I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

Nothing Can Break Us Up

FY's P. O. V
Ειχα φτάσει στο κλαμπ σκεπτόμενος να περάσω καλά, μπηκα μέσα αλλά δεν το ένιωθα εντάξει. Κάθισα στο μπαρ και παρήγγειλα ένα ποτό, ίσα ίσα για να καθαρίσει λίγο το κεφάλι μου. Ήρθαν να μου μιλήσουν πολλές κοπέλες αλλά δεν μου έβγαινε να κάνω τίποτα, τις έδιωξα όλες κι ας ήταν Fans μου, δεν έχει καμία σημασία. Έπινα και σκεφτόμουν την Zinnia, πόσο καλα μου έχει φερθεί και πόσες μαλακιες της έχω κάνει όλο αυτό το διάστημα, το ηλιθιος.

Zinnia_Müller
Πες μου τι έχει γίνει σε παρακαλω...
Ε ανησυχώ που είσαι;
Σ'αγαπαω πολύ να το ξέρεις.

Διάβαζα τα μηνύματα της και είχα βουρκωσει, δεν ήξερα τι με έκανε πιο ηλιθιος, το ότι έφυγα χωρίς να το συζητήσω μαζί της ή το γεγονός ότι πίστεψα την Πηνελόπη; Ναι, είχε φωτογραφία αλλά ποιος μου λέει ότι δεν το είχε κανονισμένο μαζί του, είναι ύπουλοι και οι δύο, πως στον διαολο γίνεται να φερθηκα τόσο ανώριμα ρε πουστη μου...

Priince.fy
Κι εγώ Σ'αγαπαω Γερμανακι.
Δεν έκανες τίποτα, εγώ είμαι μαλακας, έρχομαι σπίτι...

Έκλεισα το κινητό, πλήρωσα και χωρίς άλλη καθυστέρηση πήγα στο αυτοκίνητο για να γυρίσω και να μιλήσω μαζί της, αρκετά την έχω πληγώσει. Δεν είναι σαν την Αθηνά, δεν είναι σαν καμία άλλη και γι αυτό την έχω επιλέξει, αυτός είναι ο λόγος που δε θα την αφήσω, είναι διαφορετική.

Zinnia's P. O. V
Στεκόμουν στο σπίτι ανάμεσα στην Πηνελόπη και τον Thomas. Οι δύο τους δε μιλούσαν ιδιαίτερα, η ατμόσφαιρα ήταν πιο διαπληλτισμενη από ποτέ κι εγώ ήμουν σκατα γιατί για άλλη μια φορά ο F είχε φύγει και δεν ήξερα τον λόγο αλλά ήμουν πλέον σίγουρη ότι δεν ήταν δικο του το λάθος, μου έχει αποδείξει ότι έχει αλλάξει δε γίνεται να κάνει πάλι τα ίδια, τον εμπιστεύομαι.

"Θα μου πει κανείς τι εχι γίνει;" ρώτησα προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

"Δε καταλαβαίνω τι εννοείς, απλά σε παράτησε, αναμενόμενο." απάντησε ειρωνικά η Πηνελόπη.

Δε μπήκα στον κόπο να ασχοληθώ γιατι την ειχα μάθει πλέον, η μαλακια πάει σύννεφο. Κοίταξα τον Thomas, ήταν ανήσυχος, τον ήξερα απ'εξω και μπορούσα να καταλάβω ποτέ έκρυβε κάτι. Τον πλησίασα και εστίασα στα μάτια του, άρχισε να τρέμει. Γύρισα προς την Πηνελόπη και του έκανε νόημα να μη πει τίποτα, πόσο τραγική πια.

"Thom, σε ξέρω, μιλά." του είπα αυστηρά.

"Έγω δε-"

"Μίλα!"

Αυτος άρχισε να παίρνει βαθιες ανάσας και να κοιτάζει την Πηνελόπη, αυτή έπιασε το μπράτσο της και στεκόταν αμήχανα απέναντι μας, σταμάτησε να του κάνει νοήματα τουλάχιστον. Ο Thomas εγνεψε καταφατικά και άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει μέχρι που χτύπησε το θυροτηλεφωνο, σίγουρα ήταν ο F. Άνοιξα την πόρτα και τον είδα να βγαίνει από το ασανσέρ, κατευθείαν έτρεξε κατά πάνω μου και με αγκάλιασε σφιχτά.

"Χίλια συγγνώμη καρδούλα μου, χίλια συγγνώμη δεν έπρεπε να πιστέψω την Πηνελόπη ξέρω ότι δεν είσαι σαν τις άλλες, ξέρω την γυναίκα μου..." είπε και συνέχισε να με αγκαλιάζει.

"Όλα καλά, το θέμα είναι να μου εξηγήσει κάποιος τι στο καλό συμβαίνει." απάντησα.

Ο Thomas δεν άντεξε άλλο και τα ξέρασε όλα. Μας είπε πως η Πηνελόπη του ζήτησε να κάνει κίνηση έτσι ώστε να μας βγάλει φωτογραφία, να την δείξει στον F και να μας χωρίσει μια και καλή, καριόλα. Πραγματικά, αν δεν ήταν ο Φίλιππος δίπλα μου να με ηρεμεί δε ξέρω τι έκταση μπορεί να είχε πάρει το θέμα αλλά δεν τους τα'παν καλά. Φυσικά, ο πρώην μου μου ζήτησε συγγνώμη, ζήτησε κι από τον F. Η Πηνελόπη από την άλλη δε φάνηκε να μετανιώνει για τίποτα, απλά ρολαρε τα μάτια της και κοιτούσε τα νύχια της.

"Ωραία" είπε ο F γελώντας, "εγώ θα σας πω κι ευχαριστώ για όλο αυτό, με κάνατε να καταλάβω ότι εμπιστεύομαι την Zinnia κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, καλό μας κάνετε. Ένα πράγμα σας λέω, τίποτα δε μας χωρίζει εμάς τους δύο." συνέχισε και με φίλησε.

Η Πηνελόπη δεν σχολίασε καν, ήταν έτοιμη να φύγει χωρίς να πει κουβέντα μέχρι που την έπιασα από το χέρι και την σταμάτησα, είχα κάτι τελευταίο να προσθέσω.

"Τι θες τώρα; Δε χόρτασες με την ξεφτίλα μου;" ρώτησε εκνευρισμένη.

"Μία χαρά χόρτασα και το ευχαριστήθηκα, απλά ένα τελευταίο, πάρε κι αυτόν μαζί σου." είπα και τράβηξα τον Thomas από το χέρι.

Κανένας σχολιασμός, απλά αποχώρησαν από το σπίτι και είχα μείνει μόνη μου με τον F, επιτέλους. Με αγκάλιασε για άλλη μια φορά και άρχισε να με φιλάει, ένιωθα ήρεμη επιτέλους.

"Δε θα αφήσω τίποτα άλλο να μπει ανάμεσα μας, να μου το θυμάσαι." είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

Και τότε ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα εμπιστοσύνη και ασφάλεια, η μόνη φορά που ήξερα ότι θα κρατήσει.

Λοιπον, φτάνουμε στο τέλος, για την ακρίβεια ακολουθεί επίλογος και νιώθω σαδ.

Ειρωνεία το ότι γράφω κάτι τέτοιο ενώ στη πραγματικότητα χωρίζω, ακόμα πιο σαδ.

Θα εκτιμούσα πολύ αν μου λέγατε μια συνολική γνώμη για την ιστορία, ly. 💕💕