A Night with the Killer

Chapter 8

Thander POV's:

"Mr. President, nilusob ako sa tinitirahan ko. Yeah, I'm okay. Nothing to worry. Lima na ang napatumba ko sa listahan mo. Sige na kailangan ko nang putulin ang tawag." Kinuha ko ang headset sa tenga ko at pinagmasdan ang babaeng natutulog sa balikat ko.

Nakatulog sa pagod at haba ng aming biyahe.

Napangiti ako ng kakaiba dahil sakin ay napagod siya at hindi makalakad. Nanggigil kasi ako at hindi siya tinantanan hanggang sa gusto ko pa.

Fuck! She's a virgin. Alam ko naman na wala pa siyang  karanasan. Pero iba pala kapag pinasok muna. Nademonyo ako kaya sinagad ko talaga ng todo at nilumpo para hindi na makalakad.

Kahit lasing ako nun ay nawala dahil sa nakakatakam niyang katawan. Bawat detalye ng aming pagtatalik ay nakatatak na sa isip ko. At maghanda siya dahil hindi ako makakapayag na hindi na maulit iyon. Paulit ulit ko siyang angkinin para nakatatak narin sa isip at katawan niya na ako lang ang lalaking gagawa nun sa kanya. Ako lang ang lalaking aangkin sa katawan niya. Mahirap na baka makawala at maagaw ng iba.

Nabaliw ako sa katawan niya kaya mas mababaliw ako kapag hindi na maulit ang mainit na tagpong iyon.

Ngayon palang nga ay tinatablan na ako. Halata sa suot kong pantalon. Nakadikit ba naman ang nakakatakam niyang alindog sakin. Kung hindi lang masakit ang katawan niya ay kanina ko pa siya pinasok. Pero kailangan ko munang magtiis ng ilang araw at doon maghanda siyang muli sakin dahil aangkinin ko siya hanggang sa hindi muli makalakad.

Ngumisi ako ng malapad sa naisip kong iyon.

Kailangan ko din siyang maproteksyonan dahil kasama ko siya at alam kong idadamay din ng mga hayop na iyon. Siya at ang pamilya niya kapag nalaman ito. May isang tao na akong itinalaga para magbantay sa kanyang pamilya.

Ayokong mapahamak ang kanyang pamilya dahil ako naman ang may kasalanan.

Mga tarantadong iyon! Nadiskubre nila ang tinutuluyan kong bahay. Mabuti nalang nandun ako at hindi umalis. Kung nagkataon na iniwan ko si Zyriene ay baka pinatay ko na ang sarili ko.

Ayokong mapahamak siya at gagawin ko ang lahat manatili lang siya sa tabi ko. Dahil kailangan ko siya sa tabi ko.

Nasa kalagitnaan kami ng biyahe ng maramdaman kong magigising na siya.

Nagmulat siya ng mga mata at umayos ng upo ng makita niyang nakahilig siya sa balikat ko. Natingnan niya ang paligid at ang tinatahak namin.

"S-saan tayo, Thander?" Gusto kong tinatawag niya ako sa pangalan ko. Nakakabuhay iyon sa pagkatao ko.

"Sa lugar kung saan ligtas tayo." Saglit ko lang siyang sinulyapan na kinasama ng mukha niya. Mas gusto kong nagagalit siya sakin at ang sarap asarin.

"Saan nga?" Naiinis na ang tono ng kanyang boses.

"Relax lang, Babe." Nasa unahan lang ang tingin ko habang may ngisi sa labi.

"Ibalik mo nalang ako sa pamilya ko, mas ligtas ako doon." Seryoso na ang tono ng kanyang boses. Napatingin na ako sa kanya habang umiiling.

"Mas ligtas ka sakin kaysa pamilya mo. Gusto mo bang idamay ang pamilya mo?"

"A-anong ibig mong sabihin?"

"Alam nilang kasama kita kaya hahanapin ka nila o ang pamilya mo para malaman kung nasaan ako kapag pinakawalan kita." Mariin kong titig sa kanya at kita ko ang takot sa kanyang mukha. Nandun din ang pag-alala.

"P-paano na iyan, mapapahamak sila Mama at Papa! Dahil sayo!" Kinuha ko ang kamay niya at hinawakan ng mahigpit.

"Huwag kang mag-alala, nasa ligtas silang kalagayan." Pagpapakalma ko sa kanya.