အချစ်ဆုံး.......အချစ်ဦး | အခ်စ္ဆုံး......အခ်စ္ဦး

အပိုင္းဆယ့္ငါး - မင္းရွိဖို႔ပဲလိုတယ္

အပိုင္းဆယ့္ငါး - မင္းရွိဖို႔ပဲလိုတယ္

စကၠန္႔တိုင္း မိနစ္တိုင္းမွာ မင္းနဲ႕အတူတူ~

မေတြးၾကည့္ဖူးဘူး။ မိသားစုျပီးရင္ ကိုယ္ တကယ္
ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရမ့ဲ ေနာက္လူတစ္ေယာက္ Sehun ဘဝထဲမွာေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ေလ။

လက္တကမ္းစာေလာက္အကြာအေဝးမွာ ျငိမ္ျငိမ္သက္
သက္ေလးအိပ္ေမာက်ေနတ့ဲ Luhanကို မ်က္ျမင္
ေတြ႔ေနရတ့ဲတိုင္ ဒါေတြဟာအိပ္မက္လို႔ထင္ေနတုန္းပဲ။

ျမတ္ႏိုးတယ္။ ျမတ္ႏိုးတယ္။ ဆထက္ပိုျမတ္ႏိုးတယ္။

"ဘယ္တုန္းတည္းကႏိုးေနတာလဲ?"

မ်က္လုံးမဖြင့္ပဲနဲ႕ ရုတ္တရတ္ၾကီး Luhan ေျပာလာေပမ့ဲ Sehunလန္႔မသြားမိဘူး။ ေမွးစင္းက်ေနတ့ဲ မ်က္ခြံေတြရဲ႕အဆက္ျဖစ္တ့ဲမ်က္ေတာင္ရွည္ေတြကို လက္နဲ႕အသာထိမိတယ္။

ဒီမ်က္ေတာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ရွည္လာဦးမွာလဲ
Sehun သိခ်င္သြားတယ္။

"ဟန္ေလး…"

"အင္း"

"ငါ မင္းကို ခဏေလး နမ္းခ်င္တယ္"

တစကၠန္႔ေတာင္မဆိုင္းပဲ ပြင့္လာတ့ဲ Luhan့
မ်က္လုံးေတြကSehun ကို ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ေန
သလိုပဲ။

ဒါေပမ့ဲ Sehun က ျပံဳးျပလိုက္တယ္။

ဒီလိုမနက္ခင္းေလးမွာ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုမွ
မနမ္းလိုက္ရင္ Sehun တေနကုန္ကံဆိုးေတာ့မလိုခ်ည္း ခံစားေနရတယ္။

"ဟင္လို႔"

"မရဘူး"

ကိုယ္ကို တဖက္လွည့္ကာ Sehun ကိုေက်ာခိုင္းေတာ့
မည့္ဟန္ျပင္ေနတ့ဲ Luhan့ကို ေမးဖ်ားေလးကေနဆြဲ
လွည့္ပစ္လိုက္တယ္။

မထင္မွတ္ထားတာမို႔ Luhan့မ်က္ႏွာေလးက တအ့ံ
တၾသ

Sehun ျပံဳးလိုက္ျပန္ျပီး ေမးဖ်ားေလးကိုပင့္တင္ထား
လ်က္မွအနားကိုထပ္တိုးလို႔ကပ္သြားလိုက္ပါတယ္။

မ်က္ႏွာႏွစ္ခုပိုျပီးနီးကပ္လာတ့ဲအခ်ိန္မွာေမွးမွိတ္က်
သြားတ့ဲ Luhan့မ်က္ခြံေလးေတြကို အလ်င္ဆုံးနမ္း
လိုက္တယ္။