Nefesini düzene sokmaya çalıştı kadın. Elleri titriyordu heyecandan. Koridordan dönmek üzere iken yolunu kesen Arel ile durdu.
-Hala anlamadın mı Hayat?
Ona doğru bir adım atarak elini yüzüne dokundurmuştu.
-O adam benim için bir hiç. Öldürüp öldürmem etkilemeyecektir. Kimsenin umrunda olduğunu da sanmıyorum. Ama sen bilerek kendi ellerinle onu öldürmeye hazırlanıyorsun.
Arkasından gelen ayakkabı sesi ile Arel gözlerini kadının gözlerinden çekerek Azrail gibi ona bakan Savaş'a döndü.
-Öldürmek.. beni öldürebileceğini düşünüyor olman çok komik Arel.
Kadının bileğinden tutarak hızlıca arkasına aldı.
-Adam gibi oyna oyununu. Eğer bir şeyler yapacaksan direk yüzüme söyleyerek yap. Hayat ne senin ne de benim oyuncağım.
Gülerek diğer eli ile Arel'i geriye itti.
- Sen ne dersen de. Senin bu küçük oyunlarını tahmin etmek zor değil. Bende bunlara kanacak kadar salak bir adam değilim. Kaybetmek sende hırsa sebep oluyor. Hırsın ile ona zarar vermene izin vermem.
Arel ve Hayat onu dinledi sonuna kadar. Arel ellerine bakarak konuştu.
-Unuttuğun bir şey yok mu sence de Demirel?
Parmağında ki yüzüğü gösterdi.
-O elini tuttuğun kadın benim karım. Yani anlayacağın ne yapıp yapmayacağıma karışmak sana düşmez.
Savaş tek kaşını kaldırarak Arel'in eline baktı.
-Aldatan bir adamın karısı olduğu aklına yeni gelmiş. Sence senin gibi bir adamın varlığı umrumda mı? Parmağında ki o yüzükte, kağıt parçası olan o evlilik cüzdanı da beni zerre alakadar etmiyor.
Kadının elini sıkıca tutarak Arel Aslan'ın yanından geçip çıkışa doğru ilerledi. Hayat ilk kez susmuştu. İki adamın arasında ki öfkeyi görmemek elde değildi. Birbirlerinden ölesiye nefret ediyorlardı.
-Savaş...
Adam arabasının gelmesi ile kadın için kapıyı açarak gözlerine baktı.
-Bin Hayat.
Kadın gözlerine bakmayı bırakarak arabaya bindi. Adam arabaya binene kadar sessizlik içinde kaldı.
-Savaş...
Adam arabayı geldikleri mekandan uzaklaştırırken saniyeler içinde kadına baktı.
-Şimdi değil güzelim.
<~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~>
Buse içeri giren kadın ile gözlerini direk Araf'a çevirmişti.
-Bu kadın oğluma annelik mi yapıyor!?
Araf gülerek ona doğru döndü.
-Oğlun? Hiç bir anne yeni doğmuş bir bebeği hastane de terk etmez. Ama sen ettin. Oğlumu almayı geç o senin annesi olduğunu bilmeyecek bile.
Kolundan sertçe tutarak ayağa kaldırdı. Yüzünü yüzüne yaklaştırarak gözlerine öfke ile baktı.
-Seni o küçük oyunlarınla öldürürüm. Oğlumdan uzak duracaksın. O davadan elbet bir sonuç alamayacaksın. Çünkü kimse senin gibi birine minicik bir bebeği verecek kadar vicdansız olamaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT
Romance(Yazım hataları veya karışıklıklar olabilir. Bölümler ilerledikçe beraber kurtulacağız karmaşadan.) Duygular tükenirdi. İnsanlar duyguları yemek gibi yiyip bitirebilirdi. Aşk biterdi. Ama sevgi asla! Peki onların arasında ki aşk mıydı sevgi mi? Arel...
