I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

Tell Me The Truth

Βγήκα έξω και με το που σήκωσα το τηλέφωνο ξέσπασα σε κλάματα, η πίεση που ένιωθα όσο βρισκόμουν μέσα και άκουγα όλα αυτά είναι απλά απερίγραπτη. Πριν καν μιλήσει η Νατάσα άρχισα να της λέω όλα όσα είχα ακούσει, όλα όσα είπε η Αθηνά και τις απαντήσεις που έδωσε ο Φίλιππος με κάθε λεπτομέρεια. Το χέρι μου έτρεμε τόσο πολύ που το κινητό μου κινδύνεψε αρκετές φορές από ελεύθερη πτώση αλλά εντάξει, το έσωσα.

"Zinnia, ηρέμησε και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου, πηγές εκεί για να περάσεις καλά κι όχι για να αφήσεις μια ηλιθια να μπει ανάμεσα σε σένα και τον F, τραβά μέσα τώρα και δείξε ποια είσαι λίγο.".

Είχε δίκιο, έπρεπε για μια φορά να χειριστώ κανονικά την κατάσταση και να μη το βάλω στα πόδια. Την ευχαρίστησα, έκλεισα το τηλέφωνο και μπήκα μέσα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Μόλις άνοιξα την πόρτα άκουσα τον Φίλιππο να ουρλιάζει, να την βρίζει άσχημα και να της λέει πως εξαιτίας της θα έχανε κάποια που αγαπάει. Μισό, μισό μισό μισό.

ΑΓΑΠΆΕΙ;!

"ZINNIA!" Αναφώνησε ο F μόλις με είδε να στέκομαι παραδίπλα.

Εγω είχα κοκαλωσει, δεν μπορούσα να συνδυάσω την παραμικρή πληροφορία πλέον, το μυαλό μου είχε αρχίσει να τρελενεται, πόσα να αντέξει κι αυτό το καημένο; Με κοιτούσαν και οι δύο επίμονα, ο F με αγωνία και η Αθηνά με πλήρη αδιαφορία, ήμουν τόσο μουδιασμένη που δε μπορούσα ούτε άβολα να νιώσω. Προσπάθησα να συγκεντρωθω και να βρω το κουράγιο να μιλήσω, έπρεπε να λύσω όλες μου τις απορίες, δε γινόταν να είμαι με κάποιον ο οποίος μου κρύβει το παρελθόν του. Είπε πως με αγαπάει όμως, η μικρή καρδούλα μου...

"Παιδιά, θα μου πει κάποιος την αλήθεια επιτέλους; Βασικά, Φιλιππε ξέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μου μιλήσεις ποτέ οπότε θα ρωτήσω την πρώην σου." στραφηκα προς το μέρος της, μόλις την κοίταξα χαμήλωσε το βλέμμα της, "μπορείς να μου πεις την αλήθεια;" την ρώτησα ψύχραιμα.

"Zinnia, μη μιλάς σε αυτήν, θα σου τα πω εγώ όλα, θα σου πει ότι της κατέβει στο κεφάλι!" απάντησε απευθείας ο F.

"Έννοια σου και σε έχω ρωτήσει άπειρες φορές, έχασες την ευκαιρία σου. Λοιπόν Αθηνά, θα μου πεις γιατί χωρίσατε, τι θέλεις εδώ και τι εννοούσες όταν έλεγες για το σκάνδαλο με το ξύλο στη Θεσσαλονίκη;"

Σωπασαν και η δύο, η Αθηνά κοιτούσε το πάτωμα και δάγκωνε το χείλος της σε ένδειξη αμηχανίας, ναι πολύ πειστική μπράβο σου. Δε σταμάτησα να τους καρφώνω με το βλέμμα μου, δε θα φεύγαμε από το μαγαζί αν δεν έπαιρνα της απαντήσεις που ήθελα κι αυτό ήταν οριστικό. Αυτή αναστέναξε και βούρκωσε, όλοι διπολική διαταραχή έχουν σε αυτή την ιστορία;

"Ξες τι, εχει δίκιο ο Φίλιππος, καλύτερα να σου τα πει αυτός. Να σας πω την αλήθεια οι λόγοι που ήρθα ήταν δύο. Πρώτον, όντως ήθελα να σε ξανά κερδίσω Φιλιππε, σε βλέπω στα live του Instagram και σκαλωνω, δε ξες πόσο μετάνιωσα για όλα όσα σου έλεγα τότε, πάντα ήξερα ότι θα κάνεις καριέρα, δε ξέρω γιατί είχα γίνει τόσο σκύλα. Δεύτερον, μίλησα με τον Αλέξη, μου είπε για την συμπεριφορά που είχες απέναντι του και ήθελε να πάρει εκδίκηση μέσω εμου, είχα ήδη σκοπό να σου μιλήσω και να σε διεκδικήσω οπότε διπλό κίνητρο, από ότι φαίνεται όμως άργησα λίγο."

