အချစ်ဆုံး.......အချစ်ဦး | အခ်စ္ဆုံး......အခ်စ္ဦး

အပိုင္းဆယ့္ေျခာက္ - ေသခ်ာမႈက မင္းပဲတ့ဲ

အပိုင္း ဆယ့္ေျခာက္ - ေသခ်ာမႈက မင္းပဲတ့ဲ

လြန္ခ့ဲတ့ဲရက္ေတြက Luhanကိုေရွာင္ေနခ့ဲမိတယ္။

ေက်ာင္းကိုတေယာက္တည္းထြက္သြားရတ့ဲေန႔ေတြက
ေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္းဘူး။ စက္ဘီးကိုခဏခဏျပန္လွည့္ခ်င္တ့ဲစိတ္ေတြကိုမနည္းထိန္းထားရတယ္။

ဟန္ေလးဆီေျပးသြားခ်င္တ့ဲေျခေထာက္ေတြကို အတင္းကာေရာထိန္းခ်ဳပ္ထားရတယ္။

Luhanနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ်
ေရွာင္တယ္။

"သား ဘာလုပ္သင့္လဲ ေဖေဖ"

အားကိုးတၾကီးဖုန္းဆက္မိေပမ့ဲ ေဖေဖကေကာင္း
သည္ဆိုးသည္အၾကံမေပးခ့ဲဘူး။

ခပ္ေငးေငးၾကည့္ေနတတ္တ့ဲမ်က္ဝန္းေတြကို မၾကည့္
ပဲနဲ႔ေတာင္ျမင္ေနရရင္း Sehunရင္က အရမ္း
တင္းက်ပ္လြန္းခ့ဲတယ္။

NaNaကေတာင္ Sehunဘယ္ေျခလွမ္းေတြလွမ္းေနလဲသိရွိရိပ္မိခ့ဲျပီး ဓားၾကိမ္းၾကိမ္းတယ္။

NaNaေတာင္ သူေရွာင္ေနတာကိုသိတာ။ ဟန္ေလးက
မသိပဲေနပါ့မလား?

ဒါေပမ့ဲ တခြန္းမွအျပစ္မဆိုခ့ဲဘူး။

အေဖာ္မလိုက္ေပးႏိုင္ေပမ့ဲ စာၾကည့္တိုက္ထဲစာထုိင္
လုပ္ေနတိုင္းSehunက ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ေငးေမာမိတယ္။

ဖုန္းတၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ စာထဲစိတ္မေရာက္ႏိုင္တ့ဲ Luhan့ကိုျမင္ေလတိုင္း သူ႔ကိုသူ မုန္းလိုက္တာေလ။

ေက်ာင္းဆင္းေတာ့လည္းတေကာက္ေကာက္
လိုက္မိျပန္တယ္။

ပတ္ဝန္းက်င္ကုိဂရုမစိုက္တတ္တ့ဲေကာင္ေလးဟာ Sehunေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနတာကိုသတိမထား
မိျပန္ဘူး။

"မင္းသူ႔ကိုေမ့မွျဖစ္မယ္ Oh Sehunရဲ႕"

ဖုန္းေခၚဆိုဖို႔ၾကံရြယ္မိတိုင္း အသိစိတ္က ျပန္ျပန္တားရွာတယ္။

Luhan နဲ႕ သူ႔ၾကားမွာ ရွိတ့ဲစည္းက
သိပ္ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းခ့ဲတယ္။

စာေမးပြဲနီးျပီဆိုေတာ့ သူသာဖယ္ခြာေနလိုက္ရင္ Luhanသူ႔ကိုအလိုလိုေမ့ျပီးစိတ္နာသြားမွာပဲ။