NEDEN OLMASIN Kİ? (Tamamlandı)

Tanışma

Bizimkiler ben girdiğimde tanışıyorlardı. İrem bir tarafta, bizimkiler bir tarafta resmen kızı sorguya çekiyormuş gibiydiler. Ben ortam yumuşasın diye İrem'in yanına oturdum:
- Merhaba ben Zeynep.
- İrem...
- ...
Konuşma ilerledi. Bizimkiler kızın tüm öz geçmişini öğrendiler. Kız gerçekten iyi biriydi. Biraz daha kaynaştıktan sonra Mert hakkında konuşmaya başladık. Ona Mert'i anlattık. Nasıl biri olduğundan bahsettik. Kız git gide aşık oluyordu Mert'e. En sonunda tanışma konusu gelmişti. Söze Hilal başladı:
- Mert çöpçatanlığı hiç sevmez. O yüzden biz aracı olmayacağız. Sen tanışacaksın.
İrem biraz şaşırdı:
- Nasıl olacak peki ? Mert beni daha tanımıyor bile.
- Şöyle... Zeyneplerin bir kafesi var. Biz nerdeyse 7/24 oradayız. Mert'de orada olur. Biz o hariç herkesle konuşuruz. Bir süre sonra biz kalkarız. Diğer masaları da doldururuz. Sen gelirsin ve " Hiç boş yer yok da. Buraya oturabilir miyim?"
diyorsun. Mert'de "Evet tabi ki" dicek. Bu kadar. Oldu bitti.
- Gerçekten olur mu ki böyle?
Ben devam ettim:
- Mert az önce de anlattığımız gibi çok iyi biridir. Mutlaka kabul edecektir. Zaten sen de güzelsin. Etkilersin onu.
İrem gerçekten mutlu olmuştu. Mert'e değer vereceği belli oluyordu. Özge'yi mutfağa çağırdım. Göktuğ'yu konuşmam lazımdı:
- Göktuğ İrem'i sordu. Kim diye. Ben de sadece Ceylin'in arkadaşı dedim. Merak etti. Akşam yanına gideceğim. Umarım ikna olur ya. Yoksa planlar batar. İrem'i de yüzüstü bırakmak istemiyorum.
- Planlar bozulmayacak. Yarın akşam biz buluşacaktık zaten. O zaman yaparız. Yarın okulda da alttan alttan fitilleriz Mert'i.
- Tamam. Ben çıkarım birazdan. Annemler bu akşam yok. Siz kalabilirsiniz.
- Tamam. Sana güveniyoruz.