အချစ်ဆုံး.......အချစ်ဦး | အခ်စ္ဆုံး......အခ်စ္ဦး

အပိုင္းႏွစ္ဆယ္ - မင္းရဲ႕အရႈ့ပ္ေကာင္ေလး ငါ

အပိုင္းႏွစ္ဆယ္ - မင္းရဲ႕အရႈပ္ေကာင္ေလး ငါ

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မဟုတ္ေပမ့ဲ Luhan ဒီေန႔ ေက်ာင္း
မသြားဘူး။ Genevaရဲ႕မနက္ခင္းက မိုးေငြ႔ေတြနဲ႕
အနည္းငယ္ေအးစိမ့္စိမ့္ႏိုင္တယ္။

မိုးေရထဲေလွ်ာက္ေျပးေနရင္ေတာင္ ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုး
ျဖစ္ခဲတ့ဲ Luhan က ခုေတာ့ မိုးအုံ႔ေနရုံေလာက္နဲ႕
ဖ်ားခ်င္ေနပါသတ့ဲ။ ပူေႏြးေနေပမ့ဲ အေအးဓာတ္ခံေနရတ့ဲခႏၱာကိုယ္ကို က်ဳံ႕ထားမိျပီး အဝတ္ဗီဒိုကိုဖြင့္လိုက္တယ္။

အစြန္ဆုံးဘက္မွာ ခ်ိတ္ေလးနဲ႕ တသီးတသန္႔ခ်ိတ္ထား
တာက Sehunရဲ႕အေႏြးထည္ပြပြၾကီး။ Sehun ကိုယ္
သင္းနံ႕ေလးေတြပ်ယ္သြားမွာဆိုးလို႕ Luhanက တယု
တယသိမ္းထားရွာတာ။ ခုေတာ့ ေအးလြန္းတာမို႔ ထုတ္
ဝတ္လိုက္ေတာ့တယ္။

ခါးနားထိအိက်ေနတ့ဲအေႏြးထည္ပြပြရွည္ရွည္ၾကီးထဲ
Luhan့ကိုယ္ေလးကနစ္ဝင္ေနတယ္။ အေအးဓာတ္က
ေတာ့ေျပသြားပါရဲ႕။

ျပတင္းေပါက္နားကိုေျပးသြားလို္က္ျပီး Luhan မွန္
တံခါးကိုဆြဲပိတ္လိုက္တယ္။ မိုးဖြဲဖြဲေပမ့ဲ မၾကာခင္သည္း
ႏုိင္တ့ဲအရိပ္အေယာင္ကေကာင္းကင္မွာအျပည့္။

"ဒီအခ်ိန္ဆို Sehun ဘာလုပ္ေနမွာလဲ?"

Sehunဆိုတ့ဲအေတြးကပဲ Luhan့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
ျပံဳးေစတယ္။ သတိတရနဲ႕စာၾကည့္စားပြဲနားေလွ်ာက္သြား
လိုက္ျပီး အံဆြဲထဲထည့္သိမ္းထားတ့ဲ စာရြက္ေခါက္ေလး
ကိုေနာက္တေခါက္ထပ္ဖတ္တယ္။ တအုံအုံကိုက္ေနတ့ဲ
ေခါင္းက ေဝဒနာေတြတဝက္ေလာက္ေပ်ာက္သြားရသလို
ပဲ။

Luhanက ခဏအၾကာမွာ စာရြက္အလြတ္တရြက္နဲ႕
ေဘာပင္ရွာယူျပီး စာရြက္မွာ Sehunနာမည္အစခ်ီတပ္
လို႕ စာတေစာင္စေရးတယ္။

- Sehun ေရ ။ ငါတို႕ရဲ႕ျပိဳင္ပြဲမေန႔ကပဲျပီးတယ္။
မင္း ေပါက္ကရေျပာတ့ဲ ကင္ခ်ီပီဇာကို ငါလုပ္ခ်ပစ္တာ
သိလား ? အ့ံၾသစရာပဲ ငါပထမရတယ္ ။ ငါတို႕ batch
ရဲ႕ ဆရာ Mr.Teinက ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳးေလ သူက
ပါရီမွာ စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ထားတာ fusion food
ေတြကို အဓိကေရာင္းတယ္။ ေက်ာင္းျပီးရင္
လက္ေထာက္လုပ္ဖို႕ ငါ့ကိုကမ္းလွမ္းထားတယ္။ ငါ
စဥ္းစားမယ္လို႔ေျပာခ့ဲတာပဲ -