HAYAT

8

Gecenin karanlığında genç kadın göz yaşları içinde boğuldu. Elleri saçlarının arasında yatağının önünde dizleri üstünde ağladı. Odayı aydınlatan ay ışığı huzur vermedi kadına. Göz yaşları içinde ki tüm duygularını anlattı. Acı çekti bir kez daha.

Kadın gözleri önünde toplanan göz yaşlarının esiri oldu.

~~~

Sabaha kadar yatağından karşısında ki camdan dışarıyı izledi. Göz yaşlarını silmeden ağladı. Sessizce tüm acısını bu gece döktü. Aynada ki suratına baktı. Gözleri ağlamaktan kızarmıştı. Acı bir tebessüm etti. Yüzünü yıkadı. Aynada ki acınası haline sinir oldu.

Kulaklarında çınladı adamın canını yakmak için sıraladığı cümleler. Kalbini paramparça eden sözler.

Eline aldığı parfüm şişesini aynaya doğru fırlattı. Şişe paramparça olurken izledi kadın. Aynaya kaydı gözleri daha sonra. Kırık olan ayna hala tam bir parça gibiydi. Ama dokunsa emindi ki yerle buluşurdu. Arkasında ki küvete su dolması için musluğu açtı. Aynaya baktı bir süre. Hiçbir şey hissetmiyordu. Hiçbir şey.

Üstündeki her şeyi çıkararak su dolu küvete girdi.

~~~

Arel darmadağın olan salona baktı. Kendi eseriydi bu. Kendi eseri. Yaptığı şeylere katlanacaktı. Baş ağrısını umursamadan uyuyakaldığı koltuktan kalktı. Yerde ki paramparça ettiği kağıt parçasına baktı.

-Ah! Başım.

Elini alnına götürdü. Dün olan bitenler gözü önünde tekrardan canlandı.

-Araf ve Hayat mı yok artık!?

Kahkaha atarak yerdeki kağıtlara bakmaya devam etti.

-Yok olamaz.

Elleri yumruk halini aldı. Hayat'ın gülüşü canlandı gözünde. Dişlerini sıkmaya başladı.

-Benim karım o.

~~~

-Hayat bu zamana kadar nerelerde idi? Ne yaptı? Nerede kaldı? Ne gerekiyorsa hepsini bul bana. Hakkında ki her şeyi. Takip edin onu.

Karşısında ki adam kafası ile onu onayladı ve odadan çıktı. Sandalyesini döndürdü. Odasının camından elinin altında gibi olan şehre baktı.

-Onu almana izin verir miyim sence?

Tebessüm etti.

~~~

Hayat makyaj masasının karşısına geçerek hazırlandı. Dudağına son olarak kırmızı rujunu sürdü. Takı almak için dolabın kapağını açtı. Gözleri hızla evlilik yüzüğünü buldu. Hiçbir şey almadan hızla kapattı dolabın kapağını. Çantasını bıraktığı yerden alarak odasından çıktı. Dairesi içinde yankılanan topuk seslerini kapanan demir kapı sonlandırdı.

~~~

Asansör için düğmeye bastı ve geri çekildi. O sırada boş koridoru ayakkabı sesi doldurdu. Kafasını hafifçe çevirdi. Karşısında ki adamın gözleri gözlerine kilitlendi. Mavilikleri mavilerine esir olmuş gibi hissetti. Hızla önüne döndü. Adam yanında durunca dudaklarını ısırdı. Zaman durmuşçasına hapis oldu.

-Hayat Aslan değil mi?

Hayat'ın gözleri sonuna kadar açıldı. Kafasını adama doğru çevirdi.

-Hayır. Hayat Poyrazoğlu.