Strings Attached (Good Kiss Series #2)

Chapter Nineteen

"Ang ganda ng tattoo mo, Ania!" Aya giggled.

"Simple lang pero ang elegante tignan!" Dagdag pa niya habang patuloy na tinitignan ang tattoo ko. Ngumiwi ako nang dumagsa rin si Philip at Chino para tignan iyon.

Si Polo, Yerz at Lucas ay mayroong seryosong pinag-uusapan. Kanina ko pa gustong sumali sa usapan nila pero itong si Aya ay napakakulit.

Ang alam ko, pinag-uusapan nila ang gagawing surpresa para kay Marsha Adaluce. Binabalak na ni Lucas na gawing official ang relasyon nila at dahil gustong-gusto siya ng lahat maliban sa akin, hindi nila napapansin ang kahina-hinalang mga galaw at kilos ng babae na iyon.

"Saan ka nag pa tattoo? I want one too!" Aya sighed while looking hopelessly in love with my tattoo.

"Poblacion," I whispered lowly.

"Samahan mo ako! I want one."

"Okay, Aya." I answered her dismissively and looked at Lucas again.

He seems too sure about this girl. Nakakalimutan kong matalino siya.

Ganoon nga siguro ang nagagawa ng pag-ibig. Palagi na lang puso mo ang papakinggan mo, at naisasantabi ang utak kahit na ito ang mas may kakayahang mag desisyon kung ano ang tama at hindi.

We focus too much on how we feel that we disregarded the fact that what we feel could be wrong.

Our hearts are the greatest traitor and deceiver in our life. The heart will make us believe in what it feels and it will do everything it can to convince and lure us to its desire, making us gullible.

Kagaya ng nangyayari sa akin ngayon.

"Kailan ba?" Tanong ni Aya na tumabi na kay Chino. Nawala na ang atensyon sa tattoo ko.

"August 15 sana bago ako umalis papunta ng Germany." Sagot ni Lucas.

"Why don't you buy her a ring?" Ngiti ko sa kanya.

Kung totoo ang hinala ko tungkol sa babae na iyon, mabilis iyong aatras at matatakot. Pakitaan mo lang ng singsing, kakaripas ng takbo paalis.

"Like promise ring lang." Sabi ni Aya na sumang-ayos din.

"I'll ask my secretary then." Sagot ni Lucas.

Napunta naman sa akin ang usapan. Nagtataka rin sila kung sino ang nagbayad ng iba pang natirang utang ni Daddy pero dahil matagal na iyon, dinismiss ko na lang.

Thank you na lang sa nagbayad pero hindi ibig sabihin non na titigil ako sa pagpapahirap kina Lumina.

I won't stop until they crawl on my feet and beg for me to stop hurting them.

My phone lit up because of a message from Groian. I quickly swiped it to view the message and I was instantly giddy.

Groian:
I'm here at your apartment.

Ako:
Hintayin mo ako. Uuwi na rin ako.

Groian:
I can't wait.

Ako:
Kumain ka na ng dinner?

Groian:
Hindi pa. I want to eat with you. Or eat you. It depends.

I bit my lower lip as I read his text message. I am pretty sure that I resemble the tomato vegetable right now. I can't help but to smile and shook my head, completely undistracted with the noise of my friends.

What matters most right now is that I'm talking to Groian.

As I type for my reply, I can also feel how the butterflies in my stomach dance unhurriedly inside.