Uk'de (Meçhul Araf)

5.Bölüm

Yusuf...Hem babasının hemde ablasının Yusuf'u..Tıpkı Hz.Yakub'un son oğlu Hz.Yusuf gibi..Onlarında son göz ağrısı bir tanecik Yusufları..

Bahar Hz.Yakub'un Hz.Yusuf ile arasındaki bağın ne kadar güçlü olduğunu düşünmüştür hep.Bu düşünceleri Yusuf'un doğumuyla dahada kuvvetlenmişti.Diğer çocuklarına nazaran en gözdesi Hz. Yusuf olmuştur. Babasının da Yusuf'uydu o ama en çok Bahar'ın Yusuf'u. Bahar'ın bahsettiği o bağ Yusuf doğduktan sonra her yanını sarmıştı.

Yusuf doğmadan önce evin en küçüğü Bahar'dı. Fakat Bahar evin en küçüğü olmak istemiyor aksine 'Abla' olmak istiyordu.Diğer arkadaşlarının kardeşlerini gördüğünde 'hep şuram acıyor' derdi annesine.Sol yanını gösterir ağlardı.Kardeşinin doğacağını öğrendiğindeki mutluluğunu hiç bir şeye değişmezdi Bahar bunu çok iyi biliyor ve hissediyordu.

Yusuf'un doğduğu gün Bahar hiç tatmadığı duyguları hissetmişti.O artık abla olmuştu.Bahar Ömer babasıyla birlikte Yusuf'u almaya gittiklerinde onca bebeğin arasından kardeşini seçip ' bu bizim' deyivermişti.Kardeşi Yusuf'u kucağına aldığında sarılıp doya doya öpmüştü onu.Bembeyaz tenine bakıp 'kirpikleri ne kadarda uzun' demişti kendi kendine.Ne kadarda küçüktü.

Küçücük bir bebek olmasına rağmen Yusuf ne kadarda çok ağlardı.Bahar'da küçüktü ve bilmiyordu bir süre sonra kıskançlık duygusunun içini saracağını...Yine Yusuf'un çok ağladığı,susmadığı zamanlardan bir tanesiydi.Bahar içindeki kıskançlık duygusuyla elini kaldırıp indirmişti bir tane Yusuf'a. Sonra hemen yaptığından pişman olup vurduğu yerden defalarca öpmüştü.Annesi ona çok kızmıştı.Sonra babası gelip ' sen karışma onlar abla kardeş,böyle böyle alışacaklar birbirlerine'demişti. Bahar'ın bir yanı çok kıskanıyor,diğer yanı ise candan öte bir sevgi besliyordu.

Bahar'ın en içi,hayat kaynağı  Yusuf'u...İçindeki boşluğu nasılda güzel doldurmuştu.Nasılda sevmişti onu.Şimdilerin koskocaman delikanlısı Yusuf...Ablasının göz bebeği...Bazen durup kendi kendine 'dünya bir yana Yusuf bir yana' diyordu.Zor günlerinin umut bekçisi..Bahar ne zaman kendini kötü hissetse, Yusuf'a bakardı uzun uzun.Annesinden sonra canından diğer bir parçaydı Yusuf.Bir dediğini iki etmeyen Bahar'ın güzel Yusuf'u. Bahar Ömer babasından olan Çetin ve Yavuz abisini de çok seviyordu,bir abiden fazlası olmuşlardı onun için ama Yusuf'un yeri hep ayrıydı.

Kan bağı ne demek Bahar Yusuf'ta öğrenmişti.Yusuf doğmadan önce bu dünyadaki yapayalnız kız çocuğu gibi görürdü kendisini.O Yusuf'ta öğrenmişti her şeyi...O bu hayattaki ilk akrabasıydı.

Yusuf doğduğunda Bahar'ın Kur'an kursuna başladığı ilk zamanlardı.Kursa gittiğinde Yusuf'u o kadar çok özlerdi ki bazı günler fotoğrafını yanında götürürdü.

Yusuf bir gün çok hastalanmıştı.Bahar o gün kursa gitmek bile istememişti.İçi çok acıyordu,yanından bir saniye bile ayrılmak istemiyordu.Ama derslerini de aksatmazdı biliyordu.Bahar eve gelene kadar Yusuf'un anne ve babası hiç bir şey yedirememişti.Bahar eve geldiğinde Yusuf hasta haliyle koşarak ablasına sarılmış,öpücükler kondurmuştu.Bütün gün yemek yemeyen Yusuf ablası gelince onunla birlikte yemek yemişti.O zamanlar Bahar'ın dersleri çok ağırdı ve ezberlemesi gereken bir sürü şey vardı.Bahar çok zorlanıyordu.Kendisi kurstaydı ancak aklı hep Yusuf'ta olurdu.Evlat kokardı o,can kokardı,kardeş,baba kokardı Yusuf Bahar'ın gözünde.'Rabbim bizi hiç ayırmasın' derdi çok dua ederdi.Mutluluğunu,umudunu,hayallerini,hayatını Yusuf'a bağlamıştı hep.Varlığına hep şükrederdi.

Ve sonra Bahar yine çok hastalandı.Doktorlar hastanede yatması gerektiğini söylemişlerdi.Hastanede yatmak Bahar'ın bu dünyadaki cehennemi gibiydi.Hastanede tam 17 gün Yusufsuz kalmıştı.Öyle çok özlemişti ki kardeşini sırf onu görebilmek için bir an önce hastaneden çıkmak istiyordu.Hatta sık sık ziyarete gelen annesi ve babasından kardeşine türlü türlü şeyler gönderiyordu.Bilmiyordu o zamanlar Yusuf çok küçüktü ve gönderdiği şeyleri yiyemezdi.Annesi ve babası hastaneye gelirken Yusuf'u getiremezdi.Onları her gördüğünde 'bu sefer Yusuf'ta geldi kesin' diyerek ne de çok sevinirdi.Ama her defasında onu görememek Bahar'ın içini çok acıtırdı.Bir parçası gitmiş gibi olurdu.