MIDST OF THE MIDNIGHT RAIN (ACWAG 2) (Completed l Under Revision)

Chapter 5

MIDST OF THE MIDNIGHT RAIN
Chapter 5

Napatingin ako sa kanya at nakatingin lang siya sa’kin with his cold eyes. Those eyes are dead. Wala man lang kislap sa kanyang mga mata.

“Ahh…m-mist-“

“Just Jero” sumbat niya.

Biglang may nagflash na camera galing sa phone ni Micko. Kumunot ang noo ko at sabay kami ni Jero na napatingin sa kanya.

“Nice shot” sabi niya sa’min.

Binitawan ni Jero ang kamay ko sabay tayo sa upuan. Napangiti siya at bumaling kay Micko.

“Lets talk” sabi nito kay Micko sabay labas ng pinto.

Tumayo din si Micko at bumaling muna sa’kin bago sundan si Jero.

“See you sa canteen. Maupo ka sa 4th table, 3rd sit from the right” utos ni Jero.

“Sorry. Hindi ako magre-recess. Tatambay ako sa library” pamumutol ko.

I hate canteens now. Doon laganap ang panghuhusga at marami ding tao doon. I hate crowded places.

“Alright then see you sa library” nakangiti nitong sabi sabay takbo palabas ng room para habulin si Jero.

Napanganga nalang ako sa narinig ko. Ano kayang balak ng mga lalakeng ‘yon sa’kin? Bakit parang pinagtatagpo kami lagi?

Mas lalo na kay Dae...

Pilit kong lumayo sa kanya pero bakit ganito? Anong gusto mo sa'kin ngayon, Dae?

Lumabas agad ako sa room.

Ayoko ng umasa kaya mas mabuti pa na ilayo ko na ang sarili ko sa kanya.

Nagulat ako ng may lalakeng bumangga sa’kin. Napaupo ako sa sahig at mukhang nagkapasa ang tuhod ko sa pagtama sa pader.

“Ouch” mahina kong daing.

“S-sorry m-miss” sabi sa’kin.

Tinulungan niya akong tumayo at nagpagpag ako ng palda.

“Miss, are you alright?” tanong nito sa’kin.

Napaangat ako ng tingin at parehas nanlaki ang mata namin.

“CHESTER?!”

“FEE?!”

“AKO NGA!”

"DAMN! ANG HIRAP MONG HANAPIN!"

Para kaming baliw na nagsisigawan. He hugs me so tight at niyakap ko rin siya.

Buti at bumalik na dito si Chester. Nagstop din kasi siya ng isang taon para alagaan ang kompanya ng dad niya. Nagkasakit kasi ang dad niya at ngayon, mukhang maayos na ang lahat.

Napangiti ako sa naisip ko. You’re a savior, Chester. Hindi na ako matatawag na aloner dahil may makakasama na ako….

“Fee?”

Napalingon ako sa tumawag sa’kin, si Jero. His eyes was on flame. Galit ba siya sa’kin? Bakit nakikita ko na parang nasasaktan siya?

Is it a sign na aasa ulit ako? Nagseselos ba siya?

Lumapit siya sa’kin at biglang ngumiti kay Chester. Magkakilala sila? How come?

Nasa canteen kami ngayon with Chester, Dae at Micko. Very awkward at nagsusukatan sila ng tingin…

Here’s what happen at kahit ayaw kong pumunta sa canteen, napapunta ako…

*Flashback*

Biglang nag-iba ng mood si Dae after niyang makalapit sa’min ni Chester. Sure akong si Chester ang nginitian niya…pero mapait ito. Is there something na hindi ko alam?