ғʀɪᴇɴᴅ ᷯ ͤ ᷠ ᷜ ͦ ͦ ᷜ

19

Onca zaman sonra cesaret edip yapmıştım.Evet,öpmüştüm onu.Sanki o an her şeyden,herkesten soyutlanmıştım.Ne yaptığımı bilmiyor,sonuçlarını düşünmüyordum.

İyikide düşünmüyordum çünkü eğer yapmasaydım beni gerçekten sevdiğinden,beni düşündüğünden,bana değer verdiğinden bu denli emin olamazdım.

Yanlış düşünmüyor ve rüyada değildim.Herşey gerçekti.Bu hayatın bana bir oyunu değildi ve gerçekleri görüyor,yaşıyor,hissediyordum.

Dün orada onu öpmüştüm ve o bana karşılık vermişti.

O kadar uzun zamandır onunla yakınlaşmak istiyordum ki..Hala gerçek olduğuna inandıramıyordum kendimi.Her geçen gün ona daha çok aşık oluyor ve kendimi daha çok kaptırıyordum.Her geçen gün gözlerimi gözlerine kenetlediğinde daha çok ve hızlı çarpıyordu kalbim.

flashback

-Jungkook bekle!

-Efend...

Arkasını döndüğünde Jungkook'a bir daha onu bırakmayacağına kalıbını basarcasına sımsıkı sarılmıştı.

Kafasını tek huzurlu olduğu yer olan Jungkook'un koynundan kaldırdığındaysa gözleri buluşmuş ve Jennie son noktayı koymuştu.

İşte o an birbirlerinin kalbinde hayat bulan iki aşık birbirlerinin olmuşlardı farketmeden...(finalden spoiler!)

flashback son

-Roseeeee!

-İyi misin Jenjen?

-Ahh bilmiyorum.

-Ne oldu Jennie anlatsana.

-Rose ben...Ben onu öptüm.Yanlışlıkla oldu.Yani istemeden.Kendime hakin olamadım.

-Kimi öptün Jennie!?

-J-jungkook'u

Rose bana şaşkın şaşkın bakıyordu bense utancımdan kafamı kaldıramıyordum bile.Onu öptüğümde de böyle olmuştu.Dudaklarımı dudaklarından ayırdığım an eve depar atmıştım adeta.Ne yapacağımı bilememiş ve çok utanmıştım.

-Hani onu sevmiyordun?

-Seviyordum Rose,lakin dün yanıma geldiğinde duygularımın azalmadığını aksine şiddetlendiğini farkettim.Sen haklıydın bir anda geçmezdi,geçemezdi..

-Ahhh Jennie.Jungkook'un nasıl biri olduğunu sende biliyorsun.Sana iyi gelmediğini,seni mutsuz ettiğini ve onsuzda yapabileceğini.

-Yapamıyorum Rose!!Anlıyor musun yapamıyorum.Çok denedim ama olmuyor.Yoongi'yi sevmek için,ona bir şans vermek için çok zorladım kendimi fakat olmuyor.Jungkook olmadan yapamıyorum,dayanamıyorum.Her ne yaparsam yapayım yanımda olsun istiyorum.Uzak kaldığım her dakika dahada çok özlüyorum onu.Sizi,annemi... Kimseyi özlemediğim kadar hemde...

-Merhaba!

İçeri girem Jungkook'tu ve ben utançtan geberiyordum fakat artık yapmıştım ve arkasında durmalıydım.

-Jennie az gelir misin?

-Gelmesem?

-...

-Hemen geliyorum.

Benim odama girdiğimizde elimi tuttu ve;

-Sana söylemek istediğim bir şey var.Bu dün yaşananlardan alakasız ve beni pekte ilgilendirmiyor açıkçası.

-Kötü bir şey mi oldu?

-Yoongi gitti Jennie..

-N-nasıl yani?

-Sana bu notu bırakmamı istedi.Neden sana kendisi vermediğini sorsamda yanıtlamadı ve hiçbir şey demeden gitti.

-Ver şunu!

Dedim titreyen ellerimle ve kağıdı okumaya başladım.

