Ertesi gün yine aynı rutin işlerimi yaptıktan sonra okula gitmek üzere yola koyuldum. Aklıma nedense Sehun'la geçirdiğimiz zamanlar geldiğinde yüzümde hafifçe bir gülümseme oluştu. Fakat birden aklıma ona beni kurtardığı için bağırdığım geldi. Ahh, ne kadar da aptalım! Beni kurtaran hatta bana katlanan birine bağırdım! Gerçekten bir aptalım! Kararımı verdim! Okula gittiğimde ondan özür dileyeceğim.
Okula geldiğimde yoktu. Geç gelecekti sanırım.
Düşünürken Ae Cha geldi ve neden bu kadar dalgın olduğumu sordu. Ona her şeyi anlattım. O da aynı şeyi söyledi 'aptal git ve ondan özür dile!'
Derken Sehun geldi. Zaten asık olan suratı beni görünce daha da asıldı. Onu bu kadar kırdığımı görünce tekrar aynı şeyi dedim kendime.
Sonunda ondan özür dileyecek cesareti bulduğumda yanına gittim ve konuşmaya başladım:
- Biliyorum bana çok kızgınsın. Benim hayatımı kurtardığın hatta bana katlandığın halde ben sana bağırdım. Gerçekten bir aptalım. Bu aptalı affedebilecek misin?
+(S) Aslında bakarsan ben sana kızmadım. Tabii ki senin yaşadığın şeyler de çok normal şeyler değil. Bu yüzden sinirlerin bozuldu. O yüzden affedecek bir şey yok. Ayrıca lütfen kendine aptal deme 😉
Bunu dedikten sonra hafifçe gülümsedi.
Fakat durum benim için aynı değildi. Ben hala kendimi kötü hissediyordum.
- Ben gerçekten özür dilerim
Dedim ve başımı önüme eğdim.
O ise çenemden tutarak başımı kaldırıp:
+(S) Hadi amaa! Özür dilemeyi bırak! Dediğim gibi sadece sinirlerin bozulmuştu o kadar! Şimdi gülümse bakalım!
Hafifçe gülümsedim ve o da gülümseyince gülüşüm daha çoğaldı. (kelimeyi bulamadım ama anladınız siz)
O sırada hoca geldi ve yanında birisi daha vardı. Ama Allah'ım! Bu...bu...o! Ama... Ama nasıl olur?!
———————————————————
BÖLÜM SONU...
Tahmin edin 😊
(Yıllar sonra dönen ben xkdke)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANLI AŞKIM ~ Sehun
FantasiYerde cansız yatan kanlı bedenin üzerinden kalktı ve ağzının kenarından akan kanı silip sinsi bir gülüş atarak bana doğru adımlamaya başladı...
