I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

Are You Okey?

Είχε περάσει μια βδομάδα και όντως, δεν είχε επικοινωνήσει καθόλου μαζί μου. Δεν είχα πάει σχολείο, έτσι κι αλλιώς η μαμά μου είχε πει στον διευθυντή πως θα απουσιαζαμε για μια βδομάδα οπότε ήμουν καλυμμένη. Όλες μου τις μέρες τις πέρασα με την Νατάσα, είχε κι αυτή άπειρα νεύρα με την Πηνελόπη όπως κι εγώ. Ο λόγος που είχα εκνευριστεί τόσο ήταν το γεγονός ότι όσο έλειπα έβγαζε φήμες για μένα σε όλο το σχολείο αλλά εντάξει, είχα λίγη υπομονή ακόμα, λίγη. Πλέον ήταν Δευτέρα και έπρεπε να ετοιμαστώ για σχολείο, αυτόματα άνοιξα το κινητό για να δω αν μου έστειλε μήνυμα, κάθε μέρα το κάνω.

Τέλος πάντων, κανένα σημείο ζωής, ούτε καν στορυ δεν έβαζε. Ντύθηκα γρήγορα και πήγα να βρω την Νατάσα μόνο που δε την βρήκα μόνη της, την βρήκα με την Πηνελόπη και το κλίμα δεν ήταν ευχάριστο, υπήρχε ένταση. Όταν την είδα μπροστά μου ήμουν έτοιμη να πάθω κρίση πανικού, δεν την είχα δει από τη στιγμή που γύρισα κι απλά τα νεύρα μου. Ήρθε προς τα εμένα και με κοίταξε με ένα υφακι.

"Πηνελόπη μη το ξεκινάς θα σε γαμησω ανάποδα." της φώναξε η Νατάσα.

"Ασε με, λοιπόν εσύ Κωλο Γερμανίδα, αν δεν είχες μπει στη μέσα ο F θα ήταν δικός μου, το ξες; Εσύ είσαι η πουτανα της υπόθεσης, όχι εγώ και καλό θα ήταν να το παραδεχτείς αυτό κάποια στιγμή."

Νευρα.

Καλημερα.

Εσείς;

Καλώς ήρθατε βρε.

"Αρκετά..." είπα μέσα από τα δόντια μου.

Πέταξα την τσάντα μου στο κεφάλι της, πριν καν απαντήσει την είχα πιάσει από την μπλούζα και την είχα ρίξει κάτω. Δεν είχε κόσμο εκεί που ήμασταν, ευτυχώς δηλαδή, οπότε μπορούσα να τη σκοτώσω ελεύθερα. Άρχισα να την χτυπάω με δύναμη. Αυτή ανταπέδωσε τα χτυπήματα αλλά με τόσα νεύρα δεν ένιωθα τίποτα  απολύτως, αν δεν ήταν εκεί η Νατάσα να με σταματήσει θα την είχα στείλει στο νοσοκομείο.

"Και για να ξέρεις, δε σε δέρνω επειδή και καλά μου πήρες τον γκομενο, το ξύλο που έφαγες το έφαγες επειδή είσαι ένα κωλο φιδο, ένα διπρόσωπο σκουπίδι." της φώναξα και την πάτησα μια κλωτσιά ακόμα.

"Zin, πάμε." είπε η Νατάσα και με τράβηξε με δύναμη από το χέρι.

Απομακρυνθηκαμε αρκετά από την Πηνελόπη και πραγματικά δε με ένοιαζε καθόλου η κατάσταση της, πρώτη φορά ήμουν τόσο σκληρή απέναντι σε κάποιον και πραγματικά πίστευα ότι το άξιζε αν και τώρα που το σκέφτομαι, ήμουν πολύ σκληρή απέναντι της. Όταν κάθισα και ηρέμησα άρχισα να τα σκέφτομαι όλα μαζί, την ερωτική μου απογοήτευση, το σκάνδαλο με την Πηνελόπη, το ποσό μόνη αισθανόμουν στη πραγματικότητα, παρ'ολο που είχα την Νατάσα. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου, ένιωθα το πρόσωπο μου μουδιασμένο μου, η έκφραση του προσώπου μου ήταν στάσιμη, παγωμένη, εν ολίγοις ήμουν ανέκφραστη.

