BU KİTAP YAVBAH HAYRAN KURGUSU OLUP, YAVBAH FANDOMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR.
Obsesif kişilik bozukluğu olan, bu hastalığı kendine pek dert etmeyen iki genç, kısa bir süre sonra hayatlarının hastalıkları yüzünden karardığı gerçeği ile yüzleşirler.
Tedav...
Şu an 02.11.2019. Bugün finalden önceki son bölümün ikinci kısmını yayımlıyorum. Biraz, biraz değil, bayağı uzun oldu bölüm. Nereden bakılırsa 30 sayfa falan. Daha çok aksiyon hakim bölümde, belki de bazılarınıza sıkıcı gelebilir ama bütün sırların ortaya çıktığı ve acıların son bulduğu bölümdür. Umarım severek ve beğenerek okursunuz.
Yorumlarınızı bekliyor olacağım.
Final bölümüde görüşürüz.
Not: Lütfen bölüm ne zaman gelecek? diye yorumlar bırakmayınız. Çünkü bilmiyorum ve o yüzden böyle yorumları gördüğümde cevapsız bırakıyorum. Bir önceki bölümlerde de söyledim. Bölümü ne zaman yazıp bitirirsem o zaman yayımlıyorum.
Görüşürüz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
57. BÖLÜM/ part 2
5 şubat 2020, saat 22:18
Gözlerimi kısıp tam karşımızda duran iki katlı villaya baktım. Bacak bacak üstüne atıp torpidoyu açtım ve bir paket sigarayı alıp öfke ile poşetini yırttım. Direksiyonda Eylem vardı. Parmaklarını direksiyonun deri yüzeyinin üzerine düzensizce vuruyor ve neticede tuhaf sesler çıkıveriyordu ortaya. Gözlerini kısmış, tıpkı benim gibi ileriyi izliyordu. Bu büyük bir haksızlıktı. Onlar orada çatışırken, bizim burada eğlenceyi kaçırmamız cidden sinirbozucuydu. Eğlence mi? Ciddi olamazsın değil mi, Bahar?
"Sigara içmemen gerek?" dedi, Eylem gözlerini evden ayırmadan.
"Ya sigara, ya da alkol. Başka türlü kafayı yiyeceğim yoksa!" deyip sigarayı dudaklarım arasına yerleştirdim ve torpidodan aldığım altın sarısı zibbo ile yaktım.
"Sen sigarayı ne ara sever oldun ya?"
"Sevmiyorum.." Omuz silktim. Dumanı içime çektim ve sigarayı dudaklarım arasından ayırırken dumanı dışarıya bıraktım. "Sadece sakinleşiyorum.."
"Terapi gibi mi?" Güldü Eylem. "Ciddi olamazsın?"
"Ciddiyim.." Bir fırt daha aldım.
"Doktorsun sen, kendine gel, Bahar.."
"Unuttum mu?" deyip güldüm. "Kovuldum.."
Mesleğimden saçma sapan bir hastalık yüzünden ayrıldığım gerçeği suratıma çarpınca içim titredi. Bacaklarımı kendime çekip küçücük ön koltukta bir top gibi yuvarlandım. Çenemi dizlerime bastırdım ve sigaramı içmeye devam ettim.
"Devam edebilirsin.." diye fısıldadı Eylem. "Yani, mesleğine.."
