//73.Bölüm//

909 59 98
                                    

1 Hafta 8 Gün Sonra.... Saat 05.30 

Ömer'den

Sonunda havalimanından çıktım Demet bir konferanslar bitince gitmişti bende tek kaldım. Taksiye bindim evin adresini verdim

Birkaç dakika sonra Defne'mi görecektim yine. Çok özledim onu. Ondan uzak kalmak tahmin ettiğimden daha da zormuş

Bandanasını aldım burnuma götürdüm saçlarının kokusu çalındı burnuma gözlerimi kapattım kokusu ile kendimden geçtim

Kısa bir süre sonra evin önüne geldim taksiciye parasını ödedim imdim. Bahçeye girdiğimde Oğuz ve Semih karşıladı beni

Oğuz:Hoşgeldin abi

Ömer:Hoşbuldum Oğuz

Semih:Hoşgeldin abi

Ömer:Hoşbuldum Semih. Ben yokken bir sıkıntı falan olmadı değil mi?

Semih:Yok abi normaldi her şey merak etme sen

İlerledim kapının önüne gelince anahtarımı aldım kapıyı açtım eve girdim. Sessizce kapıyı kapattım Alaz'ın odasına gittim uyuyordu üstünü düzelttim saçlarını öptü

Fısıldıyarak

Ömer:İyi uykular paşam

Biraz izleyip kendi odama gittim bavulu giyinme odasına bıraktım üstümü değiştirdim Arya'nın beşiğine gittim saçlarını öptüm

Fısıldıyarak

Ömer:İyi uykular prensesim

Yatağa gittim gördüğüm manzara ile gülümsedim Defne'm tişörtlerimden birisini giymiş uyuyordu bir eli yastığımdaydı. Yanına yattım saçının bir teline dokundum odaya giren aydan saçları daha da çok parlıyor. Boynunu öptüm kokusunu derin derin içime çekmeye başladım gözlerimi kapattım

İzlemeye başladım elini tuttum oraya öptüm. Kısa bir süre sonra uykuya dalmıştım bile

*****

Yüzüme gelen öpücüklerle gözümü açtım gülümseyerek bana gülümseyerek bakan Defne'mi görünce gülümsemem genişledi

Ömer:Günaydın sevgilim

Defne:Günaydın aşkım

Dudaklarıma küçük bir öpücük konurdu tabiki bu bana yetmedi için Defne'min üstüne iyice yerleştim dudaklarımızı birleştirdim ellerini boynuma sarıp karşılık vermeye başladı

Defne'nin nefesi kesilmeye başlayınca ayrıldım burnumu boynuna gömdüm

Ömer:Çok özledim seni Defne'm

Defne:Bende zaman geçmedi bir türlü

Ömer:Bir daha seni yanından ayırmayacağım ben nereye sen oraya

Defne:Sıkılmayasın sonra

Burnumu boynundan kaldırdım yüzüne baktım

Ömer:Ben senden sıkılamam hiçbir zaman bir ömür yanında ol bana güzel gözlerinle bak yeter

Bir eli sakallarıma geldi okşamaya başladı öyle özlemiştim ki bana böyle bakmasını bense ona hayranlıkla bakıyorum gözlerinin içinde kaybolmuştum resmen

Ne kadar böyle bakıştık bilmiyorum aklına bir şey gelmiş olacak ki konuşmak için dudaklarını araladı

Defne:Sen ne zaman geldin? Hani daha geç gelecektin. Erken geleceğini haber verseydin beklerdim seni

ZORBA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin