" မင္း သြားေသသင့္ၿပီ "
အသံပင္မထြက္ေအာင္ ေျခာက္ကပ္လြန္းလွသည့္ သူ႔လည္ေခ်ာင္းနဲ႔ ျပတ္ေနတဲ့လ်ွာက ... ဘာသံထြက္လာဦးမွာလဲေလ..
စကားမေျပာခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ .. နွစ္ေပါင္း ဆယ္သံုးနွစ္လား...
သူ႔ကို ရႊယ္ယမ္ကိုယ္တိုင္ လူသားတေစၥအျဖစ္ ရုပ္ေသးရုပ္ေျပာင္းၿပီးကတည္းက သူ႔အသိစိတ္ေတြေပ်ာက္ကာ ေနလာခဲ့ရျခင္း...
အသိစိတ္ဝင္ဝင္ခ်င္း မ်က္လံုးထဲ ဝင္လာတာက သူ႔ကို ရွင္းခ်န္ကိုယ္တိုင္ ေနာက္ကေန ဓားနဲ႔ထိုးလိုက္ျခင္း...
သူ႔ဓားေလးကိုထိလိုက္ရရင္ သိသြားမဲ့သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အသိကို သူကုိယ္တိုင္ အခ်ိန္မီ မေဖာ္ျပနိုင္ခဲ့မႈေတြ ...
ေနာက္ဆံုး သူ႔ေရွ႕မွာတင္ ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္ျဖတ္ကာ ေသသြားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလး ...
ဒီေန႔ေတာ့ ေဝ့သခင္ေလးနွင့္ဝမ္နင္း တို႔ေၾကာင့္ သူျပန္အသိဝင္ခဲ့ရၿပီ ...
မင္းေၾကာင့္ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေသခဲ့ရတာ ..... မင္းေၾကာင့္ ... မင္းေသသင့္ေနၿပီ ...
လက္တစ္ဖက္ျပတ္ကာ အသိစိတ္လြတ္ရယ္ေမာေနေသာ ရႊယ္ယမ္ ...
ရယ္ထားဦး ... သူကိုယ္တိုင္ ငရဲအတြက္ ပို႔ေပးမယ္ ...
ဓားတစ္ဆံုး ထိုးဝင္သြားသည္အထိ ရႊယ္ယမ္က အၿပံဳးမပ်က္ ...
မင္းကိုမသတ္ခ်င္ပါဘူး ... မင္းက အရင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြက မ်ားေနတာကိုး...
ေျမျပင္ေပၚလဲက်သြားတဲ့ ရႊယ္ယမ္ကိုထားခဲ့ကာ ... သုဘရာဇာအိမ္ႀကီးဆီသို႔ ျပန္လွမ္းလာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
အေခါင္းအတြင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလွဲေနပါေသာ သူငယ္ခ်င္း ေရွာင္ရွင္းခ်န္ ...
ငါ ... ငါမင္းအတြက္ လက္စားေခ်ခဲ့ၿပီေနာ္ ...
မင္းမႀကိဳက္မွန္းသိေပမဲ့ ငါလုပ္ခဲ့မိၿပီ ...
မင္းျပန္မရွင္လာနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာသိေနေပမဲ့လည္း ... အခ်ည္နွီးလုပ္ရပ္ေတြ ငါလုပ္ခဲ့မိၿပီ ...
ငါ့ကိုထဆူပါဦးလား ရွင္းခ်န္...
သူငိုင္ေနတုန္းမွာပဲ .. ေဝ့သခင္ေလးနွင့္လန္ဒုတိယသခင္ေလးတို႔ သူရွိေနရာ ေရာက္လာခဲ့သည္။
ESTÁS LEYENDO
ျပန္ဆံုမဲ့ဖူးစာ ( ပြန်ဆုံမဲ့ဖူးစာ ) (Completed)
FanficThe Untamedနဲ႔ MoDaoZuShi ( Grandmaster of Demonic Cultivation ) Fanfiction ေလးပါ မူရင္းဆရာမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို ဖ်က္လိုစိတ္လံုးဝမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ စိတ္ကူယဥ္နဲ႔ဖန္တီးမဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားလည္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္ For Unicode The Untamedနဲ့...
