I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

Nah, I'll Pass

Η πτήση, η διαδρομή έως στο σπίτι του μπαμπά, όλα ήταν λίγο θολά. Δεν είχα καταλάβει ακόμα ότι βρισκόμουν για άλλη μια φορά σε αυτό το απαίσιο μέρος. Μόλις φτάσαμε έξω από το σπίτι κοίταξα απέναντι και θυμήθηκα κάτι πάρα πολύ κακο, ο πρώην μου έμενε ακριβώς απέναντι. Βασικά, δεν είχαμε χωρίσει άσχημα απλά έπρεπε να φύγω και υποτίθεται ότι δε θα ξανά γυρνούσα, αλλιώς ίσως ήμασταν ακόμα μαζί, δε ξέρω. Πάντως, δεν έχει σημασία, είχα τον F. Μπήκα μέσα στο σπίτι μου και είδα τον μπαμπά, καθόταν στην καναπέ και με το που πατήσαμε πόδι μέσα άρχισε να μαλώνει με τη μάνα μου, όπως πάντα.

Priince.fy
I miss you...

Ήμουν έτοιμη να απαντήσω μέχρι που κάποιος χτύπησε την πόρτα, πήγα να ανοίξω εγώ καθώς οι άλλοι δύο ήταν αφοσιωμένοι στον ηλιθιο τσακωμο τους. Άνοιξα και είδα τον Thomas, τον πρώην μου. Ήταν ψηλός, ξανθός, με χλωμό δέρμα και μεγάλα πράσινα μάτια. Στάθηκε μπροστά μου και μου χαμογέλασε, αισθάνθηκα αμήχανα, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ο F.

"Καλώς ήρθες." είπε ο Thomas και μου χαμογέλασε.

"Δεν ήρθα για να μείνω, να ξέρεις..." απάντησα ντροπαλά.

Αυτός πήγε να με αγκαλιάσει αλλά εγώ αρνήθηκα, ένιωθα ότι θα ήταν προδοσία απέναντι στον F, ήθελα να είμαι απόλυτα σωστή μαζί του. Ο Thomas φάνηκε ταραγμενος, λογικό βασικά, ήμασταν μαζί 2 χρόνια, έλειψα μόνο μερικούς μήνες και του φερομαι σαν να είναι άγνωστος.

"Υποθέτω πως δε σου έλειψα." είπε φανερά απογοητευμένος.

"Δεν είναι αυτό, απλά είμαι αλλού και-"

"Καταλαβαίνω, αν θελήσεις να βγούμε όσο είσαι εδώ, ξες που μένω."

Γύρισε την πλάτη του και πήγε προς το σπίτι. Ένιωσα άσχημα, δε μου είχε φερθεί ποτέ άσχημα κι εγώ τον πληγωσα αλλά δε μπορούσα να κάνω κάτι, ο F είναι πιο ψηλά. Τη στιγμή που έκλεισα την πόρτα οι γονείς μου θυμήθηκαν ότι κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουν να μαλώνουν και με φώναξαν στο σαλόνι, πήγα και τους είδα να με κοιτάνε απειλητικά.

"Τι;" τους ρώτησα σκεπτόμενη το δε με θέλουν όπως κάθε γαμημενη φορά που λέω τι...

"Τι Τι, Zinnia; Μου είπε τα πάντα η μητέρα σου, είσαι απαράδεκτη!" είπε ο πατέρας μου φωνάζοντας.

Ήμουν ετοιμη για το μεγαλύτερο κήρυγμα της ζωής μου όποτε κάθισα στον καναπέ και άκουγα τον πατέρα μου να φωνάζει σαν χαζός, πρώτη φορά συμφωνούσε με την μάνα μου, λογικά ο F είναι όντως ο Χριστός γιατί κάνει θαύματα, έκανε αυτούς τους δύο να συμφωνούν. Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα το μήνυμα του, πήρα το κινητό μου αγνοώντας πλήρως τις αγριοφωναρες του μπαμπά και απάντησα.

Zinnia_Müller
I miss you too.

Priince.fy
Αντε να γυρίσεις, θέλω να μου βάψεις και το μαλλί, έχει αρχίσει να βγαίνει η ρίζα.

Ναι ωραία, εκείνη τη στιγμή ένιωσα ξεκάθαρα ότι μιλάω με την Νατάσα. Γέλασα και ένιωσα τον πατέρα μου να με κρατάει από το χέρι, πετάχτηκα και τον κοίταξα με γουρλωμένα ματια, είχα μπλέξει λίγο ή ιδέα μου;

"Έλα στο δωμάτιο να μιλήσουμε χωρίς αυτόν τον διαολο μπας και βγάλουμε άκρη." είπε δείχνοντας μου το κινητό.

Εγώ εγνεψα καταφατικά και πήγα πάνω μαζί του, ναι, το σπίτι είχε δύο ορόφους. Κάθισα στο παλιό μου κρεβάτι ενώ αυτός πήρε την καρέκλα του γραφείου μου και στράφηκε προς το μέρος μου, φαινόταν πολύ ήρεμος ξαφνικά.

"Συγγνώμη για τις φωνές, δεν ήθελα να σε ταράξω." είπε ήρεμα ο πατέρας μου.

"Τι λες;"

"Λέω ότι καταλαβαίνω πως αυτό που έκανες δεν είναι κάτι αφύσικο, ίσα ίσα, απόλυτα λογικό είναι. Απλά, αν δεν έλεγα τίποτα θα άρχιζε πάλι τις υστερίες της η μάνα σου και δεν την αντέχω, το ξες, κάνε ότι αδιαφορεις για τον κύριο FY και θα σε αφήσει να γυρίσεις, καλά;"

Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ο μπαμπάς ήταν πάντα αυστηρός και απότομος μαζί μου, τι σκατα τον έπιασε ξαφνικά; Όπως και να χει, σημασία είχε ότι ήθελε να με βοηθήσει και έδειχνε κατανόηση. Μιλήσαμε λίγο ακόμα και στην συνέχεια άνοιξα το κινητό μου ξανά.

Priince.fy
Σε πειράζει αν πάω σε κλαμπ μωρό μου;

Zinnia_Müller
Φυσικά και όχι, πήγαινε.

Priince.fy
Εισαι τέλεια, πάω φιλάκια.

Προφανώς και δεν ήθελα να πάει αλλά δε μπορούσα να του πω όχι, δεν ήμουν ποτέ πιεστικη και δεν υπήρχε περίπτωση να γίνω τώρα. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι, δεν τον εμπιστεύομαι ειδικά όταν πίνει αλλά δεν έπρεπε να σκέφτομαι έτσι γι αυτόν όπως δε θα ήθελα να σκέφτεται αυτός έτσι για μένα. Πήγα στο σαλόνι και πήρα την τσάντα μου, όταν ξανά ανέβηκα στο δωμάτιο έβγαλα την κολόνια που μου πήρε και άρχισα να την μυρίζω, μου έλειπε. Στο τέλος, με πήρε ο ύπνος με την κολόνια στο χέρι, ήμουν πολύ κουρασμένη. Που να ήξερα τι με περίμενε την επόμενη μέρα...

Hey, συγγνωμη που αργώ να ανεβάσω ΚΕΦ αλλά η ψυχολογία μου έχει πεθάνει λίγο οπότε δε μου βγαίνει και τόσο...
Σορρυ επίσης για το απαίσιο κεφάλαιο:(... 💕