Hava kararmaya başlamıştı.Kuşlar sürü halinde binaların üzerinden geçiyordu.Sanırım bu yağmurun habercisiydi.Tunç hızlı adımlarla yürüyordu.Yine eve geç kalmıştı.A nnesinden yine azar işiticekdi.Oysa ki kocaman olmuştu. Ona karşıamazdı. Niye bu kadar telaş yapıyordu ki.
Yağmur hafiften yağmaya başlamıştı.Tunç ise bu durumu düşünerek eve doğru yürüyordu.Garip bir ses duydu.Sanki biri ağlıyordu.Sesin geldiği yöne yürüdü.Sesinden kız olduğu belliydi ama görünüşü bunun aksini söylüyordu.Tunç kıza biraz daha yaklaştı.Kız kafasını ellerinin arasından kaldırarak Tunç'a baktı.Gözleri iri ve masmaviydi.Ağlamaktan kızarmışlardı.Tunç tam konusucakken kız koşarak uzaklaştı.Tunç olduğu yerde bekledi bir süre belki geri döner umuduyla fakat dönmemişti.Arkasına baka baka eve dönmüştü.Eve gidince annesinin o tiz sesiyle ona bağırdığını bile duymamıştı.Ağır ağır çıktı odasına giden merdivenleri.Annesi şaşırmıştı.Ne olmuştu bu çocuğa, ne için üzülmüstü ?
Tunç odasına gider gitmez yatağa attı kendini."Kız neden ağlıyordu ,biri birsey mi demişti ya da yapmıştı ve kimdi o kız? " gibi sorular soruyordu kendine. içi içine sığmıyordu.Kalbi kocaman olmuştu.
Yoksa ilk gördüğü birine mi aşık olmuştu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eğer sen yoksan...
Roman d'amourAşk denen duyguyu ilk defa yaşayan ve yaşadığı bu duygunun bedelini canıyla ödeyen bir gencin hikayesi...
