sonra kimseye böyle bağlanmadım ta ki sen hayatıma girene kadar. Yine sen yaptın bağladın beni kendine. Şimdi senin kokun olmadan yapamam.
Gözlerim dolmuşu yine. Evet o bana en başından beri yalan söyledi. Ama o büyük cezayı çekiyordu bensizliği yaşıyordu.
Ömer:Ben dayanamıyorum Defne'm. Eskisi gibi olalım yine. Canım çok yanıyor böyle. Yine bana eskisi bak bal gözlerinle. Evden çıkarken bana sarıl yanağımdan öp “Seni seviyorum” de
Bende özlemişim onunla eskisi gibi olmayı. Ama içimde bir yer ona hala öfkeli. O öfke geçmiyor bir türlü
Ömer:Ben senin için gözümü kırpmadan her şeyi yaparım Defne. Seni kendi canımdan öte seviyorum affet beni sevgilim. Bitir bu işkenceyi kır be inadını güzelim
O benim için her şeyi göze alırken bense hiçbir şey yapamıyorum onun için...
Ömer:Unutma ben her zaman burada senin beni affetmeni bekliyor olacağım Defne'm. Yanında olacağım yine. Ben senden asla vazgeçmeyeceğim, vazgeçmem de.
O benden vazgeçmezken ben en ufak bir şeyde ondan vazgeçiyordum...
Ömer:Senin bir göz yaşına bu dünyayı yakarım Defne. Senin için her şeyi yaparım ben
O benim gözümden akan bir yaşa bile kıyamazken ben onu üzüyorum sürekli...
Ömer:Seni çok seviyorum Defne'm canımdan öte çok seviyorum
O beni seviyor çok seviyor. Her şeyden herkesten çok seviyordu. Ama ben onun sevgisine layık değilim o benim için her şeyi göze alırken ben onun her hatasında ondan uzaklaştım ama Ömer benim her hatamda yanımda oldu.
Benden hiç vazgeçmedi beni gerçekten çok seviyor. Ama ben onun aşkına onun gibi karşılık veremiyorum. Evet Ömer'i seviyorum hemde çok ama Ömer gibi her şeyi göze alır mıyım bilmiyorum
Ömer'e baktığımda uyuyordu elimi sakallarından çektim. Onu izlemeye başladım killi sakalları biraz daha uzamış saçları hala aynıydı.
Onu rahatsız etmeden yanından kalktım aşağıya indim bahçe kapısının önünde duran koltuğa oturdum yağan yağmuru izleyemeye başladım.
Baya yağmur yağıyordu bardaktan boşalınca derler ya o kadar çok yağıyor dışarıda yağmur. Buda bana huzur veriyor.
Şimdi dışarıda olmak vardı yağmur kokusunu koklar ıslanırdım
Yağmuru izlerken bir yandan ise Ömer'i düşünüyorum. Gerçekten pişman bunu bana belli etmese bile anlıyorum. Ki pişman olduğunu belli ediyor. Çok önemli bir şeyi benden bir yıl boyunca sakladı ve bana dürüstlük dersi veren kendisiydi
Bazen öyle bir bakıyor bana sanki kalbim yere düşmüşte bin parçaya ayrılmış gibi oluyor. Şu dört ay boyunca onu affetmeyi denedim
Kendi içimde o kadar uğraşıyorum ki anlatamam. Bir yanım o senin eşin hayat arkadaşın deli gibi onu seviyorsun affet dese de bir yanım ise. O seni kandırdı hergün gözünün içine baka baka yalan söyledi affetme sakın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZORBA
Fanfiction23 Ağustos 2018 de yazılmaya başlanmıştır.... Defne 25 yaşında tasarım okumuş deli dolu birisidir. Yanlış bir anlaşılamadan dolayı hayatı tamamen değişti. Karşısına çıkan adamın onu bırakmaya hiç niyeti yoktu çünkü Başımı cama yaslayıp düşünüyordum...