ZORBA

99. Bölüm/Endişe

Defne'den

Hastanede kolidorda beklerken bir yandan ise elim sürekli telefona gidiyordu Ömer'i merak ediyordum ortalıkta yoktu. Tekrar telefonumu çıkartıp Ömer'i aradım ama yine ulaşılamıyordu iyice endişelenmeye başlamıştım gerçekten. Karşımda oturan Sinan'a baktım yerimden kalktım onun yanına gittim elimi omuzuna koydum bana baktı gözleri kan çanağı gibi olmuştu. Ne diyeceğimi bilemiyordum bile

Defne:Üzülme çocuklarına bir şey olmayacak göreceksin sağ salim çıkacaklar o odadan

Sinan:Ya olmazsa Defne. Çocuklara bir şey olursa Yasemin bunu atlatamaz

Defne:Aklına kötü şeyler getirme iyi şeyler düşün

Sinan:Sen çocuklara bak istiyorsan boşver burayı

Defne:Çocuklar Seda'nın yanında bir şey olmaz Burak Semih'le Oğuz'u oraya göndermiş merak etme sen şimdi bunları

Sinan:Tamam

Defne:Hadi gel hava alalım durma burada böyle

Sinan:Sen git ben burada kalacağım

Defne:Sinan

Burak:Siz çıkın ben kalırım burada

Sinan'ı zorla ikna ettikten sonra beraber bahçede hava almaya gittik. Bulduğumuz bir banka oturduk sessizce etrafı izlemeye başladık aklım bir yandan hala az önce olanlardaydı. Eğerki yanımızda Sinan ya da Burak olmasaydı ne yapardık bilmiyorum korkmuş muydum?

Fazlasıyla...

Ama bir şekilde atlatmıştık ne olursa olsun. Şimdi önemli olan şey Yasemin'in bebeklerinin durumuydu Yasemin benden daha çok korkmuştu orası bariz belliydi o yüzden ona destek olmuştum ben. Kafamdaki düşünceleri def edip Sinan'a döndüm. Bir saate çökmüştü korkudan onun neler hissettiğini az çok anlayabiliyordum çünkü aynı şeyleri bende yaşamıştım çok kötü bir durumdu Yasemin'in kanaması olmamıştı ama sancıları çok fazlaydı başına bir şey gelmiş olabilirdi. Elimden geldikçe iyi düşünmeye çalışıyorum ama bir yandanda çok korkuyorum gerçekten Sinan'a belli etmemem lazımdı

Defne:Korkma dedim ya iyi olacaklar üçüde

Bana baktı zoraki bir tebessüm etti konuşmaya başladı

Sinan:Bu kadar iyi niyetli düşünmene hayranım valla. Nasıl bu kadar iyimsersin?

Defne:O kadarda iyimser değilim aslında. Hem ne demişler iyi düşün iyi olsun

Göz kırptım tebessüm ettim gülümsedi Sinan'da

Sinan:Keşke her şey o kadar kolay işte. Neyse ben içeriye gireceğim. Sen burada mısın?

Defne:Sen git ben geliyorum hemen

Sinan:Tamam

Ceketini çıkarttı omuzlarıma koydu

Sinan:Üşürsün hava soğuk

Defne:Teşekkür ederim

Sinan yanımdan gitti yavaş yavaş gözden uzaklaştı telefonumu çıkartıp Ömer'i aradım sonunda çalmıştı telefonu içim birazda olsa rahatlamıştı. Bekledim.... Bekledim... Bekledim.... Sonunda açmıştı şu an sevinçten ağlayabilirdim gerçekten!

Ömer:Efendim Defne'm?

Sesini duyunca gözlerim dolmuştu

Defne:Ömer neredesin sen?

Ömer:Bir işim vardı hallettim sen iyi misin neredesiniz?

Defne:İyiyim ben ne olursun gel buraya