ლუციფერი/დასრულებული

კიმების საგვარეულო

ჯენის P.O.V
2 საათის შემდეგ
დიდი, 3 სართულიანი სახლი რომელსაც გარს დიდი ბაღი შემოკრია. ქვის ლოდებით გაგებული ბილიკი რომელიც მთვარი კარისკენ მიერეკება. სახლის მარცხნილ მოქარგული ხეხილი. ალუბლის ხეები, ატმის ნაყოფი სულ ახალი გამოსხმულია ნატიფ ხეებზე. ხელ მარჯვნივ პატარა მინის შესაფარი, რომელიც იმდენად გამჭირვალეა, ჩანს როგორ იწვის სურნელივანი სანთლები.

ეს თეჰიონის სახლია, ულამაზესი სახლი, სიტყვით აუღწერელი, დიდი ვერანდითა და მოქარგული ფარდებით, ლამაზი ბუჩქნარით და იასამნისფერი ნაზი ყვავილებით, რომელსაც თავი ფერადფერად ქოთნებში ამოუყვიათ .

-კეთილი იყოს შენი ფეხი კიმების ოჯახში.-ხელი გამომიწოდა და ზრდილობიანად მომიწოდა, რომ ხელი მის ხელზე დამედო. დავინები, არც კი ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა. ყველა დეტალი თავში ჩამაბეჭდა. უკვე დამაზეპირა, რომ მოსიყვარულე წყვილის შთაბეჭდილება უნდა დავტოვოთ. ხელი ხელში ჩავუდე და ასე ხელჩაკიდებულმა მივაღწიეთ სახლის კარამდე.

კარი შუა ხნის უჟმურმა ქალბატონმა გაგვიღო, რომელიც შავ თეთრ იუნიფორმას ატარებდა, მის გვერდით კი ქალბატონი იდგა რომელიც უდიდესი პოზიტივით შეგვხვდა.

-ოჰჰ, მამიდას ბიჭი მოსულა.-დაიყვირა და ჩასახუტებლად თეჰიონისკენ დაიძრა.

-როგორ ხარ მამიდა?-გაუღიმა თეჰიონმა და ლოყაზე აკოცა.

-არამიშავს თეჰიონ, რიუჯინის კაპრიზებს ჯერ კიდევ ვუძლებ.-ამოილაპარაკა და და მზერა მე მომაბყრო.

-არ დაჭკვიანდა ანუ..-თქვა სიცილით.

-ხო მართლა, ჯენი, გაიცანი ეს მამიდაჩემია ჰვასა. ეს კიდევ ჯენია ჩემი საცოლე.-ხელი გავუწოდე საპასუხოდ კი გამიღიმა და შეიცხადა.

-ღმერთო, საცოლლეეეე?-მის ხმაზე მეორე ოთახიდან ახალგაზრდა ჩოლკებიანი გოგონა, წვრილ თვალება და უხეში გამომეტყველების გოგონები გამოვიდა. ბოლოს კი შავგვრემან, შუახნის ქალბატონს მოკარი თვალი, რომელსაც სახეზე ფერი არ ედო.