Το θράσος της γαμω την πουτανα μου, το γαμημενο το θράσος, πως γίνεται να κάθεται και να λέει όλες αυτές τις πιπες μπροστά μου; Πως; Ο F είχε νευριάσει τόσο πολύ, ήξερα πως θα συνέχιζε να ξεσπάει αλλά αυτό που ακολούθησε δε το περίμενα καθόλου. Άρπαξε ένα μπουκάλι Jack Daniels που βρισκόταν στο τραπεζάκι πίσω του, δεν ήταν εντελώς άδειο, είχε λίγο μέσα. Προς στιγμήν το κοίταξε και αρχισε να το σφίγγει, πριν καν το καταλάβω βρισκόταν σπασμένο μπροστά από τα πόδια της Αθηνάς.

"Είσαι τρελός;!" ούρλιαξε αυτή.

"Αν δεν εξαφανιστείς σε 10 δευτερόλεπτα θα βρω ακόμα μεγαλύτερο μπουκάλι και θα σου το φέρω στο κεφάλι, μα τη Παναγία. Κάθεσαι εδώ και πόση ώρα, μου κολλάς μπροστά στο κορίτσι μου και έχεις το θράσος να μου πεις ότι με θες πίσω επειδή ξαφνικά έγινα διάσημος. Είσαι μια αχαρηστη κακομαθημένη, όλες σας έτσι είστε, βρίσκετε χρυσό πουτσο και θέλετε να τον γλυψετε αλλά δε θα σας κάνω τη χάρη, εξαφανίσου." της είπε με βαριά φωνή.

Αυτή τον κοιτούσε με τόσο μεγάλη έκπληξη, δε περιμενε να ακούσει αυτά τα λόγια, περίμενε ότι θα με παρατουσε και θα ήταν πάλι μαζί της αλλά έπεσε έξω, κρίμα. Πήρε μια θυμωμένη έκφραση, άρπαξε το μικρόφωνο του F το οποίο βρισκόταν σε ένα μεγάλο ηχείο δίπλα της και το πέταξε στα πόδια του αντίστοιχα.

"Κάποια στιγμή θα φτάσεις ξανά στον πάτο όπως και το μικρόφωνο σου αυτή τη στιγμή, αντίο." είπε και έφυγε θυμωμένη.

Το δράμα είχε τελείωσε και για 5 ολόκληρα λεπτά δεν ειπώθηκε τίποτα απολύτως, δεν κοιτάξαμε καν ο ένας τον άλλον, δεν έκανε κανένας κίνηση για το οτιδήποτε. Ξαφνικά, αυτός άνοιξε τα χέρια του και μου ζήτησε αγκαλιά αλλά δεν ένιωθα έτοιμη, ένιωθα μισή.

"Ας το αφήσουμε για άλλη φορά Φιλιππε, θέλω να ξεκουραστώ, να καθαρίσει το κεφάλι μου και να μάθω μερικές αλήθειες πρώτα."

"Θα έχεις ότι θες αρκεί να σταματήσεις να με λες Φίλιππο." είπε χιουμοριστικα προσπαθώντας να σπάσει τον πάγο.

Εγω δεν χαμογέλασα, συντήρησα την παγερη μου έκφραση και του ζήτησα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και να ξεχάσουμε όλα όσα συνέβησαν, όχι οριστικά βέβαια, μόνο για απόψε, ίσα ίσα μέχρι να χαλαρώσουμε. Αυτός συμφώνησε και ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας. Παραδόξως, κατά τη διάρκεια της επιστροφής δεν ένιωθα τόσο σκατα, δηλαδή, είχα ένα αίσθημα λύπης και απογοήτευσης αλλά από την άλλη γνώριζα πως την επόμενη μέρα θα μάθαινα την αλήθεια. Ένα πράγμα ήταν σίγουρο πάντως, τα Χριστούγεννα αυτά θα μου έμεναν αξέχαστα.