16

3.3K 122 21
                                    

Genç kadın dudaklarını ısırdı. Ellerini saçlarına götürdü.

-Hâlâ karşıma çıkabiliyorsun öyle mi?

Karşısında ki genç kız tepkisiz biçimde onu izliyordu.

-Neden geldin?

Suskunluk oluştu bir süre. Hayat geriye doğru yaslandı. Tek kaşını kaldırarak tebessüm etti.

-Arel'i geri istemiyorum. Onu benden uzak tut Hayat.

Şaşkınlık yaratacağını sanmıştı kadın ama Hayat hiç tepki vermedi.

-Buna ben karar veremem üzgünüm. Git onu sevgiline söyle.

Kadın gözlerinden akmak üzere olan yaşlara dur diyemedi. Akan her göz yaşı tenini yakarken çözüm bekledi.

-Sen zeki bir kadınsın. Bunu anlayacağını ummuştum. Arel senin kocan. Evet zamanında aptallık yaptım. Ama ben evliyim Hayat. Onu benden uzak tutabilecek tek kişi sensin.

Hata...

Aptallık...

Gözlerini öfkeyle kapattı genç kadın.

~~~

-Gitti mi? Emin misiniz?

Odada ki sessizliği adamın sesi bozmuştu.

-Evet. Tek bir hataya yer yok. Düzgünce oynayın.

Odanın kapısı hızla açıldı ve kapandı. Hızla arkasını dönerek gelen kişiye baktı. Mavilikleri acı çeken kadın.

-Daha sonra bana olan bitenleri dosyalar halinde yollayın.

Telefonunu masasına bırakarak kadının yanına doğru ilerledi. Yavaş ve dikkat ederek-canı yanmasın diye-yüzünü elleri arasına aldı.

-Hoşgeldin güzelim.

~~~

-Baba o kadını buraya getir.

Tüm binada yankılandı Arel Aslan'ın sesi.

-İyi bir cezayı hak ediyor. Ona cezasını vermeliyim.

Gözünü tekrardan kin ve nefret buladı adamın.

~~~
Güzel akşam yemeği sonrasında istemeye istemeye bu eve geri gelmek zorunda kalmıştı. Savaş onu iyi anlıyordu. Tebessüm etti adam aklına gelince. Sonra gülümsemesi düştü. Karşısında ki adamı görmezden gelerek bahçeye doğru ilerledi.

-Ne oluyor Hayat?

Duymak istemiyordu. Savaş'ı dinleyecekti ve rahatsız olduğu zaman , ki bu her andı, duymazdan gelecek ve tepki vermeyecekti.

Evin kapısını çaldı ve bir süre bekledi.

-Evine anahtarın olmadan giremezsin öyle değil mi?

Adam kadının gözüne sokmak istercesine anahtarı uzattı.

-İstemiyorum.

Kapı bir süre sonra açıldı. Karşısında duran İlayda'ya bile ayıracak bir kaç dakikası yoktu artık.

-Hoşgeldiniz.

Gözlerini devirerek içeriye doğru ilerledi. Salona adım atar atmaz gözleri babasını buldu. Anlamıyordu kadın. Neden istemediğini dün gece dile getirdiği halde hâlâ Arel ile evli kalmak zorundaydı?

HAYAT Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin