ZORBA

104.Bölüm/An

Defne'den

Gözlerimi kapanan kapıya açtım yine Ömer'i beklerken koltukta uyuyakalmıştım koltukan kalkıp salondan çıktım. Ömer'in merdivenlere doğru yöneldiğini gördüm ona yetiştim

Defne:Ömer?!

Sesimi duyunca durdu bana döndü

Ömer:Defne'm sen uyumadın mı?

Defne:Neredeydin sen, hani en fazla iki saatti!?

Sustu tam tahmin ettiğim gibi bir şey demedi

Defne:Sen beni öldürütmek mi istiyorsun Ömer ka-

Lafıma devam etmeden lafımı kesti

Ömer:Deme şöyle şeyler ölüm falan

Bir şey demedim

Defne:Niye haber vermedin bana?

Ömer:Arayacaktım ama işim uzayınca vakit bulamadım

Defne:Anladım

O kadar zaman beni arayacak vakit bile bulamamıştı ben onun için endişelenirken değil aramak haber göndermeye bile tenezzül etmedi. Bir şey diyecekti ama onu dinlenmeden odaya çıktım. Önce giyinme odasına gidip siyah renkte bir gecelik aldım üzerimi değiştirdim ardındansa saçımı tarayıp elime kremlerimi sürdüm Ömer gelmeden yatağa girdim gözlerimi kapattım. Böyle yapması beni kırmıştı ama bir şey diyememiştim yanlış anlar diye susmuştum. Ama ben ne olursa olsun Ömer merak etmesin diye onu arardım, onun gibi yapmazdım

Yan tarafımda hissettiğim ağırlık ile Ömer'in geldiğini anlamıştım gözlerimi kapattım. Belime sarılmış beni kendine çekmişti aramızdaki tüm mesafeyi kapatmıştı

Ömer:Uyumadığını biliyorum

Oyunu bozmamak için gözlerimi açmadım

Ömer:Seni aramam lazımdı biliyorum bana kırıldın onuda biliyorum haklısında. Ama gerçekten bir daha böyle bir şey olmayacak söz veriyorum

Sustum bir şey demedim yine şu an bir şey desem Ömer'i kırabilirdim her şeyi berbat etmemek için sustum

Ömer:Seni seviyorum

Kısa bir süre içerisinde uykuya dalmıştım bile

****

Gözlerimi çalan alarma açtım kalkacakken belime sarılan iki çift kaslı kol sayesinde kalkamamıştım. Ömer'in elini belimden çekecekken daha sıkı sarıldı bana aramızdaki çok az mesafeyide kapattı. Anlaşılan uğraşcaktım bugün

Defne:Ömer çek elini kalkmam lazım

Sanki dediklerimin tam tersini duyuyormuşcasına hareket ediyordu. Ensemde hissettiğim nefesi ile kalakaldım öylece. Bu böyle olmayacaktı Ömer'e doğru döndüm burun buruna geldik

Defne:Ömer

İkinci seslenmemden gözlerini kırpıştırdı birkaç saniye içinde gözlerini açtı. Beni görünce gülümsedi, gözlerini ovdu ayılmaya çalıştığı belliydi

Ömer:Günaydın Defne'm.

Defne:Günaydın.

Yanından kalacakken izin vermedi buna

Ömer:Hala kızgın mısın bana?

Tatlı tatlı baktı kendime gelip konuştum

Defne:Hayır değilim...

Yüzümü sevmeye başladı gözlerimi kapattım

Ömer:Yalan söyleme bana, ben senin bir bakışından anlıyorum kızgınsın.