I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

I Saved You, Now Leave

Zinnia's P. O. V
Καθόμουνα σπίτι και είχα αρχίσει να ηρεμώ, αποφάσισα πως δε θα έδινα καμία σημασία στην Πηνελόπη, το θέμα μου ήταν ο FY, όχι αυτή. Ξαφνικά, άκουσα το τηλέφωνο μου να χτυπάει, ο αριθμός ήταν απόρρητος και μου έκανε εντύπωση καθώς δε με έχουν ξανά καλέσει ποτέ με απόκρυψη. Αρχικά πίστευα ότι ήταν φάρσα οπότε δε το σήκωσα αλλά όποιος κι αν ήταν επέμενε οπότε αναστέναξα και το σήκωσα.

"Παρακα-"

"Μωρο μου, ο Φίλιππος είμαι, με έχουν στο τμήμα επειδή έκανα μια μαλακια, σε παρακαλώ έλα να με πάρεις από εδώ μέσα δεν ήξερα ποιον άλλον να πάρω μόνο με εσένα είμαι τόσο δεμένος..."

Πάρα λίγο να μου πέσει το τηλέφωνο με αυτά που άκουσα, τι μπορεί να έκανε πάλι, πως είναι δυνατόν; Δεν έπρεπε να πάω, μετά από όλα όσα μου έκανε πραγματικά έπρεπε να τον γράψω εκεί που ξέρω και να κάνω σαν να μην υπάρχει αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ, μπορεί να μου έκανε πολλά άλλα ήμουν ακόμα ερωτευμένη μαζί του και δε μπορούσα να ξέρω πως υποφέρει ακόμα κι αν ο ίδιος με έκανε να υποφέρω.

"Κατσε εκεί που είσαι, έρχομαι."

"Μετά μπορώ να κάτσω όπου θέλω;" με ρώτησε πονηρά.

"Είσαι αισχρός." απάντησα και του το έκλεισα.

Ακόμα κι αν είχα άπειρα νεύρα σηκώθηκα, φόρεσα ότι πιο άκυρο μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος ένας ανθρώπινος νους και έτρεξα στο τμήμα χωρίς να πω κάτι στην μάνα μου. Μέσα σε 5 λεπτά ήμουν εκεί, ένας θεός ξέρει πόσο γρήγορα πήγαινα. Μόλις μπήκα μέσα τον είδα να κάθεται σε μια καρέκλα και να παίζει με τα κλειδιά του, όταν κατάλαβε πως μπήκα μέσα σήκωσε το κεφάλι του και μου χαμογέλασε, όσο μπορούσε δηλαδή.

"Ήρθες..." είπε χαμηλόφωνα.

Δεν του απάντησα, πήγα κατευθείαν να μιλήσω με τους αστυνομικούς, δεν ειχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω για να τον βγάλω αλλά τέλος πάντων. Μου είπαν πως αρχικά θα μου έδιναν λίγο χρόνο για να μιλήσω μαζί του, τέλεια, το τελευταίο πράγμα που ήθελα να συμβεί. Με άφησαν στο δωμάτιο μαζί του, κάθισε σε μια καρέκλα απέναντι του αλλά απέφευγα οπτική επαφή, ήταν λίγο δύσκολο γιατί είναι πανέμορφος.

"Τι μαλακια έκανες πάλι;" τον ρώτησα αδιάφορα.

"Πάλι; Τι εννοείς πάλι; Είμαι celebrity, δε κάνω ποτέ "μαλακιες", αντε να κάνω κάνα λαθάκι αλλά όχι και-"

"Τελείωνε..."

"Καλά, εντάξει, λοιπόν..."

Και ξεκίνησε να μου λέει την όλη ιστορία με την Πηνελόπη, είχα γίνει το λιγότερο έξαλλη, ήμουν κυριολεκτικά έξω φρενων. Δεν μπορούσα να τον πιστέψω, το στορυ ήταν το τελευταίο πράγμα που με είχε ενόχληση σε όλο αυτό, σε φάση, μόνος σου την πηδηξες δε πήρε η άλλη το πουλί σου να το χώσει με το ζόρι μέσα, κάτι είδε του άρεσε και σηκώθηκε το καημένο. Η συμπεριφορά του ήταν πολύ λάθος γενικά στην όλη υπόθεση, δε μπορούσε να αποδεχτεί τα λάθη του και τα έριχνε σε άλλους, πήγε να χτυπήσει κοπέλα.