Slave //(Hyunjin×Jeongin)

1.7*Acı*

Acıklı müziğinizi açın ilk önce
Benim önerim.
İ'm only humen - Cristina peri -
Böyle mi yazılıyor emin değilim.

Hyunjin artık dayanamıyordu. Birşeyleri kırıp dökmek istiyordu. Ama sadece Jeongin sayesinde ayaktaydı.Ağlamak güçsüz görünmek istemiyordu. En azından Jeongin'e destek olması gerektiğini düşünüyordu.

Jeongin ise tükenmişti. Sanki aydınlık dünyası karartılmıştı. Nefret ediyordu herşeyden. Sadece sabaha kadar ağlamak istiyordu.

Hyunjin Jeongin'i eve getirip onu kendi yatağına bırakmıştı. Jeongin ise ağlıyordu. Ağlamasına dayanamıyordu.

İkiside yaralıydı...

İkiside kanıyordu..

İkiside acıyordu..

Derinlerde ki bir acıydı..

Tarif edilemez bir acı..

Lanet etti kendine Hyunjin.

Odaya bırakıp çıktı odadan.

O hiç girmediği spor odasına girmişti. Eline kit box eldivenlerini geçirdikten sonra yumruklamaya başladı kum torbasını.

Göz yaşlarının süzülmesine izin verdi. Yanağından düşen damlaları aldırmadan yumrukluyor , acı dolu çığlıklarıyla odayı dolduruyordu.

Ama bilmiyordu..

Bir kaç ötedeki oda da Jeongin çaresizce onu bekliyor , çığlıkları duydukça daha çok ağlıyor daha çok acı çekiyordu.

Bugün ikiside iyi değildi.

İkiside kendilerine lanet ediyordu.

Biri onu bıraktığı için biri onu dinlemediği için.

Bu gece uzun bir geceydi.

Hyunjin'in bitmek bilmeyen çığlıkları..

Jeongin'in dinmek bilmeyen göz yaşları..

Hyunjin hala kum torbasını yumrukluyordu.
Oldukça sert bir şekilde yumrukluyordu. Kum torbasını parçalayacakmışcasına..

Tekrar kriz geçirmekten Jeongin'e zarar vermekten korkuyordu. İstemiyordu bir daha o anıları hissetmek. Nefret ediyordu o anılardan..

Sinirini alamıyordu Hyunjin. Tekrar tekrar bağırıp , duyduğunu bilmediği Jeongin'i ağlatıyordu daha çok.

Bu sefer odadaki aletleri tekmelemeye başlamıştı. Sonra tekrar kum torbasına gitti. Yumrukladı. Duvarlar geldi. Yumrukladı.

Çılgınca ağlıyor , çığlık atıyor , her yere saldırıyordu Hyunjin , kan ter içinde kalmış şekilde.

Duvardan destek alarak yere çömeldi bir yandan da kit box eldivenlerini kolundan çıkarıp savurdu.

"Neden sevdiğim elimden alınıyor! Neden hep ben zarar görüyorum! Neden normal bir hayatım olmadı! Neden ben nedeenn.." Bağırarak söylediği cümlenin devamı kesik ve kısık sesle gelmişti.

Jeongin ise ölmek istiyordu. Kendini iğrenç hissediyordu. Ona göre hissetmemesi için bir sebep yoktu.

*********************

Yaklaşık yarım saat sonra Hyunjin almasını zar zor durdurmuş Jeongin'e destek olmak için. Jeongin ise uyumamış ama artık hareket edebiliyordu.

Hyunjin göz yaşlarını silerek odaya girdi. Her ikiside kıyafetleriyle duruyordu hala. Ama şuan kimse değiştirmek istemezdi. Kimse hiçbir şey yapmak istemiyordu çünkü.

Jeongin uyumuyor , fakat gözleri kapalıydı.
Hyunjin onu uyuyor zannederek yanına kıvrıldı. Fısıldadı ağlayarak.

"Sanki kalbim atmayı kesmiş gibi. Yapmak istediğim şeylerin olmaması cidden.. tam bir saçmalık. Herkes gibi bir hayalim olmaması.. çok ezikce biliyorum. Hala yaşıyorum çünkü.. çünkü ölemiyorum. Herşey darmadağın. Aşkın böyle olduğunu bilseydim dener miydim.? Bilmiyorum. Benim hayallerim , gökyüzüm sende saklı. Herkes kendini mutsuz zannediyor .. bizi bilmeden. Dışarıda güçlüymüş gibi davranıyorum... Ancak kalbim bir kağıt gibi. Sanki bir tünelde gibiyim. Sonunu göremiyorum hiçbir şeyin. İçimde acıyla büyüyor sevgin. Uyuyan kadar tatlı kokunla sarhoş olmak istiyorum.. İyi geceler... dokunmadığım adam.."

Jeongin dediklerini harfi harfine dinleyip kafasına kazımıştı.

Gözlerini yavaşça açmıştı loş ışıkta...
Hyunjin'e yaklaştı.

Dayanamadığı dudaklarına küçük dudaklarını değdirdi. Hafifçe. Bir elini de yanağına koydu.

Hafif hafif öpücükler bırakıyordu.

İkisininde göz yaşları birbirlerine karışmıştı.
Bitmeyen gecede...

"Seni seviyorum.. Bu gece sarhoş olmama izin ver.." -Hyunjin

Ağladınız mı lan? 😂

Bu da böyle bir bölüm oldu işte gece gece atasim geldi aq.

Öpüştureyim bari dedim 17 bölüm olmus aq.

He bu arada. Şu Hyunjin'in konuşması şarkı sözleri ama hepsi farklı farklı arada bir değiştirdiklerim var ama.

Herneyse iyi geceler meleklerim ❤️