Uk'de (Meçhul Araf)

9.Bölüm

Teyzesinde geçen günler su gibi akıp gidiyordu. Solunda bir acı ve kalbindeki boşlukla dalıp dalıp gidiyordu çok uzaklara.. Çoğu zaman konuşmuyor sadece uyumak istiyordu. Hayatı talihsizliklerle doluydu biliyordu. Bunca zaman yaşadıkları ya şanstı ya da kader.Hiç bir zaman karar verememişti şans ve kadere.'Gökkuşağı bile yağmurdan sonra çıkıyor'diyerek avuturdu kendini.Fakat bu sefer farklıydı.Kendisine bir türlü söz geçiremiyordu.Çok zor günler geçirmenin yükü vardı üzerinde.En büyük destekçileride kuzenleriydi.Onu neşelendirmek için var güçleriyle uğraşıyorlardı.Biliyordu Bahar kalbinde açılan derin yarayı sadece kendisi kapatabilirdi.

Şu sıralar Ankara kadar soğuk hissediyordu kendini.İçinde yaşayanların büyük sevda duyduğu,vazgeçemediği fakat bu il dışında yaşayan insanların soğuk,resmi diye nitelendirdiği bu şehir sanki Bahar'ın benliğiyle bütünleşiyordu.Ankara...Bahar'ın kendini bulduğu, büyüdüğü koca şehir.Sokakları denize çıkmasada bir başka seviyordu Ankara'yı. Huzurun memleketi gibi geliyordu ona.Çocukluğu, gençliği, anıları,her şeyi burada olduğundan bir başkaydı bu şehir onun için.Köylerinden göç edip bu şehre geldiklerinde 'işte benim şehrim' deyivermişti kendi kendine.Buraya ilk geldiğinde kocaman kocaman binalar nasılda ürkütmüştü onu.Ama sevmişti çok sevmişti.Hiç gidemediği parkları bile vardı.Hem burada tedavisi de güzel gidecekti ve o da sağlıklı bir insan olacaktı.Belkide bu yüzdden bir başka düşkündü, bir başka yeri vardı sol yanında.

Bahar'da böyle hatırlamıştı Ankara'sını oturduğu yerden doğrulurken.Teyzesi onu çağırıyordu. Salonun kapısına geldiğinde teyzesini çok düşünceli gördü.Korktu.Acaba anne babası yada canından çok sevdiği Yusuf'una bir şey mi olmuştu?Telaşla oturdu teyzesinin yanına. 'Ne oldu teyze?' diye sorduğunda teyzesi anlatmaya başladı. 'Kızım,nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama zor günler atlattın. Gönlünde de başkası yatıyor.Ailen için vazgeçtin.Onların istemediği bir evlilikten uzak durdun. Ama kimse tek yaratılmamıştır. Sende illaki evleneceksin.Yalnızlık Allah'a mahsustur. Demem o ki komşunun yeğeni seni görmüş ve çok beğenmiş.Eğer kabul edersen seninle tanışmak istiyormuş.Yok dersen anlarım kızım.' Komşunun yeğeni ne ara görmüştü Bahar'ı? Sustu Bahar çok şaşırmıştı.Ne diyordu teyzesi böyle.Kızamazdı teyzesine onunda gönlünü hoş tutmak için 'Kimmiş neyin nesiymiş? Beni ne ara görmüş teyze?Evden dışarı bile çıkmıyorum.'Teyzesi gülümsedi bu izdivacı istediği her halinden belliydi.Fakat Bahar'ın tepkisinden ve yaşadığı kötü şeylerden çekindiği için günlerdir söylemeyi ertelemişti.Komşusu da sürekli Nedim sorup duruyor söylemedin mi hala sıkıştırıyordu.Bahar'dan güç alarak cevap verdi teyzesi. 'Hani geçen gün sütçü gelmişti.Benim belim ağrıyor diye sen almaya gitmiştin.' 'Evet teyze,hatta hödüğün biri bana çarpıp sütün hepsini yere dökmeme sebep olmuştu.' Evet dedi teyzesi.İşte o gün sen ona çok kızmışsın,sinirlenmişsin. O da çok özür dilemiş senden.Hatırlamıştı Bahar o günü.Elindeki süt tenceresi dökülmüştü o adam yüzünden.Kapıyı açmaya çalışırken, kapının diğer tarafındaki o adam bir hışımla Bahar'ı görmeden kapıyı ittirmişti.Kapı hem Bahar'ın koluna hemde süt tenceresine çarpmıştı.Çok sinirlenmiş ne yapacağını bilememişti.Bir saat kadar sütün döküldüğü yeri temizlemeye uğraşmıştı.Çok titizdi ve en ufak bir yerde süt kalmasını istememişti. 'İyi de teyze bunları bana neden anlatıyorsun?' deyiverdi.Teyzesi Bahar'ın sinirlenmeye başladığını anlayınca hemen anlatmaya devam etti. 'O gün kendini çok kötü hissetmiş.Sana yardım etmek istemiş ama çok çekinmiş senden.Sonra sen orayı temizleyene kadar uzaktan izlemiş seni.Ne kadar azimli,titiz hanım hanımcık bir kız demiş komşumuz Nuran'a.Anlayacağın seni görmüş beğenmiş ve tanışmak için Nuran teyzesini sıkıştırıp duruyormuş.' Bahar tereddüt bile etmeden 'Madem o kadar çok istiyor tanışalım bakalım' deyip kalktı oturduğu yerden.Teyzesi olumsuz cevap beklerken böylesine aldığı cevap karşısında şaşkındı.Bahar sevdasını kalbine mi gömmüştü yoksa?