NEDEN OLMASIN Kİ? (Tamamlandı)

!!!HAYIR!!!

Masada derin bir sessizlik oluştu. Göktuğ ile bakışıyorduk. Kimseden gık çıkmıyordu. Sonun da babam:
- Düşündüğünüz kadar kolay olmaz biliyorsun değil mi?
- Evet biliyorum.
Annem:
- Nereden geçinmeyi düşünüyorsunuz.
- Ben kafeden üstüme düşeni alırım.
Göktuğ:
- Ben de şirketten. Yeter de artar bile. Yardımcı bile tutarız.
Abim :
- Bakın. Bunlar gayet güzel şeyler biliyoruz biz de ama daha 2.sınıfa bile geçmediniz. Düşündüğünüz kadar kolay olmaz.

Uzun bir süre tartışmalar böyle devam etti. Artık ne dediklerini umursamıyordum. Gözüm hiç bir şeyi görmüyordu. Sadece Göktuğ ile ne kadar mutlu olabileceğim geçiyordu aklımdan en son babamın sesiyle gerçeğe döndüm.
- İzin vermiyorum!!
- Öyle mi? Peki.

Hızla yukarı çıktım ve dolapta ne bulduysam valizime attım. Aşağı indiğimde hala sessizlik vardı. Göktuğ'nun elinden tuttum ve :
- Sanırım kızınız olmaya devam ettikçe kafeden almam gereken tutarı almam gerekiyor çünki ortaklarla yapılan anlaşmada bu madde var ve eğer değiştirilirse tazminat cezası var. Bu 1. İkincisi Evlatlıktan redederseniz ki ihtimaller arasında düşünüyorum. Ben 20 yaşındayım. Hukuken böyle bir işleme girerseniz yine tazminat ödemek zorundasınız . 3.sü de bizim aşkımızın önünde değil siz dağlar gelse duramaz. Beni aramaya çalışmayın.

Lafımı bitirince Göktuğ'ya döndüm. Elimden çekip kapıya doğru ilerledi. Onun da aynı fikirde olduğunu görmek beni rahatlattı. Artık geri dönüşü yoktu. Arkamda ailemi bırakarak çıktım o kapıdan ben. Hayatıma, hayatımıza yeni bir sayfa açmak için. Şimdi yeni hayatımın ilk günü. Her şeyi baştan yazacağım. Her şeyi istediğim gibi yapacağım.