I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

Holly F*ck..

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο δε πρόλαβα να του πάρω κουβέντα, έπεσε στο κρεβάτι, τράβηξε κι εμένα μαζί και κοιμηθηκαμε αγκαλιά. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα λίγο να κοιμηθώ, ήταν η δεύτερη φορά που ανέφερε την πρώην του αλλά δε μου είχε αναλύσει τίποτα σχετικά με αυτήν ακόμα, ήταν περίεργο. Το πρωί ξύπνησα πριν από αυτόν και πήρα την πρωτοβουλία και ετοίμασα όλα τα πράγματα, είχε μεγάλη μέρα μπροστά του ο καημένος.

"Zinnia, τι έγινε; Τι ώρα είναι;" φώναξε και πετάχτηκε από το κρεβάτι.

"Ηρέμησε όλα καλά, είχες έναν τσακωμο χθες, είναι 9:00 και σε λίγο ξεκινάμε, στα έχω όλα έτοιμα." είπα και κάθισα δίπλα του.

Αυτός φάνηκε να ανακουφίζεται και με τράβηξε για να ξαπλώσω μαζί του, με κράτησε στην αγκαλιά του και μου χαϊδευε τα μαλλιά. Ήθελα να νιώσω όμορφα αλλά μετά από τα χθεσινά μου ήταν λίγο δύσκολα, είχα τόσα πολλά ερωτήματα να με πνίγουν που ένιωθα ότι θα έσκαγα αργά ή γρήγορα, έπρεπε να πάρω απαντήσεις.

"F, χθες ανέφερες ότι ο Αλέξης σου είχε κλέψει γκόμενά, στην πρώην σου αναφέρθηκες;"

Το βλέμμα του πάγωσε και σταματήσει να με χαϊδεύει απότομα, εγώ τον κοίταξα στα μάτια περιμένοντας να μου απαντήσει αλλά αν κρίνω από την έκφραση του δεν  ήταν και πολύ πρόθυμος να το κάνει, ήταν πολύ μυστικοπαθης γενικα, δεν έλεγε τίποτα απολύτως.

"Ναι αλλά ανήκει στο παρελθόν, δεν υπάρχει λόγος να το σκαλιζουμε, ας κρατήσουμε απλά το ότι με χώρισε λόγω της συμπεριφοράς μου και καλά..." απάντησε απογοητευμένος.

Ήξερα πως αν τον πιεζα παραπάνω υα νευριαζε και εκτός αυτού δεν είχαμε χρόνο, θα ξεκινούσαμε σε 10 λεπτα. Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ ακολούθησε το ίδιο μοτίβο με την προηγούμενη μέρα, ίδια διαδικασία και η ίδια έκπληξη όταν μπήκα μέσα στο ξενοδοχείο το οποίο είχαμε κλείσει στην Πάτρα. Η διαφορά ήταν μια, ο F δεν είχε καθόλου όρεξη, δεν είχε μιλήσει καθόλου, απλά ακουμπούσε το κεφάλι του στο παράθυρο και έκλεινε τα μάτια του χωρίς να κοιμάται. Όταν φτάσαμε και τακτοποιησαμε τα πράγματα μας μπήκε για μπάνιο χωρίς να πει κουβέντα, νόμιζα πως είχα κάνει που τον πείραξε αλλά από ότι φαίνεται δεν ήμουν εγώ το θέμα αν και πάλι εγώ θα την πλήρωνα.

"Πας καλά ρε Zinnia; Ετοιμάσου επιτέλους." είπε με το που βγήκε από το μπάνιο σκουπιζοντας τα μαλλιά του.

"Δε θα βαφτω καν οπότε μην αγχώνεσαι."

"Κάνε ότι γουστάρεις."

Άρχισε να ψάχνει τα ρούχα του με νευρικές και απότομες κινήσεις, ένιωθα πολύ άσχημα, όσο ήμασταν Θεσσαλονίκη δε μου είχε δείξει αυτό του το πρόσωπο, άλλο το να είσαι νευρικός κι άλλο κακός και αγενής, είχα απογοητευτεί λίγο αλλά ήξερα πως κάτι τον είχε προβληματισει, δεν εξηγείται αλλιώς.

