Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cem Karaca - Bu Son Olsun Sezen Aksu - Git
***
Acı çekiyorum. Bu ruhsal bir acı. Çok mu erken kayboldum. Kim olduğumu bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Hayat nedir? Nasıl yaşanır bilmiyorum.
Çok fazla korku duyuyorum. Ama hala neden korku duyduğumu anlayamıyorum.
Sorunun kökenine inmem gerekiyor sanırım. Nasıl ineceğimi bilmiyorum. Ama öğrenmeye çalışıyorum bence bu iyi birşey.
Yıllar sonra ki ben nasıl olacak merak ediyorum. Hala aynı gölge mi olacak?
Hayattan bir çok şey öğrendiğimi ve bir çok acı çektiğimi düşünüyorum. Ki bu doğru , acım beni besledi. Ve bir anne gibi bağrına basarak büyüttü. Ona benzetmeye çalıştı.
Çünkü ilk adımlarımdan sonra koşarak ondan kaçmamdan korktu.
Kim acıyı sever ki?
Ben sevdim.
O benim annem gibiydi. Onu koşulsuzca ve ne olursa olsun sevdim. O bana her türlü şeyi yaşatırken ben onu daha da çok sevmeye başladım.
O üzüldü, korktu. Bana sığındı. Hep bir şeyler oldu korktu ve bana sığındı.
Sonra korku geçince içinde ki zehri boşaltmak için beni soktu. Ve bu sürekli tekrarlandı. Ta ki artık bedeninde ki tüm zehir tükenene kadar. Hepsi benim bedenimdeydi.
Beni öldürmedi ama bana sürekli acı verdi.
Sürekli sürekli sürekli.
***
Telefonun uğursuz sesi içime hiçte hoş hissettirmeyen duyguların tohumlarını ekmişti. Günlerdir hiç açmadığım telefonunu şimdi hiç olmadık bir anda açamazdım. Hem ne söyleyeceğimi bilmiyordum ki.. Ayhan başımın dibinde durmuş yapacağım hamleyi beklerken telefonu sessize aldım.
"Gölge, en doğrusunu yine sen bilirsin ama... yine de bir konuşsan mı artık." Ayhan'ın sesi şefkatli bir tonda yükselmiş, sanki bir bedene bürünüp omzumu okşamıştı.
"Daha sonra." Ona bakmamaya çalışırken, amacım gözlerimi ondan saklamaktı. Çünkü ağlama hissi içimde azıcık belirse bile hemen kızaran gözlerim vardı.
Elimdeki sigarayı içmeye devam ettim. Zehir ciğerlerimde siyah renkte bir gül gibi açıyordu. Büyüyor ve diğer nefeste topraktan koparılıyordu.
