Little pervert | Yoonmin

twentythree

Yoongi uzatmak istemedi, küçüğünün üzülmesini istemezdi. Ürkek bir şekilde ellerini küçüğünün yanağında gezdirdi.

"Aptal.."

"Ne? Niye gülüyorsun? Gülme."

"Madem beni kıskanıyorsun, o zaman neden benden bu kadar kaçıyorsun?"

"Ben senden kaçmıyorum. Sadece artık sen beni umursamıyorsun."

"Jimin, sana küçük bir oyun oynadım. Namjoon bile işin içinde. Sende dahil herkes birlikte olmamızı istiyor. Neden olmuyoruz?"

Jimin'in göz yaşları dökülürken düşündüğü tek şey, Yoongi'nin sevgilisi olmayışı olmuştu.

"Gerçekten sevgilin yok mu?"

"Gerçekten yok."

Küçüğü Yoongi'ye sarılarak ağlamaya devam etti. Hıçkırıyor fakat pek umursamıyordu. Yoongi küçüğünün, omzuna gömülü olan kafasını kaldırdı ve akan yaşları elleri ile sildi. Şekilli dudaklarını, dolgun dudaklar ile buluşturdu. Yıllar sonra gelen bu öpücük iki taraf içinde tapılası bir an olmuştu. Mutluluk, heyecan ve bir çok duygu barındırıyordu içinde. Dudaklarını çeken Yoongi olmuştu, Jimin daha fazlasını istediği için büyüğünün çekilmesi izin vermeden tekrar öpmeye başladı.

"Bebeğim, kahvaltı edelim. O kadar güzel şeylerin boşa gitmesini istemiyorum."

"Oh, doğru. Başka şeyler ile doymak tercihim olurdu ama.."

Yoongi gülümsedi, küçüğünün arsız oluşunu özlemişti.

"Gerçekten lezzetli."

"E o kadar şey yaptım, bulaşıkları halledersin."

"Artık evde çalışan birine ihtiyacımız var."

"Hayır!"

"Neden ki?"

"İstemiyorum, şimdi sana şey eder, beni çıldırtır."

Park kıskanç Jimin ne isterse bu evde o olurdu. Yoongi'nin istediği şey ise sadece Jimin'in istekleriydi. Yoongi düz bir adamdı. Hayaller, istekler veya mutluluk onun için önemli değildi. Sadece ölmek için doğdunu, yaşadığını düşünüyordu. Yani önceden.
Jimin ona mutluluk, hayal ve heyecan getirmişti. Başlarda sadece acımış, iyi bir gelecek vermek istemişti fakat durum çok farklı olmuştu. O nasıl Jimin'in hastalığı konusunda yardımcı olduysa aynı şekilde Jimin'de ona yardımcı olmuştu. Yoongi bambaşka biri olmuştu. Sevdiği kişi için her şeyi göze alabilecek biri...