Keyifli okumalar...
•
•
•
Zümrüt Yeşili
Bölüm 17 -Yeniden-
“Y-Yani, şarkı. Evet, evet. Şarkıya aşık oldum yanlış an-”
Odanın kapısı açıldığında içeri giren Gökhan alkış tutarak yanımıza geldi. Böylelikle konuşmam yarıda kalmıştı.
“Biz insan değil miyiz Rüzgar aşkım ? Neden bize şarkı söylemiyorsun ?”
Rüzgar'ın yüzünde hala şaşkınlık kırıntıları varken kendine gelmek için yüzünü iki yana salladı.
“Ben- size de söylerim tabi ki.”
Gökhan gözlerini kısarak Rüzgar'a baktıktan sonra elini Rüzgar'ın alnına koydu.
“İyi misin sen ? Ateşin falan da yok.”
O çok iyi, saçma şeyler söyleyip utanan kişi benim.
“İyiyim, hadi içeri geçelim.”
Rüzgar bana çok kısa bir bakış attıktan sonra ayağa kalktı. Gökhan önde, biz arkasında odadan çıktık. Salona girdiğimizde Kerem ayakta bizi bekliyordu.
“Benim gitmem gerekiyor.”
“Nereye Kerem aşkım ?”
“Kardeşim aradı. Yanına gidiyorum.”
“Tamam, gidebilirsin.”
Kerem tam gitmek üzereyken dönüp arkasına baktı. Onu keşke söylememiş olsaydın Gökhan.
“Senden izin mi aldık lan ?”
Ensesine aldığı darbe yüzünden bozguna uğrayan Gökhan koltuğa oturdu. Kerem ayakkabısını giymeye giderken arkasından bağırdı.
“Hayvan !”
Şanslı ki kapı kapanma sesi geldi. Yoksa Kerem tarafından bir kez daha dayak yiyecekti. Gökhan nefesini dışarıya üfleyip koltuğa yayıldı.
“Bakın, korkup kaçtı ufaklık.”
Rüzgar kahkaha atıp Gökhan'ın yanına oturdu.
“Geri zekalı, Kerem senden daha uzun biliyorsun değil mi ? Ayrıca tüm gücüyle sana tek bir yumruk atsa parçalarını kim bilir nereden toplarız.”
Gökhan kollarını göğsünde bağlayıp alaylı bir şekilde güldü.
“Hiç uğraşma Rüzgar, şu an benden kaçtığı için çok mutluyum. Ağla !”
Kendi dediğini şeye bile inanmayan bir Gökhan vardı karşımda. Yazık, kendini avutma çabaları pek işe yarıyor gibi değil.
“Ben artık gitsem iyi olacak. Geç oldu.”
Saat geç olmuştu ve sabah bir ölü gibi ortalıkta gezmek istemiyordum. Uyku, bekle beni !
Gitmek için adım atacağım sıra Rüzgar ayaklandı. Neden ayağa kalktı ki ?
“Gidelim.”
“Giden benim, sen ne alaka ?”
“Seni bırakıyorum, hadi.”
“Kendim giderim.”
“Hayır.”
Önümden geçip kapıya doğru ilerlediğinde göz devirdim. Tamam, benim için sıkıntı yok. Canıma minnet.
“Görüşürüz Gökhan Bey.”
“İyi akşamlar Öykü Bey.”
“Öykü bey senin-”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZÜMRÜT YEŞİLİ
Novela Juvenil|Yeşil gözler serisi~1| Küçüktü, etrafındaki yalanlar acı gerçekleri görmesini engelliyordu. Hayatına kaos etkisi yaratacak olan gerçekler, yalanların arkasına saklanmış bir şekilde kendisini bekliyordu. Acı gerçekler elbet bir gün açığa çıkacakt...
