💛မောင့်မဟေသီ💛 💛ေမာင့္မေဟသီ💛

FIVE

Unicode

ခြေထောက်အားထောက်ကာ ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်သည်နှင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ်က အလျင်စလို ခုန်ဆင်းလိုက်တဲ့ကျွန်မ.

နာနေတဲ့ခြေထောက်က ဆစ်ကနဲ.

လက်မောင်းအားဆုတ်ကိုင်ကာ ထိန်းလိုက်တာမို့ ကိုယ်ကဟန်ချက်တော့ပျက်မသွား.

"hun~ဖြေးဖြေးဆင်းပါ! မင်းကိုတင်မပြေးပါဘူး"

သူပြောမှ ကျွန်မအနည်းငယ် အားနာမိသွားသည်။

ကျွန်မလုပ်ရက်က အဲ့လိုများဖြစ်သွားလို့လား?

"soo~မဟုတ်ပါဘူး! ဟို သူငယ်ချင်း အကြာကြီးစောင့်နေရမှာစိုးလို့ပါ"

"hun~အဲ့သူငယ်ချင်းက သိပ်အရေးပါတယ်ထင်တယ်နော်!
ခြေထောက်အနာခံပြီးတောင် သွားဝယ်ပေးတာ"

"soo~ဟီး ဒီလိုပါပဲ! ရော့"

အိတ်ထဲကBubbleteaဘူးလေးအား နှိုက်ကာကမ်းပေးတော့ သူမျက်မှောင်ကြုတ်သည်။

"hun~ဘာအတွက်လဲ"

"soo~လိုက္ပို့ခေလ"

"hun~ကိုယ်ကစလိုက်တာ"

"soo~စေတနာကိုအသိအမှတ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ ယူလိုက်ပါ"

"hun~Ok! စေတနာကို အရင်းပြုပြီးယူတာနော်"

Bubbleteaဘူးလေးအား ထောင်ပြကာ သူပြောရင်း ဆိုင်ကယ်စက်အားနှိုးရင်း Headmaskဆောင်းနေတဲ့သူ.

"soo~ကျေးဇူးတင်ပါတယ်!"

"hun~ရတယ် မလိုဘူး! သွားပြီ"

ဆိုင်ကယ်လေးက မောင်းထွက်သွားချေပြီ.

သူဘယ်သူမှန်းမသိပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.

💙_________________J💙K________________💙

ထော့နင်းထော့နင်း ခြေထောက်တွေအား ထိန်းလျှောက်ကာ မောင့်အနား ခပ်သွက်သွက်လှမ်းမိတယ်.

"soo~ရော့"

ရေခဲမုန့်ဘူးတွေထည့်ထားတဲ့ အိတ်လေးအား
မောင့်ရှေ့ချပေးကာ မောင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိူင်ပြီးphအားဖွင့်ကာ Gameဆော့ရန်ပြင်နေစဉ်.

"kai~နှစ်ဘူးထဲလား"

"soo~အေးလေ နင်တို့နှစ်ယောက်စာ"