ZORBA

111.Bölüm/Gerçekler

Defne'den

Ömer'in kapıyı çalmasının ardından bakışlarım kahverengi kapıdan tekrar kocama kaymıştı gergindi, hemde fazlasıyla gergindi yüz hatlarında o gerginliğin gerçekliğini kanıtlar gibiydi. Neler düşündüğünü biliyordum bana anlamıştı neler hissettiğini, onun yanında olmak istedim bugün çünkü bu Ömer için çok zor bir durum bu durumda tek bırakamazdım ne olursa olsun yanında olmak istedim Ömer'in.

Kapının açılma sesiyle bakışlarım kapıya döndü karşımda duran genç kadına baktım yüksek ihtimalle evin yardımcısıydı. Giydiği kıyafet düşüncemi kanıtlarken kadının anlamsız boş bakmasını daha fazla kaldıramayacaktım gerçekten. Ömer'de benim gibi düşünmüş olacaki lafa girdi.

Ömer: Ahmet İplikçi evde mi?

X: Evet evde siz neden sorunuz?

Ömer:Ömer İplikçi geldi de anlar o.

X: Ben geldiğinizi hemen haber veriyorum efendim. Siz burada bekleyin.

Kadın yanımızdan gitti Ömer'e döndüm yüzündeki soğuk katı bir ifade almıştı bütün gerginliğini duygusunu gizlemişti. Az önce o gerginliğini görmesem gergin olduğunu anlamazdım gerçekten. Elimi sıkmasıyla tebessüm ederek gözlerine baktım.

Defne:Merak etme her şey güzel olacak.

Yani kendimi buna inandırmaya çalıyorum ama içimde her şeyin daha beter olacağını söylen o ses susmak bilmiyordu. Eğer umduğum gibi olmazsa Ömer yıkılır çünkü benim yüzümden olacaktı. O üzülürse gerçekten kendimi affetmezdim.Kadının tekrar gelmesi ile düşüncelerimden sıyrıldım.

X:Buyrun efendim sizi bekliyorlar içeride. Ben size yardımcı olayım içeriye kadar.

Defne:Hazır mısın istersen bir kere daha düşün.

Bana baktı konuşmaya başladı.

Ömer:Buradan dönüş yok buraya kadar geldim bir şeyler öğrenmeden gitmeyeceğim.

Bir şey demedim adımlarımızı içeriye yönelttik. Büyük bir kolidordan geçtikten sonra kolidordan daha büyük bir salonla karşılaştık.

X:Buradalar efendim size buradan sonra yardımcı olamam.

Başımı olumlu anlamda salladım kadın bizim gittiğimizin tersi yöne gitti kısa bir süre içinde gözden kayboldu. Ömer'in derin bir nefes alıp adımını içeriye yöneletmesiyle ona uydum bende. Birkaç adım sonrasında odanın içinde bulduk kendimizi.

Ahmet:Ömer oğlum.

Duyduğum ses ile sesin geldiği yere baktım. Karşımda elli yaşlarının sonu altmış yaşlarının başında bir adam vardı muhtemelen Ömer'in babasıydı. Gözlerinde mutluluk vardı sevinç vardı sebebini anlamamıştım. Uzunca bir süre sustu adam en sonunda bir hamle yaptı ayağa kalktı Ömer'in tam karşısına geçti Ömer'e sarılacakken Ömer bir geriye adım attı.

Ömer: Aklından bile geçirme, buraya onun için gelmedim boş hayale kapılma!

Oldukça sert davranmıştı bu kadar sert konuşmasını oda beklemiyor olacakki yüzündeki gülümsemesi soldu. Bakışları Ömer'den bana kaydı. Ardındansa konuşmaya başladı

Ahmet:Sen Defne olmalısın sanırım ismini çok duymuştum ama karşılaşmamız bugüne kısmetmiş.

Bana elini uzattı bende önce eline ardından Ömer'in gözlerine baktım 'yapma' diye bakıyordu bende dediğine uyarak elimi uzatmadan zoraki bir tebessümle konuşmaya başladım.

Defne: Tanıştığımıza memnun oldum bende.

Yalan. Memnun falan olmadım ortalık zaten gergin bende daha fazla germeyeyim diye yalan söyledim.