Üzgünüm Jendeuk,seni yarı yolda bıraktığım ve döndüğüm için.Haber vermeden ortadan kaybolduğum ve zor zamanlar geçirdiğin günlerinde,en çok yanında olmam gereken günlerinde yanında olmadığım için.Kısa süre önce tanışmış olsakta benim için çok değerliydin ve seni gerçekten çok sevmiştim.Halada seviyorum.Her anlamda😉.Fakat böylesinin daha doğru olduğunu düşündüm.Sana karşı olan duygularımın şiddetlenmesinden korktum,senden bir daha asla kopamamaktan korktum ve bana karşı hislerin olmadığından seni benimle olmak zorunda hissettirmek ve Jungkook'la aranıza girmekten korktum.Ona hala aşık olduğunu ve üzülmeyeyim diye benden sakladığını biliyordum.Hissediyordum.Seni buna zorlamak istemedim,Jungkook'la aranı açmak ve huzursuz etmek istemedim.Ama gidişimden kendini sorumlu tutma.Oraya bir daha gelmeyecek olabilirim ama sana her zaman kapım açık.Hoseok'ta seni özler zaten sık sık gel olur mu?Bu arada eğitimime devam etme kararı aldım.Okuyup kendime güzel bir hayat kuracağım.Ve bunu yapmam için bana en büyük desteği azmin ve gücünle sen verdin Jennie.Sana minnettarım ve seni herşeyden çok seviyorum bunu sakın unutma miniğim.Kendine dikkat et seviliyorsun.❤️

Okurken gözlerimden yaşlar süzülmüştü ama gülümsüyordum.İlerde güzel bir hayatı olacağı ve beni unutmayacağı için...Onu mutlu ettiğim için.Benim için gerçekten özeldi ve onu sık sık görmeye gideceğimden emindim.

Ben gülümseyerek elimdeki kağıtta parmaklarımı gezdirirken Jungkook elini omzuma atmış ve bende tek elimi beline sarıp gözlerimi kağıttan ayırmadan kafamı ona yaslamıştım.O saçlarımı okşuyordu ve benim uykum geliyordu.

-Artık aramızda bir engel yok.

Deyip gülümsediğinde haklı olabileceğini düşündüm.Yoongi burda olsaydı onunla hayatta bir daha yakınlaşmazdım çünkü onun duygularına saygım vardı ve Yoongi'yi kırmak en son isteyeceğim şeydi.

-Sanırım öyle...

Jisoo'nun ağzından;

Bu kısa süre içinde çok şey olmuştu.Jin'den çıkma teklif almış fakat cevabımı daha sonra vereceğimi söylemiştim.Bir şeyler beni engelliyor gibiydi.Bir şey engel oluyor gibiydi.

Ben kara kara düşünürken kapının açılma sesiyle irkilmiştim.

-Selam Jisoo!Bana verdiğin müzik kutusunu getirdim belki teklifini kabul ettiğinde Jin'e vermek istersin diye.

Bu yaptığı şey fazla düşünceliceydi.Onu gerçekten sevmediğimi bildiği için getirmişti bunu bana.İlk aşkım Jin olduğu için.En azından o öyle sandığı için...
Bu müzik kutusunu çocukluğumdan beri hayallerimdeki prense,ilk ve tek aşkıma vermek için saklıyordum.Namjoon'la sevgili olduğumuzdada onu odamda görüp sorması üzerine hikayesini anlatmış ve müzik kutumu ona vermek zorunda kalmıştım.

Vee ben sanırım o bahsettiğim,Jin'in teklifini kabul etmeme engel olan şeyi biliyordum.

Duygularım...

-O sende kalsın Namjoon.O senin.

-Hayır Jisoo.Bunu ilk aşkına vermen gerekiyor.Gerçekten sevdiğin ve aşık olduğun birine...

-Öyle yapıyorum zaten...

Deyip yanağına bir öpücük kondurmuş ve ona sarılmıştım.

-Beni hala seviyor musun?!

Sarılarak söylediğim cümleyi titrek sesiyle yanıtlamıştı.

-E-evet Jisoo a-ama sen?

-Seni seviyorum Joon.Jin'in teklifini kabul etmedim.Etmeyeceğim de.Çünkü onu sevmiyorum Namjoon.Seni seviyorum.Ve maalesef ki bunun geçici bir hoşlantı olduğunu seni kırdıktan sonra anladım.Çok üzgünüm Joon beni affedip bana bir şans daha verebilir misin?

-Herkes ikinci bir şansı hakeder değil mi?

Dediğiyle gülümseyip ona daha da sıkı sarılmıştım.Jin'i zaten kırmaktan korkmuyordum çünkü onunda bana gerçekten aşık olduğunu ve beni gerçekten sevdiğini düşünmüyordum.Artık sadece Namjoon vardı.Sadece Namjoon...Biraz ani olmuştu ama doğru yolu bulduğum gibi sapmıştım ve daha doğru bir karar veremez ve verdiğim karardan daha mutlu olamazdım.