BU KİTAP YAVBAH HAYRAN KURGUSU OLUP, YAVBAH FANDOMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR.
Obsesif kişilik bozukluğu olan, bu hastalığı kendine pek dert etmeyen iki genç, kısa bir süre sonra hayatlarının hastalıkları yüzünden karardığı gerçeği ile yüzleşirler.
Tedav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
47. BÖLÜM / part 1
Yavuz benimle konuşmuyordu. Ne bekliyordun, salak Bahar?
Derin bir nefes alıp yatağın kenarında oturdum. Yavuz odaya bir çanta bırakmıştı. Çantada kıyafetler vardı. Kristina denen o karının bu gece için giyeceği kıyafetleri bile bulut getirmişlerdi. Kadın kızıl olduğu için peruk takacaktım. Bir bu çıkmıştı başımıza. Aman ne hoştu. Tamam, şikayetim yoktu bunları ben istemiştim ama yani Kristina olacak olmam ne demekti ya? Hayat resmen bana götü ile gülümsüyordu.
Ayaklanıp siyah çantayı aldım ve yatağın üzerine yerleştirdim. Fermuarını çözdüm. Yavuz odaya girip çantayı odanın orta yerine bırakmış ve odadan ayrılmıştı. Sanırsam diğer odadaydı. Keşanlı gittikten sonra bile yüzüme bakmamıştı. Konuşmak için yanına gittiğimde bile beni dinlememiş, dinlese bile dinlemiyormuş gibi yapmıştı. Abartmıştım, yalan yoktu. Beni kara gömmeyeceğini bal gibi biliyordum oysa. Anlık kartopu savaşının verdiği hırsla ona bu hainliyi yapmıştım.
Canım kocam.
Özür dilerim.
Çantadaki kıyafetleri birer birer çıkarmaya başladım. İncelemeye hevesim yoktu. Yavuz ile ilk kez küsüyordum galiba? Hayır, bir kere beş gün boyunca yanına gelmeyince küsmüştün ya. Hoş, o küsmemişti sen küsmüştün ama. Doğru. Çantadakileri yatağa bıraktıktan sonra çantayı kaldırıp komodinin kenarına yerleştirdim.
Yavuz'a kendimi nasıl affetirecektim ki ben? Telefonumu çıkarıp google'ya girdim. Arama motoruna, 'Kocama kendimi nasıl affetiririm?' yazdım ama bir şey çıkmadı. Biçare youtube'ya girdim. Yeniden yazdım ama youtube'da bir şey çıkmayınca hevesim öldü. Anasayfaya girdim. Aniden sayfama 'İbrahim Tatlıses Mavişim' şarkısı düşünce aklıma parlak bir fikir geldi.
Hemen telefonu yatağa bırakıp ayaklandım ve gardirobu açtım hemen. Dar, siyah bir elbisem vardı. Dizlerimin bayağı bir üstündeydi. Moda olduğu zamanlar almıştım. Hemen pantalonumu çıkardım ve kazağı çıkardım. Elbiseyi giydim, 'V' yakaydı. Sadece önden dekoltesi vardı. Sırtı bağlıydı. Uzun kollu bir elbiseydi. Saçlarımı omuzlarıma saldım ve koşup aynalı komodinin karşısına geçtim, kırmızı bir rujla hazır olacaktım.
Çekmeceden çoğunlukla sonbaharda kullandığım beyaz, şifon şalımı aldım ve tokalar yardımı ile kulağımın hemen üstüne sabitledim. Saçlarımla tokaların üzerini kapattım. Şalı burnumun üzerine çektim, sadece gözlerim gözüküyordu şimdi. Dansözlük yaparak gönlünü alma fikri fena değildi bence ya.
Hazırlıklarım bitince telefonu aldım ve Yavuz'un olduğu odanın kapısına dikildim. Şarkıyı seçtim, sesini tam açtım ve kapının önüne bıraktım. Hadi bakalım. Göster kendini, Bahar Karasu! Derin bir nefes alıp kapıyı açtım ve bacağımla ittirdikten sonra içeriğe girdim kıvırarak. Ellerim başımın hemen üzerindeydi ve sağa sola oynatıyordum.
