5

8.2K 346 50
                                    

Arel Aslan.

Kadının yaralarını gördükçe gözünden akan yaşı hissetti. Tenini yakan o yaşları hak ettiğini anladı ilk kez. Bağlandığı makineler ile uzaktan yatan kadına baktı. Kafasında ki sargılar elinin üstünde ki morluk. Bacağında ki alçı.

Belki bu yaralar geçecekti ama doktor uyanıp uyanmayacağına dair bir şey söylememişti. Söyleyememişti daha doğrusu.

Hastaneye nasıl adım attığını bile hatırlamıyordu. Sırtını döndü ve duvara yasladı kendini. Yavaşça yere doğru çöktü.

Hayır emindi ki Hayat çok güçlü bir kadındı.

O uyanacak ve her zaman ki gibi yapma dediği şeyleri yapacaktı. Hafifçe tebessüm etti. Evlilik için zorlandığı küçük kız kardeşti ona göre.

Eline telefonunu alarak Araf'ı aradı. Bir süre çalan telefon sonunda açıldı.

-Efendim?

Arel sesinin titremesine karşın derin bir iç çekti.

-Hayat kaza geçirdi.

Telefon bir süre sessizliğe gömüldü.

~~~

Arel tek başına yapamayacağına o kadar emindi ki. Araf'tan başka kimse gelmemişti aklına. Koridorda duyduğu ayak sesi ile kafasını hafifçe kaldırdı. Gözleri ne kadar bu adamı görmek istemese de görüyordu işte. İlk kez muhtaç olmuştu ona.

Ellerini yumruk yaptı. Adamın surat ifadesi kaşlarını çatmasına neden oldu.

-O iyi mi?

Arel gözlerini sonuna kadar kapattı. Açmak istemiyordu şu an.

-Hayır. Ama iyi olacaktır.

Araf gözlerini kıstı.

-Bu kadar mı? Neredeydin Arel? O kaza yaparken sen neredeydin?

Arel gözlerini hızla açtı. Ateş saçarcasına baktı ona.

-Ben onun bakıcısı mıyım? İstediğim yerdeydim. Ait olduğum yerdeydim. Sevdiğim kadının yanındaydım. Bana soru sormak onu kurtaracak mı? Ya da yanında olsam kurtulur muydu?

Araf tiksinerek baktı ona.

-Hayat senin için neyi ifade ediyor? Senin için ne o?

Arel elleri ile saçlarını dağıttı.

-Bana zorla verdiğiniz yük. Benim bakmamı istediğiniz küçük kız çocuğu.

Araf güldü.

-Öyle mi? O sana bakıyor olmasın! Boşan ondan Arel. Ona biraz daha acı verme!

Arel duyduğu şeyle bir süre durdu.

-Sanane bundan!

~~~

1 hafta sonra

Hayat'ın durumu hakkında bilgi verilmemişti elbette ki yine. Arel çalan telefonunu çıkardı cebinden.

-Ah.

Açarak kulağına doğru götürdü.

-Efendim sevgilim?

HAYAT Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin