ლუციფერი/დასრულებული

პატარა ქვედაბოლო

ჯენის P.O.V
დილით გავიღვიძე და ვხედავ რომ თეჰიონის მკლავებში ვარ მოქცეული. რა კარგი სურნელი მაქვს. საბანი გადავაძრე და მის სხეულს დავუწყე ფერება.

-რა სილამაზეა.-ჩავილაპარაკე და გამეღიმა.

კარზე კაკუნი გავიგე, ემა იყო...

-ქალბატონო შეიძლება?-იკითხა ძალზედ ზრდილობიანად.

-კი, ემა შემოდი.-საწოლიდან წამოვდექი და ხალათი მოვიცვი. ის არ დაგავიწყდეთ: თეჰიონის ნაჩუქარი "საღამური" მეცვა. რითიც გამოჩენა შემრცხვა.

-ქალბატონო...ბატონმა თეჰიონმა თქვა..-სიტყვა შუაზე გავაწყვეტინე.

-მოდი, "ქალბატონო" ასე ნუ მომმართავ. ჯენი დამიძახე.-გავუღიმე.

-როგორი საყვარელი ხართ.-მითხრა და გამიღიმა.

-შენ რა გინდოდა?

-ბოდიში ასე რომ შემოგეჭერით, მაგრამ გუშინ ბატონმა თეჰიონმა მითხრა, მე და ქალბატონი ჯენი  საღამოს ახალ სახლში გადავდივართო...ამიტომ ნივთები..ხომ ხვდებით.-მითხრა მორიდებულად.

-მოიცა რაო? და ეს როდის გადაწყვიტა?!-ვიკითხე და თეჰიონის მძინარე სილუეტს გავხედე.

-არვიცი.

-კარგი, მაშინ ერთად ჩავალაგოთ.-ვუთხარი და გაკვირვებით გავედი გარდერობში.

საათ ნახევრის შემდეგ

-პატარა, რას აკეთებ?-ვხედავ ახალ გაღვიძებეულ თეჰიონს, რომელიც უკნიდან მეკვრის.

-ჩანთებს ვალაგებ.

-კარგად იქცევი...დღეიდან ახალ სახლში ვიცხოვრებთ, მხოლოდ ჩვენ ორი... მე და შენ.-მითხრა და კისერში სველი კოცნა დამიტოვა.

-ტელეფონს არც ახლა მომცემ?-ვუთხარი პატარა ბავშვის ხმით.

-ჩემს კი...საკუთარი ჯერ ადრეა.-მითხრა და უკანალზე მიმარტყა.

-ნუ აკეთებ ასე...

-რატომ?-ჩაიცინა ცალყბად და უფრო მომიახლოვდა.