"Μου λείπει..." είπα τη Νατάσα. Οι λέξεις από το στόμα μου έβγαιναν με δυσκολία από το κλάμα.

"Καταλαβαίνω Zin και αλήθεια θέλω να κάτσω να σε ηρεμήσω αλλά δυστυχώς πρέπει να πάω σχολείο γιατί έχω πολλές απουσίες, δε με παίρνει να κάνω άλλες."

Την κοίταξα και προσπάθησα να δείξω κατανοηση αλλά κατά βάθος με έκαιγε το γεγονός ότι θα εμένα μόνη μου πάλι. Δεν της έδειξα την δυσαρέσκεια μου, απλά της είπα ότι μπορεί να πάει και κάθισα μόνη στο παγκάκι. Δεν ήθελα να πάω σπίτι οπότε άνοιξα το κινητό μου για να βάλω μουσική. Όταν αντίκρισα το είδωλο μου στην οθόνη του κινητού είχα φρικάρει, έτρεχαν αίματα από παντού, η Νατάσα δεν μου είχε πει τίποτα, τι στο διάολο; Ξαφνικά, είδα κάτι που με σόκαρε ακόμα περισσότερο.

Priince.fy
Καλημέρα. Αρχικά συγγνώμη για την ενόχληση αλλά η Νατάσα μου έστειλε πριν λίγο και μου είπε ότι παίχτηκε καυγάς ανάμεσα σε εσένα και την Πηνελόπη. Έστειλα για να δω αν είσαι καλά, μπορείς να μην απαντήσεις αν θες, το καταλαβαίνω.

Χάρηκα, όσο κακό κι αν ήταν, χάρηκα τρελά που τελικά μου έστειλε μήνυμα. Δε περιμενα καθόλου ότι με σκεφτόταν, πίστευα ότι με είχε ξεχάσει και είχε ήδη βρει άλλη, νόμιζα γενικά πως ήμουν απλά μια περιπέτεια γι αυτόν αλλά τελικά νοιαζοταν πραγματικά. Τότε όμως θυμήθηκα ξανά τι μου έκανε, δε μπορούσα απλά να τον συγχωρήσω και να τρέξω στην αγκαλιά του αν και προτρέχω με αυτές τις σκέψεις, αν είμαι καλά ρώτησε ο άνθρωπος.

Zinnia_Müller
Χευ, καλά είμαι, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

Priince.fy
Σίγουρα είσαι καλά; Μήπως χτύπησες;

Zinnia_Müller
Ίσως λίγο.

Priince.fy
Οτι χρειαστείς πάντως, εδώ είμαι για σένα.

Δε μπορούσα να τον καταλάβω γενικά, αν όντως είχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για μένα γιατί το έκανε ολο αυτό; Ήθελα απαντήσεις αλλά από την άλλη δεν είχα το θάρρος να τον ρωτήσω, δεν είχα καν το θάρρος να συνεχίσω την συζήτηση αλλά ήθελα, μου είχε λείψει άσχημα.

Zinnia_Müller
Κι εσύ το ίδιο...

Priince.fy
Λοιπον, το Σάββατο έχω live, θα έρθεις;

Zinnia_Müller
Θα το σκεφτώ αλλά μάλλον όχι, δεν είναι καλή ιδέα.

Priince.fy
Εντάξει, εγώ θα σε περιμένω πάντως.

Καθόμουν πάνω από το κινητό και χαμογελούσα, ασχέτως που πονούσε όλο μου το πρόσωπο από τις μπουνιες δε μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω. Εξακολουθουσα να πιστεύω πως ήταν κάκιστη ιδέα το να πάω αλλά μόνο στη σκέψη ότι με προσκάλεσε ήμουν χαρούμενη, ήξερα όμως πως αν έκανα μια τέτοια κίνηση θα ήμουν ξανά δυστυχισμένη, δε μπορεί να είναι μονογαμικος. Σκέφτηκα να σηκωθώ και να κάνω μια βόλτα, είχα πολλά να επεξεργαστώ στο μυαλό μου και το μόνο που μπορούσε πλέον να με βοηθήσει ήταν μια βόλτα και λίγο αεράκι να χτυπάει στο πρόσωπο μου, μόνο αυτό. Καλά, ίσως και η αγκαλιά του αλλά δε τα λέμε αυτά.