Μετά από μερικά λεπτά ντύθηκα και έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου, με αυτά και μ'αυτα δεν είχα όρεξη να κάνω κάτι παραπάνω, δεν θα μου έδινε σημασία έτσι κι αλλιώς, έτσι πιστευτά βασικά καθώς η συμπεριφορά του απέναντι μου άλλαξε λίγο πριν φύγουμε.

"Μωρο μου..." είπε δειλά και τύλιξε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου.

"Πες μου."

"Συγγνωμη, δε συνηθίζω να λέω αυτή τη λέξη αλλά εσύ είσαι η εξαίρεση του κανόνα σε όλους τους τομείς..."

Ένιωσα πεταλούδες στο καημένο μου στομάχι, όταν τον πιάνουν οι καλοσυνες δε μπορώ να του κρατήσω μούτρα. Του είπα πως δεν έχω πρόβλημα και καταλαβαίνω, αυτός με φίλησε και κατεβήκαμε κάτω. Το κλαμπ σε όποιο θα πηγαίναμε δεν ήταν παρά πολύ μακριά, περίπου 10 λεπτα με το αυτοκίνητο για την ακρίβεια.

"Έχεις άγχος;" τον ρώτησα την ώρα που βαδιζαμε προς την είσοδο.

"Αγάπη μου, ο FY δεν έχει ποτέ άγχος, είμαι γεννημένος διάσημος."

Ρολαρα τα μάτια μου και τον ακολούθησα, αυτή τη φορά ευτυχώς ήταν πιο ευγενικός, όχι εντελώς αλλά τουλάχιστον προσπάθησε. Όλα κύλησαν ομαλά σε γενικές γραμμές, μπορεί να διέταζε αλλά το έριχνε και λίγο στη πλάκα. Σιγά σιγά μαζεύτηκε κόσμος, το είχε συνηθίσει το σκηνικό. Ο F κάθισε να πιει μερικές μπύρες πριν ανέβει, λογικά κάθε φορά το έκανε αυτό, παίζει να είχε άγχος κι απλά να μη το παραδέχεται γιατί είναι γενικά περήφανος άνθρωπος, θέλει να δείχνει τέλειος.

"Γερμανακι μου, βγαίνω, σε λατρεύω." είπε και μου έδωσε ένα φιλί στην μύτη, όχι δεν είχε κάνει κεφάλι.

"Κι εγώ σε λατρεύω."

Καθόμουν από πίσω και τον κοίταζα, ήταν τόσο χαρούμενος και ενθουσιασμενος κάθε φορά που ανέβαινε στη σκηνή, μου άρεσε να τον βλέπω έτσι. Αυτή τη φορά όμως κάτι έπαθε, δε ξέρω. Αρχικά βγήκε και ήταν όπως πάντα, γεμάτος ενέργεια και πάθος γι αυτό που έκανε, μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα όμως μπλόκαρε, κοίταξε κάτω και γούρλωσε τα μάτια του.

"Τι στον πουτσο...;" ψέλλισε στο μικρόφωνο.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε να κάνει την δουλειά του όσο μπορούσε. Εγώ είχα αρχίσει να ανησυχώ, μπορεί να είχε πολλά αρνητικά αλλά stage fright δεν είχε πάθει ποτέ, κάτι είδε και δεν είχα ιδέα τι. Με την πάροδο του χρόνου έβρισκε κάνα τον εαυτό του στη σκηνή, βέβαια, μου έριχνε πολλές κλέφτες, αμηχανες ματιές. Σε κάποια φάση μου έκανε νόημα πως έπρεπε να μιλήσουμε και ειλικρινά με είχε λουσει κρύος ιδρώτας...

Hey hey, για όποιον ενδιαφέρεται έβγαλα Book 2 στο fanfiction με τον Sin boy, ναι έχω και με τον Sin boy. Οπότε, όποιος θέλει μπορεί να ρίξει μια ματιά, ly. 💕