ZORBA

114.Bölüm/His

Defne'den

Sabah gözlerimi perdenin ardından odaya vuran güneşle açmıştım yanımda yatan oğlum göğsüme daha fazla sinince gülümsedim saçlarını öptüm. Yan tarafıma bakınca Ömer'in geldiğini görmüştüm, dün akşam sinirle bir yere gitmişti Semih'e sorduğumda banada bir şey dememişti. Dün kaç kere aramama rağmen telefonu kapalı olduğu için ulaşamamıştım, kesin yine kötü bir şey olmuştu. Alaz'ı uyandırmayaya çalışarak yanından kalktım saçlarını öptüm, Arya ile Ömer'e bakınca yüzümdeki tebessüm genişledi Arya Ömer'in göğsüne iyice sinmişken Ömer ise sıkıca sarılmıştı Arya'ya. İkisininde saçlarına küçük birer öpücük kondurup giyinme odasına gittim üzerime mor renk bir sweatshirt ve altına siyah renkli tayt almıştım. Elim hafif çıkmış olan karnıma geldi bebeğimi sevmeye başladım.

Defne:Sanada günaydın anneciğim.

Gülümsedim belime sarılan kollarla başta irkilsemde daha sonra gülümsemem genişledi.

Defne:Günaydın sonunda uyandın uykucu!

Ömer: Günaydın sevgilim.

Başı boynumda olduğu için sesi boğuk çıkmıştı, ellerini tuttum ona döndüm.

Defne:Ne zaman geldin sen?

Ömer: Geç geldim güzelim.

Baya yardımcı oldun ya Allah razı olsun. Bütün merakım gitti şu an.

Defne: Niye kötü bir şey mi oldu?

Ömer:Sen üzerini değiştir öyle anlatırım güzelim, çocuklar uyanırsa duymasın.

Haklıydı itiraz etmedim. Alnımı öptü yanaklarımı okşayarak konuşmaya başladı.

Ömer:İyisin değil mi güzelim başın dönmüyor bugün değil mi?

Tebessüm ettim konuşmaya başladım.

Defne:Yok sevgilim başım dönmüyor. Ama biz çocuklara hala söylemedik nasıl söyleyeceğiz.

Ömer:Bugün söyleriz güzelim. Sen bunları merak etme, ben şimdi duşa gireceğim bir şey olursa bana seslen.

Defne:Tamam sevgilim.

Yanağımı öptü giyinme odasından gitti gülümsedim kısa süre içinde üzerimi değiştirdim. Mor renkteki panduflarımıda giyip giyinme odasından çıktım. Arya ile Alaz hala uyuyorlardı gülümsedim yanlarına gittim yorganlarını düzelttim. Son kere saçlarını öptüm telefonumuda alıp odadan çıktım. Biraz bir şeyler atıştırırsam iyi olacak çünkü fazlasıyla acıkmıştım. Elim karnındayken konuşmaya başladım.

Defne:Daha yatmadan önce yemek yedin anneciğim nasıl bu kadar acıktın acaba?

Mutfağa girdim Ayşe'nin kahvaltı hazırladığını gördüm yanına gittim

Defne: Günaydın Ayşe.

Ayşe: Günaydın Defne hanım

Defne: Yardım edebileceğim bir şey var mı?

Ayşe:Yok Defne hanım.

Defne:Yemeğin olmasına daha çok var mı?

Ayşe:Daha var ama ben size bir şeyler hazırlamıştım gelince. Fırının içine koymuştum soğumasın diye.

Gülümsedim. Fırına ilerdim fırını açtım içindeki tabağı aldım.

Defne:Sen var ya bir tanesin.

Mutfaktan çıktım salona gittim iştahla tabaktaki yemeğimi yemeye başladım. Bu gidişle kilo alacağım belliydi ki zaten almıştım gözle görünüyordu.